Endişeli bir anne olarak, LGBTQ olduğunu söyleyen çocuklarda intiharı önlemek amacını güttüğünü iddia eden ancak tam tersi şekilde çocuklara zarar veren bir kuruluş olan Trevor Projesi ile nasıl iletişime geçtiğimi ve onların propaganda ve aktivist gündemine nasıl maruz kaldığımı anlatacağım. Kimliğimi gizleyerek, detransition (transseksüellikten vazgeçip esas cinsiyete dönüş) ve hormonlar hakkında bilgi almak ve reşit olmayanlarla nasıl etkileşimde bulunduklarını görmek için kendilerine ulaştım. Çünkü yapmak zorundaydım. Kızımı kötü etkilerden, akran baskısından ve madde kullanımından korumaya çalışıyorum.
Kızımın hayatı boyunca türlü kötü etkilere maruz kalabileceğini hesaplamıştım ama bu kötü etkilerin ruh sağlığı topluluğunun elinden çıkacağını hiç düşünmemiştim; onu korumaya çalışacağımız maddenin testosteron olacağını hiç düşünmemiştim.
Kızım 12 yaş civarında "trans erkek" olduğu iddiasını ilk kez ortaya attığında, Trevor Projesi web sitesinde çok zaman geçirdi. Ayrıca o dönemde Tumblr, Discord ve diğer çevrimiçi platformlarda da çok zaman geçiriyordu. Bu platformların çocuğumu aktif bir şekilde LGBT ideolojisine ve yeni bir inanç sistemine yönlendirdiklerinden haberim yoktu.
TrevorSpace.org adlı internet sitesinde, ergenlik öncesi bir çocuğun "aseksüel" olduğunu belirttiği bir gönderi gördüğümde bunu ne kadar garipsediğimi hatırlıyorum. “Elbette öyle”, diye düşünmüştüm. “Daha ergenliğe bile girmemişsin!” O zamanlar bunun zararsız, hatta belki de çekici olduğunu düşünmüştüm. Sitenin neden küçük çocukları cinsellikleri hakkında konuşmaya özellikle de daha büyük ergenler ve yetişkinlerle konuşmaya teşvik ettiğini sormak aklıma gelmemişti. Geriye dönüp baktığımda, bu konuda rahatsızlığım artıyor. Özellikle de herhangi bir terapistle sohbet etmeye başlamak için bile cinsellik ve cinsiyet belirtilmesi gerektiğinden.
Üç yıl ileri saralım.
Çocuğumuza "yüksek ehliyetli" tıbbi ve ruh sağlığı ekibimizin tavsiyesine uygun olarak yaklaştık; ancak cinsiyet değiştirmek, iddia edildiği gibi çocuğumuz için iyileştirici olmadı. Sosyal cinsiyet değişiminden sonra çocuğum en az bir intihar girişimi de dahil olmak üzere, kendine zarar verme nedeniyle üç kez hastaneye yatırıldı. Ne var ki eyaletimizde disforik çocuklara uygulanabilecek tek yasal müdahale maalesef kabul ve teşvik modelidir, çünkü cinsiyet disforisinin (cinsiyetten duyulan hoşnutsuzluk) temellerinin araştırıldığı terapi türleri yasaktır.
Kızım şu anda çok daha iyi durumda ve sanırım cinsiyet disforisi neredeyse çözüldü. Ancak cinsiyet değiştirmekten vazgeçme ve translıktan esas cinsiyete dönüş süreçleri ile boğuşan ebeveynlere yönelik bilgi ve kaynaklar hakkında bilgi edinmek için Trevor Projesi ile iletişime geçmeye karar verdim. Çocuğum daha önce translıktan bir kez vazgeçmişti, ancak trans olduğunu iddia eden diğer çocuklar ona bunun "içselleştirilmiş transfobi" olduğunu ve cinsiyet değiştirme sürecinde ilerledikçe işlerin daha iyi olacağını söyleyince (Trevor Projesiyle olan görüşmemde de bu söylendi) çocuğum yeniden "trans" olduğunu söylemeye başladı.
Çocuğumun esas cinsiyetine dönmeyi istediği ve cinsiyet disforisinden kurtulmanın yollarını keşfettiği netleştikçe, sosyal desteğimiz olduğundan emin olmak istedim. Bu yüzden Trevor Projesi'yle iletişime geçerek esas cinsiyete dönüş konusunda kaynak istedim. Ellerinde hiç kaynak yoktu. Onlara sorular sormaya devam ettim ve mutlaka bir şeyler vardır dedim. Sonunda bana Stonewall'dan bir şey gönderdiler, sanki esas cinsiyete dönüş çok nadirmiş gibi gösteriyorlardı, oysa geri dönenlerin çoğu kliniklerine dönüp bunu anlatmadıkları için pişmanlığın aslında ne kadar yaygın olduğu hakkında hiçbir fikrimiz yok.
