Transseksüellikten Vazgeçmiş Erkeklerden Translara ve Ebeveynlerine Tavsiyeler

Kısa bir süre önce ebeveyn grubumuz, bir zamanlar transseksüel olan ancak artık bundan vazgeçen etkileyici hikayelere sahip detrans (eski trans) erkeklerle konuşma ve onları dinleme şansı buldu. Katılımcı ebeveynlerin her birinin toplumsal cinsiyet ideolojisine kapılmış bir oğlu olduğu için detransları dinlemek için sabırsızlanıyorduk. Bu erkekler, öğrenmeyi umduğumuz ideolojiden çıkış için olası bir yol haritası sunuyorlar.

Cinsiyet değiştirmek aslında imkansızdır. Bu nedenle eğer biri trans olduğunu söylüyorsa sizi ve kendisini kandırmaya çalışıyordur. Trans olduğunu söyleyen birinin doğru bir şey yaptığını tıbbi olarak ispatlamak imkansız olduğu için, kişinin beyanını esas almanın geçerli görülmesini sağlayan tek şey translığın doğuştan geldiği "varsayımıdır". Eğer tıbbi olarak olaya bakılacak olursa cinsiyet değiştirmenin imkansızlığı görülecektir, bu da trans lobisinin işine gelmeyeceği için beyanı esas almak onlara konforlu bir alan açmaktadır.

Cinsiyet değiştirdikten sonra pişman olarak asıl cinsiyetlerine dönenler tüm bunları haklı olarak sorguluyor. Bu erkekler bir zamanlar trans olduklarından oldukça emindiler, cinsiyet değiştirmek için adımlar attılar, karşı cinsiyet hormonları kullandılar, transseksüel ameliyatları oldular ve daha sonra çeşitli nedenlerle trans olmadıklarını fark ettiler. Onlarla konuşmak bize, çocuklarımızın bir gün bir bütünlük duygusuna kavuşabilecekleri umudunu verdi.

İşte onlara sorduğumuz bazı sorular ve cevapları:

Neden İlk Etapta Trans Olduklarına İnanmışlardı?

Konuştuğumuz erkekler cinsiyet değiştirdikleri dönemdeki düşük duygusal olgunluklarını ve kendileriyle ilgili endişe ve korku duygularını anlattılar. Bazı vakalarda, feminen olarak adlandırılan davranışları nedeniyle zorbalığa maruz kalmışlardı, bu da onları daha da zorlamış ve onlar için translık yolunu açmıştı. Hepsi de Obsesif Kompülsif Bozukluk* eğilimlerinden ve otizm spektrumunda yer almanın translığı cazip kılan siyah-beyaz düşünme modeline katkıda bulunduğundan bahsetti. "Cinsiyet değiştirdikten" sonra, bir süreliğine kendilerini daha iyi hissettiler, çünkü tüm bu endişe ve korku duygularını ve kendileriyle yaşadıkları sorunları, iç sorunlar olarak görmek yerine kendileri dışındaki faktörlere yükleyebildiler; örneğin, insanlar beni onaylamıyor çünkü onlar bağnaz transfobikler, sorun bende değil onlarda, dediler. Hepsi trans olmakla aidiyet, sevgi ve topluluk duygusunu deneyimlemişti. Ancak bunun sizi kollarını açarak karşılayan bir örgüt olduğunu ve girdikten sonra çıkışı olmayan bir yol olduğunu söylediler.

*Obsesif Kompülsif Bozukluk: Takıntı Zorlantı Bozukluğu olarak da adlandırılan OKB, kişinin kendisine korku ve rahatsızlık veren düşünce ve zihinsel görüntülerden muzdarip olduğu ve yaşadıkları bu korkuyla rahatsızlığın kendilerini bazı davranışları yapmaya veya onlardan kaçınmaya zorladıkları bir psikolojik rahatsızlıktır. Halk arasında en çok bilinen türlerinden bazıları şunlardır: temizlik, ibadetlerde eksiklik, hasta olma korkusu, sayı sayma, elektrik prizleri ve kapı kilitlerini kontrol etme, kutsallarla alakalı küfürlü düşünceler.

Cinsiyet Değiştirdikten Sonra Daha İyi Hissettilerse, Sonra Neden Pişman Oldular?

