Lynn Meagher, transseksüel iki yetişkin evladı olan bir anne. Meagher, kendi deneyimlerinden yola çıkarak trans çocukları olan ebeveynlerin ne yapması (ve yapmaması) gerektiğini, konuyla ilişkili hangi kaynakların mevcut olduğunu ve trans dünyasında neler döndüğünü tartışmak için bize katılıyor. İşte Meagher ile yaptığımız röportaj:
Kate Trinko: Lynn Meagher ile beraberiz. Lynn, bize katıldığın için teşekkürler.
Lynn Meagher: Beni kabul ettiğiniz için çok teşekkür ederim.
Trinko: Lynn, bir konferansında transseksüellik (kişinin biyolojik cinsiyetine farklı yollarla müdahale ederek bir diğer biyolojik cinsiyete benzemesi hali) meseleleri hakkında konuşuyordun ve kendi ailende de bununla ilgili tecrübelerin var. Bana bunlardan bahseder misin?
Meagher: Ne yazık ki iki çocuğumu da LGBT örgütlerine kaptırdım. Ben buna örgüt diyorum, çünkü gerçekten de örgüt benzeri bazı özellikleri var. Bu yüzden benim için çok sancılı bir yolculuk oldu. Ve bu yolculuk boyunca çok şey öğrendim.
Trinko: Çocuklarınız transseksüel olduklarını iddia ettiklerinde kaç yaşındaydılar?
Meagher: Bu konuda pek konuşulmaz ama ikisi de üniversite çağındaydı. Trans ideoloji, üniversite kampüslerinde etraflıca tanıtılıyor. Trans yurtları var, trans sağlık hizmetleri var, trans kulüpleri var. Bu yaşlar, çocukların trans olduğunu iddia ettikleri yaygın yaşlar… Ve bu yaşın en zor yanı, çocuklarınız üzerinde artık çok fazla kontrole sahip olmamanız. Size bu konuda yapabileceğiniz hiçbir şey olmadığını söylüyorlar. Onlar yetişkin, kendi kararlarını kendileri verirler diyorlar ve sizin de sadece oturup izlemenizi bekliyorlar. Uçuruma yuvarlanmak üzere olan bir arabayı ağır çekimde izlemek gibi…
Trinko: Çocuklarınızın üniversite çağında olduğunu söylediniz, 20'li yaşlarında mıydılar?
Meagher: İkisi de 21 yaşındaydı.
Trinko: Yirmi bir, peki. Size nasıl bir yaklaşımla geldiler? Karar verilmiş bir gerçeği haber vermek için mi geldiler? Ya da “böyle olduğumu düşünüyorum” mu dediler? O konuşmalar nasıl ilerledi?
Meagher: Karar çoktan verilmiş gibiydi. Evet.
Trinko: Peki, geçmişlerinde ya da çocukluklarında cinsiyetlerinden rahatsız olduklarını düşündüren herhangi bir şey olmuş muydu?
Meagher: Benim ya da onları tanıyan herhangi birinin görebileceği bir şey olmadı, hayır.
Trinko: Peki, özellikle ilk çocuğun sana trans olduğunu söylediğinde nasıl hissettin?
Meagher: Oğlum bana trans olduğunu söylediğinde yıl 2003'tü. Trans çılgınlığı henüz yaygınlaşmamıştı. Kimse bu konuda bir şey bilmiyordu. Böyle bir şeyi duymak benim için yıkıcı, kafa karıştırıcı ve şoke ediciydi. Ne düşüneceğimi bilmiyordum.
Bunun üzerine bir de geçen yıl kızımın durumunu öğrendiğimde perişan oldum. Çünkü bunu daha önce bir kez deneyimlemiştim ve Hands Across the Aisle Coalition (HATAC - LGBT ideolojisi karşıtı çalışmalar yürüten bir kuruluş) ile yaptığım çalışmalar sayesinde bu konuya iyice dahil olmuştum, konu hakkında oldukça bilgilenmiştim. Bu yüzden, oğlumdan sonra kızımı da aynı bataklıkta kaybetmek benim için gerçekten yıkıcı oldu. Ne yazık ki kızım tepkimi görünce benimle ilişkisini kesti. Bu yüzden onunla bu konu hakkında hiç konuşma fırsatım olmadı. Bana bu fırsatı vermedi.
