Bir Kişiyi Trans Yapan Nedir?

New York Post'ta yakın zamanda yayınlanan bir makale, Erica adında Detroitli bir annenin Eric adında transseksüel bir adama dönüşmesinin hikayesini anlatmaktadır. Üstelik oğlunun da cinsiyet değiştirdiği belirtilmiştir. Benzer şekilde, 2015 yılında 52 yaşında Kanadalı bir adamın (muhtemelen orta yaş psikozuna girerek), altı yaşında transseksüel bir kız olduğuna inanmaya başlaması haberlere konu olmuştur.

Bu gibi hikayeler bize transseksüelliğin her insanın doğuştan sahip olduğu erkeklik ya da kadınlık algısının değil, LGBTQ+ ideolojisinin bir ürünü olduğunu hatırlatmaktadır. Transseksüellik, ait olunan bir cinsiyet değil; aile ve cinsiyet üzerinde sosyal mühendislik yapma girişimidir.

Bir Kişiyi Trans Yapan Nedir?

LGBTQ+ standardına göre, eğer bir kişi karşı cinsiyetten olduğunu iddia ediyorsa, o bir transtır. Yine eğer bir kişi cinsiyetinden dolayı sıkıntı hissediyorsa, o zaman “doğru” olan eylem, o kişinin sadece hislerinde var olan yeni (!) cinsiyetinin teşvik ve kabul edilmesidir. Yani LGBTQ mantalitesine göre kişinin “yeni” cinsiyetini belirleyen tek şey bir histir ve bu his derhal gerçek kabul edilmelidir.

Transgender Yasal Savunma ve Eğitim Fonu'nun İcra Direktörü avukat Jillian Weiss bir transseksüeldir ve Fox News haber kanalına verdiği son röportajda, sunucu Tucker Carlson tarafından defalarca sorulan "Transseksüel olmanın yasal standartları nelerdir?" sorusuna verdiği cevapta "Yasal standartlar yoktur" itirafında bulunmuştur. Bu itiraf, tüm bu transseksüellik sürecinin bilim adamlarının vicdanına kalmış bir şekilde ilerlediğini göstermektedir.

Evet. Transseksüelliğin yasal standartları ya da yasal tanımları yoktur. Ne var ki, Carlson'ın belirttiği gibi, kadınlara ait işletmelere yapılan yatırım gibi cinsiyete özel programlara 11 milyar dolar federal para harcanmaktadır. Yasal bir tanımı olmayan bu fonlar, Carlson'un deyimiyle, sırf parayı alabilmek için kadın olduğunu iddia edecek "şarlatanlar" için kolay bir av haline gelmektedir.

İnsanlar cinsiyetleriyle ilgili karmaşa hissettiklerinde, genellikle cinsiyet disforisi (cinsiyet hoşnutsuzluğu) ile teşhis edilirler. Cinsiyet disforisi, "kişinin sahip olduğu cinsiyetten ve cinsiyetin özelliklerinden duyduğu hoşnutsuzluk hali" olarak tanımlanır. Ancak diğer teşhislerden farklı olarak, cinsiyet disforisi teşhisinde uzmanlar hastanın kendisi hakkındaki algısını ve kendisine koyduğu teşhisi dinler ve anında onaylar.

Transseksüelliğin varlığını kanıtlayacak hiçbir test yoktur. Hiçbir fiziksel muayene, kan testi, kemik iliği testi, kromozom testi veya beyin testi bir kişinin cinsiyet disforisine sahip olduğunu göstermez. Bu, yalnızca hastanın duygularıyla kendini gösteren bir durumdur. Ancak bu durum için önerilen “tedavi” aşırıdır. Hastalara önce karşı cinsiyet hormonu kullanımı, arkasından da cinsiyet değiştirme ameliyatı önerilir. Yani hastalar, dile getirdikleri tek bir his üzerinden geri dönüşü olmayan bir yola itilir.

