Aniden Transseksüel Olduğunu İlan Eden Çocukların Ebeveynleri Konuşuyor

Ani bir şekilde transseksüel olduğunu açıklayan çocukların ebeveynleri, çocuklarının mahremiyetini korumak ve isimlerinin ortaya çıkması halinde yasal yaptırımlarla karşı karşıya kalmamak için isimlerini gizli tutmak zorundadır. Çocuklarının cinsiyet algılarını desteklemeyen ebeveynler, Çocuk Koruma Hizmetlerine bildirilme ve çocuklarının velayetini kaybetme riskiyle karşı karşıyadır. New Jersey'de Eğitim Bakanlığı, okulları bu tür ebeveynleri devlete bildirmeleri için resmi olarak teşvik etmektedir.

Bir çocuk transseksüel olduğunu söylediğinde, ebeveynlerin bu beyanı derhal kabul etmesi ve kutlaması bekleniyor. Bunu yapmadıkları takdirde çocuklarının ellerinden alınması tehdidi ile yüzleşiyorlar. Bunu yaşayan çok sayıda ebeveyn var. Sessizlik içinde acı çekiyorlar. Çocuklarının yanlış bedenlerde doğmadığını ve hormonların ve ameliyatların rahatsızlıklarına ve kafa karışıklıklarına cevap olmadığını biliyorlar. Hikayeleri yürek parçalayıcı. İşte kendi sözleriyle anlattıkları hikayelerden bazıları:

~ ~ ~

On üç yaşındaki kızım bana gelip aslında bir trans erkek olduğunu söylediğinde şoke olmuştum. Erkeklerin ilgi alanına girecek hiçbir hobisi yoktu ve tüm sporlardan nefret ederdi. Ancak çok zeki, otizmli bir genç olması nedeniyle kızlarla uyum sağlayamıyordu. Bu onun özel durumunun bir yansımasıydı sadece.

Transseksüel olduğu fikrine nereden kapılmıştı? Okulundaki öğrencilerin yüzde 5'inden fazlası trans ya da non-binary (iki cinsiyet olduğu gerçeğini reddeden, ne erkek ne de kadın olduğunu iddia eden kişi) olduğunu iddia ediyordu. Bunların birkaç öğrenci halihazırda karşı cinsiyet hormonu kullanıyordu ve biri de on altı yaşında mastektomi (memelerin alındığı transseksüel ameliyatı) geçirmişti. Kızımın okul çevresi ve internette maruz kaldığı trans dünyasında transseksüeller oldukça yaygındı ve hormonlar ve ameliyatlar çok da büyük bir mesele değildi. Halbuki bunlar devasa ciddiyeti olan meselelerdir.

Uzman rehberliği almak için onu bir cinsiyet klinisyenine götürdüm. Klinisyen kızımın otizm yelpazesini ve çocukluğunu incelemek yerine, cinsiyetine dair iddiasını hemen kabul etti ve bana kızıma erkekmiş gibi hitap etmemi, onu erkek ismiyle çağırmamı ve göğüslerini düzleştirmek için ona bir göğüs bağlayıcı almamı söyledi. Hiçbir terapi önermedi ve kızımın düşüncelerini etkileyen sosyal faktörleri hiç dikkate almadı. Onu ergenlik engelleyici ilaçlar kullanmaya yönlendirdi. Bu ilaçların iyi çalışılmış olduğu ve kızımın "cinsiyetini keşfetmesi" için tamamen güvenli bir yol olduğu yalanıyla kandırıldım. Eğer dediklerini yapmazsam kızımın intihar riskini arttıracağım söylendi.

Doğru düzgün yardım alabileceğim hiçbir yer yok. Terapistler, giderek yaygınlaşan bu cinsiyet sorgulamaları için aktif olarak eğitiliyor ve sosyal baskı görüyorlar. Bu baskıyı da bizim gibi ebeveynlere yansıtıyorlar. Washington DC'de, sözde dönüşüm terapisi (cinsiyeti konusunda kafası karışmış kişilerin psikolojik durumunun incelenip genel psikolojik durumlarının iyiye götürülmesi için uygulanan terapi) yasağı olan birçok eyalette, bir çocuğun karşı cinsiyetten olduğuna dair inancını sorgulamak yasalara aykırı.