Trinko: Yani kızında da hiç cinsiyet karmaşası belirtisi görmedin mi?
Meagher: Hayır. Hayır. Kozmetoloji okuluna gitti. Makyajı sever, ata biner, pijama partileri yapardı. O bir kızdı, tüm hayatı boyunca öyle oldu.
Trinko: Az önce HATAC ile çalıştığınızdan bahsettin. Bu kuruluşun tam olarak ne yaptığını ve onlarla ne gibi çalışmalar yürüttüğünüzü açıklayabilir misin?
Meagher: Elbette. HATAC, kültürümüzü ele geçiren toplumsal cinsiyet ideolojisi çılgınlığına karşı verilen savaşta el ele mücadele eden kadınlardan oluşan bir koalisyondur. Pek çok farklılıkları olan bir grubuz. Ama tüm farklılıklarımızı bir kenara bırakıp bu sapkın ideoloji ile mücadele ediyoruz. Bence bu hepimiz için önemli bir büyüme deneyimi oldu.
Trinko: The Daily Signal'da (bir yayın organı) HATAC üyeleriyle daha önce röportajlar yapmıştık. Muhtemelen sorunlarınızın %95'inde aynı fikirde olamayacakken, bu mücadelenizde fikir birliği ile hareket ediyor olmanız çok etkileyici. Neden bu konuda ortak bir paydada buluşabileceğinizi düşünüyorsunuz?
Meagher: Bence bunun nedeni, sadece çocukları değil, kadınları da önemsiyor olmamız. Gruplarımızın feminist üyeleri, kadınlar ve kızlar için güvenli alanlar oluşturulması konusunda büyük mücadele veriyorlar. Ancak bu mesele hakkında bu kadar tutkulu olmamızın kişisel nedeni ne olursa olsun, transseksüellik meselesi bu zamanda karşılaşabileceğimiz tüm sorunlardan daha büyük bir sorun teşkil ediyor.
Bunun acil bir durum olduğuna inanıyorum. Yanan bir evdeyseniz, insanların sadece bir kısmını evden çıkarmakla kalmaz, herkesi kurtarmaya çalışırsınız. Şu an dünyamızda kısırlaştırılan, sakat bırakılan ve ömür boyu zarar gören çocuklar var. Alanlarını ve fırsatlarını kaybeden kadınlar var. Spor burslarını kaybeden kızlar var. Bu ciddi bir mesele…
Trinko: Daha önce trans örgütünden bahsetmiştin. Ne demek istediğini biraz açabilir misin?
Meagher: Örgütlerin bir ideolojisi veya bir felsefesi vardır. Sıradan bir örgütte bir lideriniz olur. Trans örgütünde eksik olan tek şey bu sanırım. Kişisel bir lider yerine, daha çok ideoloji tipi bir şeyle yönetiliyor.
Bir de örgüt üyeleri, kendileriyle aynı fikirde olan diğer üyelerle çok güçlü bir şekilde özdeşleşmeye başlar. Tekrar tekrar dile getirdikleri sloganları vardır. Bazı trans sloganları siz de duymuşsunuzdur. “Trans kadınlar kadındır.” Mesela bunu daha önce duydunuz mu?
Triko: Evet.
Meagher: Bir örgüt gibi sloganlara sahip olmalarının bir nedeni vardır. Kendileriyle aynı fikirde olmayan herkesin onlar için tehlikeli olduğunu söylerler. Çünkü konuyla ilgili makul bir tartışmaya girerlerse, sadece birkaç dakika içinde tüm ideolojileri yerle bir olacaktır. Bunu önlemek için de makul fikirlere maruz kalmamalıdırlar. Yani onlar için, bir araya gelip dünyanın geri kalanını devre dışı bırakmaktan başka alternatif yoktur. Gerçeklere maruz kalırlarsa saplandıkları bu sapık zihniyetten çıkmaktan korkarlar.