Translığın sorunlarına çözüm olduğu sanrısının kendilerini nasıl hayal kırıklığına uğradıklarını "anlamsız", "zaman ve para kaybı", "kuruntulu", "rol yapmak" gibi ifadelerle anlattılar. Çoğu, translığın sürdürülebilirliği için muazzam çaba gerektirdiğini hissetti; ses, kıyafetler, tavırlar... Hepsi otantik olmayan sahte bir rol oynuyordu. (Translığın kişinin gerçek benliğinin kabulü olarak tanıtıldığı düşünüldüğünde ironik!) Her gün karaktere bürünmek bir angarya haline gelmişti.

Konuştuğumuz erkekler, özellikle de katı gerçeklerle karşı karşıya gelindiğinde zihinsel yanılsamanın sürdürülmesinin de zor olduğunu söyledi. Akran grupları giderek artan bir şekilde tamamen kendi sanrıları içinde yaşıyordu ve cinsiyet değiştirenler diğer trans erkeklerin içinde yaşadığı kurgulanmış evreni görüyordu. Erkeklerde adet dönemi ve emzirme tartışmaları, çok ileri gittiğine inandıkları konulardan bazılarıydı ve ağır adet kanaması gibi gerçek kadınların karşılaştığı fiziksel gerçekleri anlamak için hiçbir temelleri olmadığını idrak etmeye başladılar. Ayrıca cinsiyet değiştirme sürecinin asıl amacına bile hizmet etmediğini düşünmeye başladılar. Aralarından birinin belirttiği gibi, "Bir bakıma anlamsızdı. Mutlu olmadan çok fazla zaman ve para harcıyordum." Ayrıca, anlatıya yönelik herhangi bir sorgulamanın olumsuz tepkilere yol açtığını gördüler, bu da manipüle edici bir örgüte katıldıklarının bir başka kanıtıydı. Tüm bu ipuçları bir araya gelince onlar için illüzyon dağılmaya başladı. Birçoğu için, internette bulunan detrans videolarının ortaya çıkması, translıktan caymanın bir seçenek olduğunu anlamalarına yardımcı oldu; bu da, hepsinin trans oluşunun gerçek dünya bağlantıları aracılığıyla değil, çevrim içi olarak meydana geldiği düşünüldüğünde ilginçtir.

Esas Cinsiyete Dönmenin Sonraki Etkilerinden Bazıları Nelerdi?

Cinsiyet değiştirmekten vazgeçip kendi cinsiyetine dönme kararı almanın sonrasında yaşam hakkında tartıştıkları bazı ortak temalar vardı. Her şeyden önce, trans grupların onları reddetmesini beklemelerine rağmen, maruz kaldıkları kin karşısında şoke oldular. Detrans olduğunuzda sizi aralarına çağırırken bahsettikleri o engin empati denizi hemen kuruyor, topluluktaki üyeliğiniz iptal ediliyor ve sürgün ediliyordunuz. LGBT topluluğundaki üyeliklerinin "düşürüldüğünden" bahsettiler. Ameliyat olan bazı kişiler için, göğüslü ve erkek cinsel organı olmayan bir erkek olmak gibi mücadele etmeleri gereken yeni zorluklar da ortaya çıkmıştı. Bunlara, onları dışlayan bu topluluk sebep olmuştu.

Translıktan vazgeçme sonrasında bir başka sürprizin de radikal feministlerin tepkisi olduğunu söylediler. Feministler bir bakıma cinsiyet ideolojisine karşı doğal müttefikler olmalarına rağmen, detrans arkadaşlarımız detranslık sonrası onlarla etkileşim kurmakta zorlandıklarını çünkü "kendi travmalarında boğulduklarını ve hayatlarındaki erkeklerle yaşadıkları deneyimleri kendilerine yansıttıklarını" ifade ettiler. Bu söyledikleri gruptaki erkek çocuk annelerini gerçekten de çok etkiledi. Bu annelerin oğulları, kadınların alanlarını işgal etmeye çalışan şiddet yanlısı fetişistler değil. Onlar da detrans erkekler gibi mağdurlar.

