Cinsiyet Kliniklerinin Cinsiyet Değiştirmek İsteyen Gençlere Yaklaşımı

Amerika'da cinsiyet klinikleri 18 yaşındaki gençleri cinsiyet değişiminin radikal adımlarına pervasızca yönlendiriyor, ancak daha sonra pişman olduklarında onları terk ediyor. Sıkıntıya düşmüş ve savunmasız olan bu gençleri istismar ettikten sonra, klinik tedavi uzmanları genellikle onlar için daha fazla bir şey yapmak istemiyorlar. Hatta cinsiyet değiştirmelerinde yardımcı oldukları hastalarda pişmanlık görüldüğünü inkar ediyorlar. Bu klinikler genç hayatları mahvettikleri için sorumlu tutulmalıdır. Ancak transseksüelliği (kişinin biyolojik cinsiyetine belli yollarla müdahalede bulunup bir diğer biyolojik cinsiyete benzemesi hali) kutlayan liberal ana akım medyanın bunu yapmasını beklemeyin.

18-19 yaşlarında cinsiyet değiştiren ve kısa süre sonra pişman olan üç genç, esas cinsiyetlerine dönme konusunda yardım almak için benimle iletişime geçti. Bu istekleri, cinsiyet klinikleri arasında yaygın olan bu umursamaz tavrın canlı kanıtıdır. Bu gençlerin hikâyeleri, doktorların ve cinsiyet kliniklerinin savunmasız gençlerin cinsiyet değişikliğini nasıl kolaylaştırdıklarını, ancak gençler bunun trajik bir hata olduğunu fark ettiklerinde ve bu hatadan dönmek için onlara başvurduklarında doktorların ve kliniklerin bu genç yetişkinlere nasıl sırtlarını döndüklerini ortaya koymaktadır.

Trans Kliniklerinin Duyarsızlığı

Güney Kaliforniyalı 22 yaşında bir erkek olan Abel Garcia'nın durumunu ele alalım (Kendisi kimliğini korumak için bu takma ismi kullanmaktadır). Abel bana ilk olarak Haziran ayında, cinsiyetini değiştirmeye devam etmek konusunda yaşadığı çelişkili duygular hakkında yazdı. Başkalarını uyarmak için hikâyesini burada paylaşmama izin verdi. Attığı e-postada şunları yazmıştı:

 "Merhaba, Walt. Son bir yıldır esas cinsiyetime geri dönüp dönmeme arasında kalan bir transım. Katıldığınız röportajları ve videolarınızı izledim. O zamandan beri kendimi her geçen gün daha fazla sorguluyorum."

Abel, Kasım 2016'da 19 yaşındayken karşı cinsiyet hormonları kullanarak cinsiyetini erkekten kadına değiştirme sürecine başladı. Altı ay sonra yasal kimliğini değiştirdi ve Mayıs 2018'de "üst ameliyatı" olarak da bilinen göğüs büyütme ameliyatı oldu. Onun cinsiyet değiştirme sürecine yaklaşımı diğerlerinden biraz farklıydı. Kararından pişman olmamak için süreci yavaştan almaya karar vermişti. Göğüs büyütme ameliyatından çıktıktan sonra ise cinsiyet değişimini sorgulama başladı. Göğüs büyütme operasyonundan bu yana geçen bir buçuk yıl içinde Abel'in olgunlaşmasına yardımcı olan bir işi oldu ve bu da cinsiyet değiştirme kararında büyük bir fark yarattı.

"18 yaşımdaki halime kıyasla artık [22 yaşımda] çok daha olgunum. ... İçimde kararımdan pişman olacağım ve esas cinsiyetime dönmeyi isteyeceğime dair bir his vardı."

Abel, genç bir çocuk olarak takdir edilmediğini hissettiği için bilinçaltında cinsiyet değiştirmenin onu ilgi odağı haline getireceğini düşünmüştü.

"Büyürken yaşıtım olan diğer çocuklara kıyasla çok utangaç ve sessiz bir çocuktum. Ayrıca babamı görmeden büyüdüm, çünkü neredeyse her gün kamyon şoförü olarak çalışıyordu. Annem beni ve iki erkek kardeşimi tek başına büyütmek zorunda kaldı. Büyürken hayatımda erkek bir rol modeli olmadı."