Bunun hakkında konuşmaya çalıştığınız anda, size bağnaz ve transfobik yaftasını yapıştırır ve onları yok etmeye çalıştığınızı haykırmaya başlarlar. Bu konuda bir tartışmaya giremezsiniz. İzin vermezler.
Rachel McKinnon, Anneler Gününde yaptığı bir konuşmasında, çocuklara aileleri tarafından kabul edilmezlerse ailelerini bırakmalarını ve kendi ışıltılı ailesine katılmalarını söylemişti. Bu bir örgüt konuşması değilse nedir?
Trinko: Bence modern zamanda son birkaç yıl içinde karşılaştığımız en şaşırtıcı şeylerden biri de, transseksüel ya da LGBTQ harflerinden biri olduğunu iddia eden çocukların sayısındaki büyük artıştır. Duyduğuma göre çocukların dörtte biri başka bir cinsiyetten olduğunu iddia ediyor. Sence bir bulaşıcılık söz konusu mu?
Meagher: Kesinlikle evet. Çocukların uyum sağlayacakları bir yer bulma çabası çok sık karşılaşılan bir durumdur. Bu çocukların çoğu sorunları olan çocuklardır, hatta bir kısmı otizmlidir. Otizmlilerin durumu biraz farklıdır. Sosyal becerileri genellikle zayıftır, muhtemelen bir kısmı da gerçekten çok zekidir.
Benim çocuklarım da bulundukları ortama asla uyum sağlamadı, çünkü gerçekten çok zekiydiler ve birtakım sosyal zorluklar yaşadılar. Bu gibi çocukların çoğunun eşzamanlı akıl sağlığı sorunları var ve uyum sağlayacakları bir yer ararken kendilerini trans örgütünün içinde buluyorlar. Çünkü trans olduklarını söyledikleri anda aşırı bir ilgiyle karşılanıyorlar. İnternette sevgi bombardımanına tutuluyor, okulda ilgi yağmuruyla karşılanıyorlar. Sosyal statüleri bir anda tavan yapıyor. Adeta bir yıldıza dönüşüyorlar. Ve çocuklar onaylanmaya susamış durumdalar. Bu ilgiye kanıyorlar.
Ayrıca, çoğumuz ergenlik dönemimizi ve ergenlikle birlikte gelen garip duyguları hatırlarız.
Trinko: Evet, pek iyi bir dönem değildir.
Meagher: … Zor bir dönem. Vücutlarındaki değişimle mücadele ediyorlar. Kızlar, “Göğüslerim büyüyor ve bundan nefret ediyorum. Neden sütyen takmak zorundayım.” gibi şeyler söyler. Bu onlar için yenidir ve yenilikler insanı zorlar. Vücudunuzda tüm bu değişiklikler yaşanırken kendinizi gerçekten garip hissedersiniz. Ergenlik her zaman garip ve zor bir dönem olmuştur.
Günümüzde, vücutlarındaki değişimler yüzünden kendini garip hissettiğini ifade eden ve vücutlarının değişiminden hoşlanmayan gençlere hemen "Kendini bu kadar garip hissetmenin nedeni aslında bir erkek olman. Tüm bunları değiştirmek senin elinde" deniyor.
Trinko: Doğru.
Meagher: Evet… Okuldaki çocukların dörtte birinin aslında yanlış bedende doğduğunu ve transseksüel olduklarını söylemek mantık dışıdır. Makul bir insan böyle bir şeyi düşünemez.
Trinko: Peki ebeveynlere tavsiyeniz ne olurdu? Eğer çocukları, diyelim ki sizin çocuklarınız gibi 18 yaşından büyükse ve ebeveynlerine gelip "Sanırım transseksüelim" ya da "Ben transseksüelim" derse, ebeveynlere nasıl davranmalarını önerirsiniz?