Çok öfkeliydim. Diğer topluluklar ve yerel okul yönetimim ile de irtibata geçerek esas cinsiyete dönüş konusunda kaynak aradım. Ellerinde hiç kaynak yoktu. Bir tane bile. Hiçbirinde.
Disfori yaşayan çocukların ebeveynlerine yönelik destek grubumdaki bir kadın bazı deneyimleri hakkında paylaşımda bulunana kadar durum böyleydi. Bir tanesi, çocuğunun Trevor Projesi ile yaptığı uzun bir görüşmeyi ebeveynlerinin "transfobik" olduğuna ikna olarak sonlandırdığını belirtti. Bu durum, cinsiyet karmaşası yaşayan bir çocuğun Trevor Projesi'ne ulaştığında nasıl bir deneyim yaşayacağını merak etmeme neden oldu. Benim çocuğum gibi bir çocuğa ne olacağını bilmek istedim.
Ben de öğrenmeye karar verdim. Trevor Projesi'ne ulaştım ve 15 yaşında cinsiyetini kadından erkeğe değiştirmiş bir trans olduğumu, erkeklerden hoşlandığımı ve esas cinsiyetime dönüp dönemeyeceğimi ya da hormonlara devam edip etmeyeceğimi bilmediğimi söyledim. Oynadığım çocuğun kafasının karıştığı belliydi.
Danışmanın esas cinsiyete dönüş hakkında hiçbir bilgisinin olmadığını gördüm. Danışman beni ebeveynlerden bilgi saklama, evden kaçma ve hatta hormonları başkalarının ödemesiyle elde etme gibi tehlikeli önerilerin yer aldığı forumlara yönlendirdi. Ayrıca göğüs bağlama ve cinsel organ bölgesini sıkıştırma gibi tehlikeli uygulamalara da yönlendirdi.
Konuşma boyunca bir kez bile trans olmamanın, cinsiyetinden sıkıntı duymadan mutlu mesut yaşamanın yanlış bir şey olmadığını söylememeleri beni hayrete düşürdü. Açıkça görülüyor ki gençlere, çocukların büyük çoğunluğu cinsiyet değiştirmekten vazgeçiyor olsa da ve hiçbir çocuk yanlış bedende doğmasa da, trans olmamanın veya onların terimiyle "cishet" olmamanın utanç kaynağı olduğu ve sosyal dışlanma göreceği mesajı veriliyor. Bir gence, kendini kabul eden heteroseksüel bir birey olmanın tamamen normal olduğunu ve normal duruma bir isim takarak onu marjinalmiş gibi göstermeye çalışan "cishet" kelimesinin bir hakaret olarak kullanılmasının asıl bağnazlık olduğunu söylemeyi bir kez bile düşünmemiş olmaları beni dehşete düşürdü. Düşük statülü olduğu ve hor görüldüğü için "cishet dışında herhangi bir şey" olmak isteyen bir trans hikayesi duymuştum, etkisinden uzun süre çıkamadım.
Terapistle cinsiyet değiştirme hakkında kafam karışıkmış gibi konuşmaya başladım ve pişman olup asıl cinsiyetime geri dönme durumu hakkında kaynak sordum. Görüşmeden göğüs bağlayıcı edinmenin yollarını, transfobiyi içselleştirmiş olabileceğimi ve ücretsiz hormon alabileceğim yerlerin linklerini (18 yaşından küçük olmama rağmen) öğrenerek ayrıldım. Diğer çocuklardan ve yetişkinlerden nasıl cinsiyet değiştirileceği hakkında bilgi almak için defalarca internet sitelerini ziyaret etmeye zorlandım.
Cinsiyet değişimine yönelik baskı çok güçlü. İlaç ve tıbbi malzeme sağlayıcılarının, çocuklarımızın ruh sağlığı ve sağlıklı bedenleri pahasına onları kendi ürünlerine bağımlı ömür boyu hastalara dönüştüren bir hizmete milyonlarca dolar vermelerinin arkasında bir çıkar çatışması olup olmadığını sorgulamaya başladım. Bu bana alçakça bir çıkar çatışması gibi görünüyor. Peki neden Google, AT&T, Macy's, Coca-Cola ve H&M gibi şirketler de çocuklarımızı yaşam boyu hastalara dönüştürmek için onlara para veriyor? Bundan kim kazançlı çıkıyor?
Çocuklarımıza zarar veriyorlar. Buna bir son vermeliyiz. Geri püskürtmenin başlamasına ihtiyacımız var.
Kaynak: pitt.substack.com
Yorumlar