Ebeveynlere, çocuklarının trans olduklarını kabul etmedikleri takdirde çocuklarının kendilerini öldürecekleri söyleniyor. Dillerine pelesenk ettikleri bu cümleyi detranslara da söylemiş olmaları ilgimizi çekti. Bu da onları başka seçenekleri olmadığına inandırmıştı. Bunun trans aktivistlerin tüm kültürümüzü esir aldıkları duygusal şantaj stratejisi olduğunu bilmek, detrans arkadaşlarımıza aslına geri döndükten sonra bedenlerindeki değişiklikleri kabul etme ve olumlu bir şekilde ilerlemeye çalışma kararlılığını veren şeylerden biridir; çünkü trans olurken yaptıkları seçimlerin sonuçlarını kabul etmek yerine intihar ederlerse, intihar anlatısına yakıt ekleyeceklerini bilirler. 

Bu detranslar translıktan vazgeçme dalgasının yeni başladığına inanıyorlar. Uyanış sürecindeler ve bu kendi cinsiyetine dönme dalgası doruğa ulaşmaya başladığında durdurulamaz bir güç olacak. Transgender ideolojisine son vermek için çevrim içi topluluklarda ve ebeveyn grubumuz gibi gruplara erişerek adım atıyorlar. 

Bunu yaptıklarında, ebeveynler hemen yanlarında olacaktır. 

Görüşmeden sonra, bizim için bazı özel soruları yanıtlamaya istekli olup olmadıklarını öğrenmek için görüşmemizdeki erkeklere ve diğer detrans erkeklere ulaştık (takma adlar kullanılmıştır). Bizimle şunları paylaştılar:

Ailenizin Size Ne Söylemesini İsterdiniz?

Rick: "Ne yaptığımı doğrusu çok bilmiyordum, ailemin anlama şansı yoktu. Annem de babam da kendi yöntemleriyle tepki verdi; babam uzaklaştı ve annem daha da endişeli hale geldi. Babamın yüzüne bakamayacak kadar utanıyordum ve söyleyeceğim herhangi bir şeyin annemi üzeceğini hissediyordum, bu yüzden içime attım."

Alex: "Dürüst olmak gerekirse, bilmiyorum, trans deliğinin o kadar derinlerindeydim ki, ailemin beni bundan kurtarmak için söyleyebileceği pek bir şey olduğunu sanmıyorum, her ne kadar denemiş olsalar da. Belki de beni sadece daha fazla sorgulasalardı bir fark yaratabilirdi. Ama beynim yıkanmıştı."

Tyler: "Uzun vadeli olarak sağlığımın geri dönülmez olarak bozulacağını bilmek bir fark yaratırdı demek istiyorum, ama dürüst olmak gerekirse o kadar hayalperesttim ki onları görmezden gelebilirdim. Ergenlik çağındaydım, yani dünya hakkında birkaç şey öğrendiğim için herkesten daha iyi bildiğimi düşünen bir aptaldım ve özellikle ailemi dinlemeye isteksizdim. Eğer aklı başında arkadaşlarım olsaydı onları dinleyebilirdim. Sorun şu ki, bir ideoloji beni ele geçirmişti ve bu ideoloji bana şunu söylüyordu: 'Erkek olmak yanlıştır. Kısıtlayıcı cinsiyet beklentilerinden veya gelişmekte olan bedeninizden duyduğunuz her türlü rahatsızlık cinsiyet disforisinin (kişinin cinsiyetinden duyduğu hoşnutsuzluğun) bir belirtisidir. Cinsiyet disforisine uygun çözüm cinsiyet değiştirmektir, bir an önce cinsiyet değiştirmelisiniz yoksa asla iyileşemezsiniz. Hormonlara erişiminizi kısıtlayan herkes size zarar vermek isteyen bir yobazdır, bu da onlara cezasız bir şekilde yalan söyleyebileceğiniz anlamına gelir (uzun süredir cinsiyet disforisi yaşadığınızı iddia etmek, semptomları abartmak, deneyiminizin tehlike işareti olabilecek kısımlarını gizlemek veya önemsiz göstermek ve asla gerçekleştirmeyeceğiniz intihar tehditleri yapmak dahil.)' Ebeveynler çocuklarının bu tür şeyleri internetteki arkadaş gruplarından edindiğinin farkında olmalıdırlar."