Meagher: Bu gerçekten zor bir durum. Her şeyden önce, biraz destek almanız gerek. Destek alamadığınızda durum çoğu zaman daha da zor bir hale geliyor. Genellikle transseksüellik hakkında bilgisi olan bir tanıdığınız olmuyor. İnternete bakıyorsunuz, bulduğunuz her kaynak çocuğunuzun trans olduğunu sorgusuz sualsiz kabul ve teşvik etmeniz gerektiğini söylüyor. Siz bu hikayenin yalan olduğunu biliyorsunuz ve sizi destekleyecek diğer görüşlere ulaşmak istiyorsanız. Ancak bunları Google'da bulamıyorsunuz. Resmen karşı argümanları yok ediyorlar.
Online destek alabileceğiniz, genellikle makale ve bilgi içeren birkaç blog var. Buralara ebeveynler de yazıyor. Halka açık oldukları için temelde bir destek grubu olarak tasarlanmıyorlar. Ancak ebeveynlerin birbirini desteklemesini ve trans ideolojisine birlikte karşı durmalarını sağlıyorlar. Faydalı kaynaklar var, ama ne olduklarını ve onları nasıl arayacağınızı bilmeniz gerekiyor.
Çocuğunuzla ilgili olarak vereceğim en önemli tavsiye ise şu: Çocuğunuzla ilişkinizi sürdürmek için elinizden gelen her şeyi yapın. Bu bıçak sırtında yürümeye benzer. Neredeyse imkansızdır. Nazik ama kararlı bir şekilde, elinizden gelen en iyi şekilde onları önemsediğinizi, sevdiğinizi ama bu görüşlerine katılmadığınızı ifade etmelisiniz.
Herkesin durumu özeldir. O yüzden kimseye kendi durumunda ne yapacağını söyleyemem. Gerçekten zor bir durum. Ancak işe yaramayan bir şey varsa o da konuyu çok fazla tartışmak, baskı uygulamak ve onları insanlarla konuşmaya zorlamaktır. Ayrıca ne yaparsanız yapın, onları bir cinsiyet kliniğine götürmeyin. Zaten çoğu zaman danışmanlık hizmeti alamazsınız, çünkü birçok eyalette terapi yasağı vardır. Eğer çocuğunuzu bir danışmana götürürseniz, siz ne olduğunu anlamadan çocuğunuzu cinsiyet kliniğine götürüp karşı cinsiyet hormonlarına başlatırlar ve siz sürecin dışında kalıverirsiniz. Yani sıkıntı gerçekten çok büyük. Belki çevrenizdeki diğer ebeveynlere danışabilirsiniz. Çocuğunuzu cinsiyet değiştirmeye teşvik eden değil, mantıklı düşünebilen birini bulabilirsiniz belki. Bunu internet üzerinden, telefon üzerinden yapan birkaç kişi var.
Tüm bunlara ek olarak, bu durumun kendi kendine geçebildiğini hatırlamaya çalışın. Eğer sabredebilirseniz çoğu zaman yaklaşık beş yıl içerisinde çocuğunuzun tekrar eski cinsiyetine dönmek istediğini görebilirsiniz. Sadece çocuğunuzun yanında olmaya çalışın. Biliyorum, çok zor.
Trinko: Bugünlerde medya ve diğer trans savunucuları ebeveynlere o kadar çok baskı yapıyor ki, çocuğunuzu bir transseksüel olarak hemen kucaklamazsanız, çocuğunuzu depresyon ve hatta intihar riskiyle karşı karşıya bırakacağınızı söylüyorlar. Ebeveynlere yöneltilen bu suçlamalar hakkında ne düşünüyorsunuz? Ebeveynler bu çizgide nasıl yürümeli?
