Okullardaki LGBTQ+ Kulüplerinin Genç Zihinlere Etkisi

Editörün Notu: Bir annenin kaleme aldığı bu hikayenin çarpıcı yanı, kızlarının transgender (kişinin cinsiyetine belli yollarla müdahalede bulunup bir diğer cinsiyete bürünme hali) ideolojisine nasıl kapıldığını anlatan ebeveynlerden duyduğumuz çok sayıdaki hikayeye olan müthiş benzerliğidir. Bu hikaye, Pique Resilience Project adlı Youtube kanalındaki genç kadınların kişisel hikayelerine de çok benziyor. Bu kadınların hepsi cinsiyet değiştirmekten vazgeçmeden önce uzun bir süre transseksüel olduklarını iddia ediyordu.

Bir yıl önce, kızımız 14 yaşındayken bana panseksüel (cinsiyet körü, kişinin cinsiyetinden bağımsız olarak her yöne cinsel olarak meyledebileceğini savunan cinsel meyil; biseksüellik altında ele alındığı da olur) olduğunu söyledi. Panseksüelliğin tam olarak ne olduğunu sorduktan sonra, safça bunun sorun olmayacağını düşündüm. Ben liberalim, farklı yaşam tarzlarına açık oluşumla hep gurur duydum. Kimseye zarar vermediğin sürece "Nasıl mutlu oluyorsan öyle yap" sloganını benimsemişimdir her zaman. Kızımın bu duyurusu, ortaokuldaki Eşcinsel-Heteroseksüel İttifakı'na (Gay-Straight Alliance, GSA) katıldıktan kısa bir süre sonra geldi. Giderek daha fazla sorun çıkarmaya başladı (özellikle evde sebepsiz öfke patlamaları gibi). Hızla geçen 3 ayın sonunda ise bize transseksüel olduğunu söyledi. 

Nasıl yani? Çocukluk döneminde bunun böyle olduğuna dair hiçbir işaret yoktu. Hem erkek hem kız çocuklarıyla ve oyuncaklarıyla oynamaya her zaman açıktı. Onu erkek Fatma olarak bile sınıflandırmazdım. Çok utangaç, çok dikkatli, neredeyse ketumdu. Tüm arkadaşları kızdı. Kızım entelektüel olarak oldukça yetenekli. Ayrıca beyaz ve üst-orta sınıf bir aileden geliyor. Her zaman birçok arkadaşından ve kesinlikle benim çocukluğumdan çok daha şanslı bir çocukluk geçirdi (ben fakir büyüdüm ve ailem tarafından sözlü ve zihinsel olarak istismar edildim). Tek çocuk olduğu için hiçbir zaman kardeşiyle aynı odayı paylaşmak veya elden düşme kıyafetler giymek zorunda kalmadı. Eşimle hala birlikteyiz ve eşim de çok muhafazakar bir bölgede ayrıcalıklı bir geçmişten geliyor. Eşimin babası federal kolluk kuvvetlerinde (üst düzey) çalışıyordu ve annesi de bir okul müdürüydü. 

Tüm bunları söylüyorum çünkü ortaokuldan itibaren kızım çok daha politik olmaya başladı. Kadın hakları, LGBTQ+ hakları, marjinalleştirilenler, ezilenler ve daha pek çok şey hakkında fikirlerini dile getiriyordu. Çok mutluyduk! Kadın mitinglerinde birlikte yürüdük, pankartlar yaptık ve sloganlar attık. Tüm bunlar, cinsiyet disforisini (cinsiyetten kaynaklanan hoşnutsuzluk) ‘toplumdaki ayrıcalıkları reddetmek’ şeklinde yanlış yorumlamasına ve diğer sebeplerle de birleşince trans olduğu fikrine kapılmasına neden olmuş olabilir. 

Bir yıl önce panseksüel olduğunu, dokuz ay önce de transseksüel olduğunu söyleyene kadar erkek olmak istediğine dair hiçbir belirti yoktu. Şimdi ise bu konuda çok kararlı. Entelektüel ve sözlü olarak çok yetenekli olduğu için ve ben günlük olarak beynimdeki sisi temizlemek için mücadele ettiğim için ona bir şeyleri kanıtlamaya güç yetiremiyorum. 

Bu hafta, “cinsiyet terapistinin” tavsiye ettiği üzere iki ay içinde "hormon tedavisine” başlamasına izin vermeyeceğimizi anladığında küçük bir ilerleme kaydetmiş olabiliriz. Altı aylık terapiden sonra terapist, kızımızın bir endokrinologla (hormon uzmanı) görüşmesi gerektiğine bizi ikna etmişti. Ancak terapist, bunun anında hormon reçete edilmesi anlamına geldiğini bize söylemeyi ihmal etmişti. Kızımız da bize kızmayı bırakıp, onu bu duruma soktuğu için terapistine kızmaya başladı. Bu iyi bir şey, çünkü şimdi onu cinsiyet değişimine teşvik etmeyen meşru bir terapiste götürme ve belki de cinsiyet disforisinin temel nedenini belirleme şansımız var. 

Bu konuda konuşabileceğim, benimle benzer durumda olan başka ebeveynler bulmak için çok mücadele ettim. Bu siteyi bulduğum için çok minnettarım. İki blokluk mahallemizde, bildiğim kadarıyla en az üç trans gencin olması beni endişelendiriyor. Acaba trans olduğuna inanan bilmediğimiz daha kaç tane genç var? Bunlardan biri birkaç yıl öncesine kadar kızımın yakın arkadaşıydı. Bu bir tesadüf olamaz. 

Bu yaşadıklarımızı daha derinlemesine araştırmalı ve gençlerimizin neden bu transseksüellik trendine hızla kapıldığını bulmalıyız. Bir psikoloğun dediği gibi, belki de bu birilerinin insan nüfusunu ayıklama yöntemidir. Bunu söylerken öylesine söylemiyordu. Ve ne yazık ki haklı olabilir. Umarım değildir.

Kaynak: www.parentsofrogdkids.com