Nate: "Onların çocukluklarından oldukça farklı ve derin bir dönemden geçtiğimi anlamalarını isterdim. Fikrimi değiştirecek ne söyleyebileceklerinden emin değilim, ancak onlarla gerçekten biraz zaman geçirmeye ihtiyacım vardı ve onlar bunu yapmak istemediler (ya da yapamadılar). Bu konuda tartışmak sadece kararlılığımı güçlendirdi ve anlamadıklarını kanıtladı. Beni tüm sosyal çevremi terk etmeye zorlamaları da yardımcı olmadı. Hangi sözcükleri kullanabilirlerdi bilmiyorum ama onların gösteremediği ilgiye ihtiyacım vardı."

Andy: "Keşke söylediklerimi olduğu gibi kabul etmek yerine beni daha fazla sorgulasalardı ve neden böyle hissettiğimi sorsalardı."

Max: "Keşke ailem kendime zaman verip cinsiyetime alışmam için beni daha fazla teşvik etseydi çünkü önyargılar nedeniyle kendimden çok utanıyor ve iğreniyordum. Trans olduğumu ilk kez söylediğimde sadece 19 yaşında olmama rağmen ailem cinsiyet değiştirmemi fazlasıyla teşvik etti. Ne yazık ki hayatımda aldığım hiçbir kararı sorgulamadılar. Bazen beni yeterince umursamadıkları için sorgulamadıklarını düşünmekten kendimi alıkoyamıyorum."

Sizi Ne Durdurabilirdi?

Rick: "Beni felç eden OKB ile başa çıkmak için gerçek terapi. Yardım almaya çalıştım ama sistemden geçerken cinsiyet disforisine takıldım, ki bu başlı başına bir uyarı işareti olmalıydı. Ayrıca bir otizm değerlendirmesi, çünkü bu doğal olarak bazı senaryolarda bir koruma görevi görüyor ve çoğumuz spektrumun bir yerindeyiz."

Alex: "İyi bir terapist, beni kırmamak için uyarı sinyallerini görmezden gelmek yerine daha fazla sorgulayan ve cinsiyet değiştirme arzumun gerçek nedenleriyle beni yüzleştiren iyi bir terapist. Beni iyileştirip, bu fikirden doğal olarak uzaklaşmamı bekleyecek bir terapist."

Tyler: "Farklı bir bakış açısına ihtiyacım vardı. Erkek olmanın iyi yanları olduğuna, değerli olduğuma ve sevgi ve şefkate layık olmak için kendimi değiştirmem gerekmediğine inanmaya ihtiyacım vardı."

Nate: "Beni durduracak şey davranışlarımda bir değişiklik, ilgi alanlarıma karşı bir ilgi olurdu. Benimle kendi zevkleri üzerinden ilişki kurmaya çalışmaları, kendimi onlardan daha da yabancılaşmış hissetmeme neden oldu. Hormon tartışmasını kaba bir şekilde zorlayarak beni durdurabileceklerinden emin değilim çünkü bunu denediler ve bir erkek olarak ne yaşadığımı gerçekten umursamadılar. Basmakalıp sözler durumu daha da kötüleştirdi."

Ailenizden veya Herhangi Birinden Ne Duymaya İhtiyacınız Vardı?

Rick: "Babam bana mesajla 'Hepimiz seçimlerimizle yaşar ve ölürüz ve seçimlerimizin sonuçlarını kabul etmeliyiz' dedi ki bu doğru ve ben sorumluluk alıyorum, ama bana "Her neyse, sen bir yetişkinsin, umurumda değil" gibi geldi. Ama ben onun umursamasını istiyordum."

Alex: "Eşsiz bir konumda olmadığımı, benim gibi başka insanların da olduğunu ve onları tanıdığımda yalnızlığımın ortadan kalkacağını; sadece onları aramam gerektiğini; geçmişte yaşadıklarımın benim suçum olmadığını, onları hak etmediğimi ve başıma gelenlerin haksızlık olduğunu duysam her şey farklı olabilirdi. Bende yanlış bir şey yoktu, sadece kendimi kabul etmeyi öğrenmem ve çocukken/gençken başıma gelen şeyler için kendimi suçlamayı bırakmam gerekiyordu. Kendi cinsiyetimde, kendimle barışık bir halde bunları başarabileceğime inandıklarını duymak isterdim." 