Meagher: Öncelikle, bunun şimdiye kadar duyduğum en kötü duygusal şantaj türü olduğunu söylemeliyim. Makul insanlar başkalarına duygusal şantaj yapmaz. İnsanlara gidip şunu söylemeyiz: “Eğer benim istediğimi yapmazsanız kendimi öldüreceğim.” Bunu ebeveynlere yapamazsınız.
Trinko: Ebeveynlerin yapabileceği bir şey var mı? Çünkü az önce bahsettiğiniz gibi bu ebeveynler için son derece stresli bir durum. Ebeveynler bu süreçten geçerken ihtiyaç duydukları desteği nasıl alabilirler?
Meagher: Kendinize destek bulmalısınız. Az önce bahsettiğim kaynaklar gibi. Bu yolda sizden önce yürümüş ve süreci anlayan insanlar bulmak gerçekten çok önemli.
Ebeveynler transseksüellik konusunda hiçbir şey bilmiyorlar ve birdenbire kendilerini bu bataklığın içerisinde buluyorlar. Bu yüzden etrafınızda bilen birilerinin olması gerçekten çok faydalı. Bence bir numaralı desteğiniz bu olmalı.
Diğer insanlara yardım etmeye çalışmak da ebeveynlere iyi geliyor. Bu bana da çok yardımcı oldu. Ben de bir ebeveyn savunucusu oldum. Bir Facebook destek grubu kurdum, seyahat ediyorum, konferanslara gidiyorum, konuşmalar yapıyorum, insanları eğitiyorum. Sanırım bu benim için bir anlam ifade ediyor. Sanki tüm bunlar yaşanmıyormuş gibi, hayat hala normalmiş gibi davranamazsınız. Çünkü bu yaşananlar normal değil.
Ayrıca kendinize iyi bakmaya çalışın çünkü çocuğunuzun size ihtiyacı var. Sağlıklı ve dirayetli olmanıza ihtiyaçları var. Güçlü olmanıza ihtiyaçları var. Endişe havuzunda boğulursanız çocuğunuzun yanına olamazsınız. Kendinize de dikkat etmelisiniz.
Bu yüzden iyi bir hayata, biraz öz bakıma ve biraz desteğe ihtiyacınız olduğunu ve bunları hak ettiğinizi unutmayın. Bu sizin suçunuz değil. Buna siz sebep olmadınız. Çoğu zaman ebeveynler kendilerini kötü hisseder. "Ben ne yaptım? Yanlış bir şey mi söyledim? Bir şeyi gözden mi kaçırdım? Daha erken fark etmem gereken bir şey var mıydı?" gibi düşüncelere kapılabilirsiniz. Ama bu sizin hatanız değildir.
Trinko: Bunun translığın önlenebileceği anlamına geldiğini söylemiyorum, ancak ebeveynlerin çocuklarının cinsiyetleri konusunda daha güvenli hissetmelerine yardımcı olmak veya onları üniversiteden önce bu propaganda saldırısına hazır hale getirmek için yapabilecekleri bir şey var mı?
Meagher: Bence bu ön bilgi gerçekten yardımcı oluyor. Bu konu hakkında çocuklarınızla konuşmanız gerek. Erkenden önlemler almak, çocuklarınızın sorunu anladığından emin olmanızı sağlayabilir. Konuşması zor olsa da, sizi dinleyeceklerdir. Ayrıca ne yaparsanız yapın, çocuklarınızın Tumblr'a girmesine izin vermeyin!
Trinko: Tumblr bunların yaygın olduğu bir yer mi?
Meagher: Tumblr bir lağım çukuru. Tumblr'da etrafta dolaşıp sıkıntılı çocukları arayan ve onları örgüte çekmeye çalışan insanlar var. DeviantArt gibi platformlarda da birçok sanatçı çocuk bunu yapıyor. FanFiction diye bir şey var, birbirleri için hikayeler yazıyorlar. Orada da çok fazlalar. Reddit oldukça kötü. Ben yaşlı bir kadınım, bu yüzden muhtemelen bilmediğim yenileri de vardır. Bunlar en çok duyduklarım.