Abel nihayetinde doğduğu cinsiyete, yani erkek olmaya geri dönmek istediğine karar verdi.

"Cinsiyet değiştirme prosedürlerini %100 tamamlamış olsam bile asla gerçek bir kadın olamayacağımı anlamıştım" dedi. "Sadece kadın gibi görünmek için vücudunu sakatlamış bir erkek olacaktım."

Cinsiyet kliniği doktorları, psikoterapi yoluyla Abel'in gereksiz cinsiyet değişimini engelleyebilirdi, ancak hormonların ve ameliyatların pervasızca kullanılmasını tercih ettiler. Bu genç insanların başına gelenler suç teşkil ediyor.

Bir de Sydney Wright var, Güney'den genç bir kadın. Kendisi geçen bahar bana yazdı: 

"Merhaba, Walt! Web sitenizi bulduğumda ben de esas cinsiyete dönüş hakkında olumlu makaleler arıyordum. ... 19 yaşıma girer girmez cinsiyetimi kadından erkeğe değiştirdim ve bu hayatımın en büyük pişmanlığı oldu."

Sydney trans erkek olarak geçirdiği bir yılda yaşadıklarını kaleme aldı (Sydney'in yazısına buradan ulaşabilirsiniz.) Sydney bu yazısında şu ifadelere yer verdi:

“Toplumumuzun genç insanların başına bunların gelmesine izin vermesi bana delice geliyor. 18 yaşındayken alkol almam yasal değildi ama bir terapiste gidip cinsiyetimi değiştirmek için hormon almam yasaldı.”

Sydney, hormonlar için onay mektubu yazmaya istekli bir terapist ve kendisine testosteron reçete edip bunu nasıl enjekte edeceğini öğrenmesi için YouTube videoları izlemesini söyleyen bir doktor bulmasının ne kadar kolay olduğunu anlattı. Her iki sözde "uzman" da onun cinsiyet değiştirmeyi isteme nedenlerini sorgulamamış veya ona herhangi bir danışmanlık önermemişti. 

Genç bir adam olan Nathaniel, 15 yaşındayken ailesinin onayıyla hormon ilaçları kullanmaya başladı. Klinik uzmanları, 18 yaşında cerrahi işlemle cinsiyetini erkekten kadına değiştirmek istediğine Nathaniel’e hiçbir uyarıda bulunmadı. Nathaniel bir yıldan kısa bir süre sonra bana pişmanlığı ve erkek bedeninin parçalarını geri istediği hakkında yazdı. Nathaniel, diğer pek çokları gibi, ameliyattan önce bu korkunç hatayı önleyebilecek etkili bir danışmanlık almamıştı. Bunun yerine, cinsiyet kliniği ve cerrahlar onun yanlış düşüncesini teşvik edip onu yıkımın beklediği sözde zevk ve sefa bataklığına çekti. Nathaniel ameliyat olduğuna pişman olduktan sonra klinik ondan elini eteğini çekti. Nathaniel'in hikayesinin tamamını buradan okuyabilirsiniz.

Klinikleri Sorumlu Tutun

Cinsiyet değiştirdikleri için pişman olan insanlar yardım için bana başvuruyorlar, çünkü hayatlarını geri istediklerinde cinsiyet doktorları ve klinikleri onlara sırtını dönüyor. Hiçbir araştırma veya istatistik çalışması, cinsiyet değiştirdiği için pişman olanlara veya esas cinsiyetine dönenlere, yani detranslara yer vermez. Hatta doktorlar ve klinikler, cinsiyet değiştirip transeksüellikten pişman olan tek bir hastanın bile varlığını kabul etmeyi ısrarla reddeder.

“Paper Genders (Kağıttan Cinsiyetler)” adlı kitabımda da belirttiğim gibi, transseksüel araştırma deneklerinin %90'ı ameliyat sonrasında takip edilememektedir. Dolayısıyla esas cinsiyetine dönmek isteyen çoğunluk, bilinçli olarak göz ardı edilmektedir. Biz detranslar buradayız ve sesimizi duyurmayı hak ediyoruz.

Cinsiyet doktorları ve klinikleri, insanların, özellikle de istismar ettikleri savunmasız gençlerin hayatlarını mahvettikleri için sorumlu tutulmalıdır.

Kaynak: The Daily Signal