Tyler: "Çocukluk döneminde beyin gelişiminin tamamlanmamış olması nedeniyle çocuğunuzun zihniyetini tamamen değiştirmek zor olsa da, 18 yaşına gelene kadar hormonlardan uzak tutmak muhtemelen mümkündür. Bu süre zarfında bakış açılarını genişletmeye çalışmak ve onlara kendilerini olduğu halleriyle sevmeyi öğretmek faydalı olacaktır.

Nate: "Değerli olduğuma, onların hayatında sadece bir dekor olmadığıma dair kanıta ihtiyacım vardı. Bedenimin ben olduğuma dair kanıta ihtiyacım vardı. Bana 'sen problemsin' denmemesine ihtiyacım vardı."

Andy: "Erkekliğin normalliğini yıpratan kişilerin sınırlarına uymadığım ve erkeklere nasıl davranıldığıyla ilgili bir sorunum olduğu için kıymetsiz olmadığımı duymaya ihtiyacım vardı. Cinsiyet değiştirerek gerçekten daha sahici bir hayat elde edemeyeceğimi ve işlerin aslında daha kolay değil daha zor olacağını duymaya ihtiyacım vardı."

Başka Tavsiyeniz Var mı?

Rick: "Muhtemelen bana en çok yardım edebilecek kişi kardeşimdi ama o bunu yapmadı. Ben kimseyi dışlamadım ama onlar beni dışladılar ve yanımda kalan birkaç aile üyesi olmasına rağmen yabancılaşmak kendimi mahvetmemi gerçekten kolaylaştırdı. İnsanları uyandıracak sihirli bir cümle yok, ancak aktif dinleme ile bir şans var."

Alex: "Bir şeyleri zorlamayın, yasaklamayın, bu tam tersi şekilde sonuçlanacaktır. Sorular sorun ve görüşlerini değiştirmeleri için onlara meydan okumaya çalışın. Eleştirel olun, her şey netleşene kadar sorgulamayı bırakmayın, ancak bunu açık ve dostane bir şekilde yapın, düşmanca veya saldırgan olmayın. Benim durumumda çoğunlukla böyle oldu çünkü ailem bana meydan okudu ve sorguladı ama çok düşmanca davrandılar ve her zaman saldırıya uğramış hissettim, bu yüzden savunmaya geçtim, sustum ve dinlemeyi reddettim. Daha açık olsalardı daha fazla etki yaratabilirdi diye düşünüyorum."

Tyler: "Trans ideolojisi tarafından ele geçirilmemiş pozitif bir toplulukla bağlantı kurmalarına yardımcı olabilirseniz, bu onlar için en iyi şey olabilir. En azından aynı yollardan geçmiş kişilerle konuşup pişmanlığa giden yolu da görebilirler."

Nate: "Gidişatlarını beğenmeseniz bile çevrim içi yaşamlarına ilgi göstermeye çalışın. Konuşma dillerini öğrenmeye çalışın ve onlarla bu düzeyde ilişki kurmaya çalışın. Önlemek en iyi ilaçtır, ancak translık çoktan hayatınızın bir parçası olmuşsa, çabalarınızla tamamen çözülmesini beklemeyin. O noktada bunu kendi başlarına çözmeleri gerekir ve siz sadece tökezledikleri an için hazır olmalısınız. Vücutlarını değiştirmelerine karşı sağlam durun, ancak ne olursa olsun her zaman yanlarında olacağınızı yineleyin. Ailem kendini çok kaptırmıştı. İlgi alanlarımın değiştiğini fark etmediler ve üstelik ben gizlemeye çalışmıyordum bile. Eskiden ortak noktalarımız olan şeyleri zorluyorlardı ama ben o şeyleri geride bırakmaya başlamıştım ve onlar da zorlamaya devam ettiler, bu da beni uzaklaştırdı."

Andy: "Kelimenin tam anlamıyla sadece çimlere dokunun. Dışarı çıkın. Gerçek hayatı yaşayın. Bütün gün internette cinsiyet, cinsellik ve benzeri şeylere takılıp kalmak sizin için korkunçtur ve bedeninizi değiştirmenize yol açmasa bile ruhsal ve zihinsel sağlığınıza zarar verecektir."

Kaynak: pitt.substack.com