Dört yılı aşkın bir süredir bu kabusu yaşıyorum. Ve tüm çabalarıma rağmen, kızım bu yılın sonunda on sekiz yaşına girdiğinde cinsiyetini tıbbi olarak değiştirmeyi planlıyor.

Bu arada medya, benimki gibi hikayeleri görmezden gelirken trans çocukları yüceltiyor ve kutluyor. 100'den fazla gazeteciyle iletişime geçerek çocuklara neler yapıldığını yazmaları için yalvardım. Temsilcilerime ve senatörlerime yazdım, ancak görmezden gelindim. Kızımın hikayesiyle ilgili online paylaşımlarım silindi ve bir online forumdan kalıcı olarak engellendim. Ömrüm boyunca hep Demokrat Partiliydim. Bu yüzden eski partime öfkeliyim ve hikayemin sadece muhafazakar haber kuruluşları tarafından önyargısız ve sansürsüz bir şekilde haberleştirilmesini ironik buluyorum.

Çocuklarımız kapsayıcılık ve kabullenme adına acı çekerken biz ebeveynler görmezden geliniyor ve kötüleniyoruz. Umarım bazı açık fikirli Demokrat milletvekilleri, savunmasız çocuklara zarar verme konusunda suç ortağı oldukları gerçeğine uyanırlar. Umarım kendilerine şu soruyu sorarlar: Doktorlar neden kanıtlanmamış bir cinsiyet ideolojisi adına çocukları tıbbi vaka haline getiriyor? Ve kanun yapıcılar neden bu yeni cinsiyet algısını devlet hukuku ve federal yasalar ile meşrulaştırıyor?

~ ~ ~

Kızım on dört yaşındayken, her nasıl olduysa aslında bir erkek olduğuna karar verdi. Hayatında birçok travmatik olay yaşadıktan ve internette çok fazla zaman geçirdikten sonra "trans" olduğunu açıkladı. Kişiliği neredeyse bir gecede değişti ve tatlı, sevgi dolu bir kızken bir anda ağzı bozuk, nefret dolu ve kendine "panseksüel” (cinsiyeti fark etmeksizin herhangi bir kişiye ilgi duyan kişi) diyen bir "erkeğe" dönüştü. İlk başta geçici bir dönemden geçtiğini düşündüm. Ama ben onu ikna etmeye çalıştıkça, o daha da sertleşti. Bu sıralarda ona DEHB, anksiyete ve depresif bozukluk teşhisi kondu. Ancak ruh sağlığı uzmanları, kızımın psikolojik rahatsızlıklarını tedavi etmekten ziyade yeni erkek algısını anlamasına yardımcı olmak ve beni aslında bir kızım değil, oğlum olduğu fikrini kabul etmeye ikna etmekle ilgileniyor gibiydi.

On altı yaşındayken kızım evden kaçtı ve Çocuk Hizmetleri Departmanına gidip ona seçtiği erkek ismi ile hitap etmeyi reddettiğim için benimle yaşarken kendini güvende hissetmediğini bildirdi. Departman gerekli araştırmaları yapıp kızıma gayet iyi bakıldığını tespit etmesine rağmen, beni bu konularda "eğitmek" için bir transla görüşmeye zorladı. Kısa bir süre sonra, bir pediatrik endokrinolog (çocuklardaki hormonlarla ilgilenen uzman) reşit olmayan kızıma kendi kendine testosteron enjekte etmeyi öğretti. Bu tamamen bilgim dışında gerçekleşti. Kızım daha sonra Oregon'a kaçtı ve eyalet yasaları kızımın -on yedi yaşında, benim bilgim ve rızam olmadan- mahkemede adını ve yasal cinsiyetini değiştirmesine, çift mastektomi ve radikal histerektomi (rahim alınması operasyonu) yaptırmasına izin verdi.

Benim güzel kızım şimdi on dokuz yaşında evsiz, sakallı, yoksulluk içinde ve kısır… Akıl sağlığı hizmeti almıyor. Ruh sağlığı ciddi anlamda bozuk ve hâlâ radyal ön kol falloplastisi (kol derisinin bir kısmının alınması suretiyle sahte bir penis oluşturmak için gerçekleştirilen cerrahi bir operasyon) yaptırmayı planlıyor.