O yüzden çocuğunuzun internette ne yaptığına dikkat edin. Ciddiyim.
Ve her şeyden önce, kendi bedenimizi kabul etmeliyiz. Kültürümüzde bedenimizle ilgili çok fazla şaka yapıyoruz. "Ben şişmanım." "Çok kısayım." Eğer siz sürekli vücudunuz hakkında endişelenirseniz, çocuğunuzun ne yapacağını sanıyorsunuz? Kendilerini kabullenmeyi öğrenmeliler. Bedenlerini oldukları gibi kabul etmeliler. Bazı farklılıkları varsa ve cinsiyete göre tipik olmayan bazı hobileri varsa, mesela bir kız motokros yapmaktan zevk alıyorsa, bunun normal olduğunu ve kız olmanın pek çok yolu olduğunu bilmeleri gerekir.
Ne zaman biri "Ben transım" dese, bunun nedenini karşı cinsin tipik kıyafetlerini, hobilerini, spor aktivitelerini, saç kesimini seviyor olmasına bağlıyor. Hiç kimsenin transseksüelliğini bu sebepler dışında bir şeyle bağdaştırdığını duymuyoruz. Dolayısıyla kızların, kız olmanın milyonlarca yolu olduğunu bilmeleri gerekiyor. Kendinizi öyle hissettiğiniz için kız değilsiniz, kız olduğunuz için kızsınız. Cinsiyetin sonsuz bir yelpaze olduğu yönündeki bu yeni ideolojiye direnmek onlar için çok zor. Bir araştırmaya göre şu anda yüzden fazla sözde cinsiyet var. Sürekli yenilerini uyduruyorlar.
Gerçekte yüz tane cinsiyet yok ama milyarlarca kişilik var. Kendiniz olun. Bedeninizi olduğu gibi sevin, çünkü hiçbir çocuk yanlış bedende doğmaz. Hepimiz tam olarak doğru bedende doğuyoruz. Gençleri hayatlarının geri kalanı boyunca bedenleriyle savaşmaya itmek, boynuna inanılmaz ağırlıkta bir zincir takmaktır.
Ve bu kültüre yazıklar olsun diyorum. Hepinize yazıklar olsun. Okullar, kütüphaneler, doktorlar, psikologlar, medya ve diğer tüm insanlar ne cüretle çocuklara bedenlerinde bir sorun olduğunu söylerler? Bu noktaya nasıl geldik bilmiyorum ama çocuklarınıza sıkı tutunun ve onlara her kim olurlarsa olsunlar iyi olduklarını söylemeye devam edin.
Trinko: Bu çok güçlü bir nokta ve kız ya da erkek olmanın pek çok farklı yolu olduğu konusunda söylediklerinizi gerçekten çok beğendim, çünkü insanların transseksüel olduklarını iddia ettiklerinde en tipik erkek ya da kadın üzerinden düşündüklerine katılıyorum. Bir kız olabilir ve çok kısa saçlara sahip olabilirsiniz. Bunlar birbiriyle uyumsuz şeyler değil.
Meagher: Evet, kısa saç seviyor olmanız vücudunuzu parçalayıp hormon almanız gerektiği anlamına gelmiyor. Bu çocukların birçoğu aynı zamanda diğer psikolojik rahatsızlıklarla mücadele ediyor ve bu arenada duygularını anlamlandırmaya çalışıyorlar...
Trinko: Kesinlikle.
Meagher: Bir kızın mastektomi (göğüslerin alındığı transseksüel ameliyatı) ve histerektomi (rahmin alındığı transseksüel ameliyatı) yaptırmak zorunda olduğunu hissetmesi bir trajedidir. Kendi bedeninde kim olduğunu bulmak yerine sakal bırakmaya zorlanıyor. Durmalıyız. Buna bir son vermeliyiz.
Trinko: Evet... Bugün bize katıldığın için çok teşekkür ederim Lynn.
Meagher: Ben teşekkür ederim.
Kaynak: The Daily Signal
Yorumlar