Trans aktivistlerin trans gündemine sempati kazandırmak için konuyla hiçbir bağlantısı olmayan interseksüelliği transseksüellik ile karıştırmasına aldanmayın. İnterseksüellik (Türk toplumunda hünsalık olarak bilinir), doğuştan çift cinsel organa sahip olmak demektir ve bunun görülme oranı istatistiklere yansıtılmayacak kadar azdır. İnterseksüellik fiziksel bedenle doğrulanabilir; transseksüellik doğrulanamaz. Kendine transseksüel diyen kişiler tamamen tipik erkek ya da kadın anatomisine sahiptir. 

Cinsiyet Disforik Hastalar için Bakım Standartları

Teoride tıp camiası, Dünya Transseksüel Sağlığı Meslek Birliği (WPATH) tarafından transseksüel sağlığına yönelik olarak geliştirilen ve şu anda yedinci revizyonu yapılan belirli bakım standartlarını takip etmektedir. Bu standartlar, cinsiyetlerinden rahatsızlık duyduklarını bildiren kişilerin tedavisine yönelik kılavuz ilkeler sunmaktadır.

Belirli standartların mevcut olması, radikal bir cinsiyet değişikliğinden önce uygun sağlık taramalarının gerçekleştirileceğini düşündürebilir. Ne yazık ki, bu standartların ezici teması radikalliği teşviktir. Kaldı ki, klinik uzmanlar cinsiyet disforisi teşhisi koymazlar. Onların görevi, danışanın kendi kendine koyduğu cinsiyet disforisi teşhisini sorgusuz sualsiz onaylamak ve hastanın cinsiyet değiştirme arzusunu yerine getirmesine yardımcı olmaktır. Standartlar ayrıca her hastanın durumunun farklı olduğunu, bu nedenle tıbbi protokollerin bireye göre uyarlanabileceğini (ve uyarlanması gerektiğini) tavsiye etmektedir. Ancak bunlar, uygulamaya geçirilmeyen tavsiyelerdir.

Cinsiyet disforisi teşhisi hastanın kontrolündedir. Bir cinsiyet uzmanı veya hastanın kendisi sağlık taraması protokollerini atlayıp doğrudan hormon uygulamasına ve cerrahi prosedürlere geçmek isterse, bunu yapmakta özgürdür. Bakım standartlarına uyulması için herhangi bir zorunluluk getirilmemiştir.

Örneğin, standartlar hastaların diğer ruh sağlığı sorunları için ön taramadan geçirilmesini tavsiye etmektedir. Ancak sayısız aile üyesinden duyduğuma göre, otizm veya istismar geçmişi gibi bariz eşlikçi tanılar çoğu zaman göz ardı edilmektedir. Doktorlar ve danışmanlar, psikolojik geçmişe önem göstermeyip hastaların doğrudan hormon uygulamasına başlamasına izin vermektedir.

Gerçekler Sahte Göründüğünde

Kendilerine karşı dürüst olup cinsiyet değiştirme sürecinin esas cinsiyetini gerçekten değiştiremeyeceği sonucuna ulaşan kişiler, transseksüel hareket için bir tehdit olarak algılanır ve itibarsızlaştırılır. İsim takmalar ve zorbalıklar başlar. “Gerçek” kabul edilmeleri için, transseksüellerin cinsiyetlerinin gerçekten değiştiği yanılsamasını devam ettirmeleri gerekir. Ne kadar içten olursa olsun, insanların duygularına dayanarak teşhiste bulunmak ve geri dönüşü olmayan tedaviler uygulamak, duyguların değişebilir olması nedeniyle son derece problemli bir yaklaşımdır.

Tüm bunları, benim duyduğum pişmanlığı başkaları da duymasın diye yazıyorum. Bu uyarılarım trans hakları için seslerini yükselten savunucular tarafından hoş karşılanmıyor. Ancak ben insan haklarını savunmaya devam edeceğim… 

Walt Heyer, The Public Discourse