Bir anne olarak yaşadığım kalp kırıklığı ve öfkenin seviyesini tarif edemem. Oregon yasaları neden çocukların hayatlarını değiştirecek tıbbi kararlar almasına izin veriyor? Toplum olarak "kadın sünneti" konusunda bu kadar öfkeliyken, ilk yeminleri zarar vermemek olan doktorların psikolojik rahatsızlıkları olan sanrılı çocukları kısırlaştırmasına ve ameliyatla sakatlamasına neden ve nasıl izin verebiliyoruz?

~ ~ ~

Yedinci sınıfa giden kızımız, 2017 yılının Ağustos ayında yatılı bir kamptan eve döndüğünde artık bir erkek olduğuna inanır oldu. Yeni bir kelime dağarcığı vardı ve adını değiştirmek için büyük bir istek duyuyordu. Kızımızın kampta, cinsiyetini erkek olarak değiştirmiş kızlarla birlikte aynı odada olup olmayacağını öncesinden sorup öğrenmemiz gerektiğini hiç tahmin etmemiştik.

Sürekli bir erkek gibi "hissettiğine" dair çok senaryolu bir açıklamayla bizi ikna etmeye çalışıyordu. Ancak bu "hissin" kanıtını bir kez bile görmemiş ya da ondan duymamıştık. Onu dinledik, duyguları hakkında konuşması için ona alan tanıdık ama söyledikleri tutarsızdı.

Yaşadıklarımızı anlamlandırmak için bilgi edinmeye çalışırken, internetin her yerinde bu sosyal bulaşmanın kanıtlarını bulduk. YouTube, Instagram, Twitter ve Reddit gibi platformlar, binlerce takipçisi olan Jazz Jennings ve Riley J. Dennis gibi trans yıldızlarla birlikte cinsiyet değiştirme sürecine ilişkin bir nevi kullanım kılavuzu ve el kitabı temin etmekle meşguldü. 

Hâlâ tehlikeyi atlatmış değiliz. Bu sorunla uğraşan bazı ebeveynler, kızım hala çok genç olduğu için bizi şanslı görüyor. Kızımın sorununu atlatmak için hâlâ zamanımızın olduğunu söylüyorlar. Belki de öyle olacak, ancak çok büyük ve sürekli büyümeye devam eden bir sosyal bulaşma kasırgasıyla karşı karşıyayız. Üstelik ana akım medya ya da ihmalkâr FDA'nın (Food and Drug Administration, Gıda ve İlaç İdaresi) hiçbir yardımı dokunmuyor. Doktorlarımızın ve ruh sağlığı uzmanlarımızın acınası teslimiyetinden bahsetmiyorum bile...

~ ~ ~

Kızımız on yedi yaşında, sosyal medya platformu Tumblr'a daldıktan ve lisedeki en eski ve en yakın iki arkadaşı kendilerini transseksüel ilan ettikten sonra bize "aslında bir erkek" olduğunu söyledi. Terapisti ona yüksek fonksiyonlu otizm teşhisi koydu. Terapist, kızımız on sekiz yaşına geldiğinde "tıbbi yolla cinsiyet değişimi konusunda, onun üzerindeki tüm kontrolü kaybedeceğimiz" konusunda da oldukça açıktı.

Kızım bir yıldır testosteron kullanıyor ve çift mastektomi için konsültasyon randevusu aldı. Tüm bunları yasal olarak alkollü bir içecek satın alamayacak bir yaşta olmasına rağmen yapabiliyor. Doktorlar bu "tedavilerin" riskleri hakkındaki sorularıma ve endişelerime yanıt vermiyor. Bu yetişkinlerin, kızımın kendine bunu yapmasına izin vermelerini izlemek zorunda kalmak, en azından Amerika Birleşik Devletleri'nde hiçbir ebeveynin yüzleşmek zorunda kalmayacağını düşündüğüm bir senaryoydu… Ancak bu artık bizim acı bir gerçeğimiz - ana akım medyanın dokunmayacağı ve duyurmayacağı acı bir gerçek…

Kaynak: thepublicdiscourse.com