Transseksüellik İddiasındaki Çocuklar Ailelerini Reddediyor, Aileler Çocuklarını Değil

Gazeteci ve film yapımcısı Tina Traster'ın kaleme aldığı "Transseksüellik iddiasındaki çocuklar ailelerini reddediyor, aileler çocuklarını değil" başlıklı makale bugün Psychology Today'de yayımlandı. Üç saat boyunca yayında kaldı. Yaklaşık 1,500 tıklama ve 80'den fazla yorum aldı. Editörler daha sonra makaleyi yayından kaldırdı. Kaldırma gerekçesi olarak, editörler şunları ifade etti: "Bu gönderi gereğinden fazla sorunlu."

Tina Traster sosyal bilince sahip, ödüllü bir gazeteci, yazar ve film yapımcısı. Ödüllü belgesel Catnip Nation'ın yönetmeni ve ödüllü anı kitabı Julia'yı İki Kez Kurtarmak: Bir Annenin Rus Evlat Edinme ve Bağlanma Bozukluğunun Üstesinden Gelme Hikayesi'nin yazarı. Psychology Today için transgender (kişinin cinsiyetine belli yollarla müdahalede bulunup bir diğer cinsiyete bürünme hali) trendi hakkında yazdığı yazıyı burada yeniden yayınlamaktan mutluluk duyuyoruz.

Transseksüellik iddiasındaki çocuklar ailelerini reddediyor, aileler çocuklarını değil

New York'ta koruyucu aile yanında kalan gençlerin üçte birinden fazlası kendilerini LGBTQ+ olarak görüyor. Kentin sosyal yardım kurumu olan Çocuk Hizmetleri İdaresi tarafından yayınlanan yeni bir rapor, bu grubun evsiz kalma ihtimalinin diğer gruplara göre daha yüksek olduğunu ortaya koyuyor.  

New York Times şöyle yazıyor: "Bazı çocuklar istismar, ihmal ya da yoksulluk nedeniyle koruyucu aileye verilirken, birçok LGBTQ+ genci, aileleri onları reddettikten sonra sisteme giriyor." Bu ifadeler, evsizlik ile ebeveynin çocuğun seçimlerine verdiği tepki arasında nedensel bir ilişki olduğunu varsayıyor. Varsayılan bu sebep-sonuç ilişkisi, LGBTQ+ iddiasındaki çocuklara ebeveynlik yapmakta zorlanan birçok ebeveyn için kurnazca sergilenen bir haksızlıktır. Gençler koruyucu aile sistemine sadece ebeveynleri onları reddettiği için girmiyorlar, birçoğu ebeveynlerini reddettikleri için sisteme giriyor.

Trans olduğunu söyleyen çocuklar hakkında konuşalım. Terapötik topluluk ve medya arasında kabul gören ve aktivistler tarafından dayatılan anlatıya göre, trans olduğunu söyleyen birçok çocuk, kendilerini ahlak veya hoşgörüsüzlük temelinde reddeden ebeveynlerle yaşar. Ancak çocuklarının karşı cinsiyettenmiş gibi giyinmelerini, isim değiştirmelerini, karşı cinsiyetin hormonunu almalarını ve hayatlarını değiştiren ameliyatlar geçirmelerini teşvik etmek üzere ellerine bir çift ponpon almadıkları için anne babalıktan reddedilen ebeveynlerden kimse söz etmiyor. Evet, çocuklarını bu radikal yola sokmak isteyemen ebeveynler aktivistler ve medya tarafından "transfobik" olarak adlandırılırken, çocukları tarafından reddediliyor. 

Çok küçük veya ergenlik öncesi çocuklarında cinsiyet disforisi (cinsiyetten duyulan hoşnutsuzluk) belirtileri tespit eden ebeveynler, çocuklarının gerçekten uzun süredir cinsiyetiyle sorun yaşadığını kabul edebilirler. Ancak 13, 14 ve hatta 20'li yaşlarında aniden trans olduğunu duyuran çocukların ebeveynleri, çocuklarının cinsiyetiyle ilgili herhangi bir sorun yaşadığından şüphe ediyor. Bu şüphecilik, araştırmacı Dr. Lisa Littman tarafından yapılan ve genç kızların neden aniden trans olduklarını ilan ettiklerini inceleyen bir çalışmaya rehberlik etti.

Littman'ın çığır açan ancak tartışmalı araştırması, çoğunlukla kızlarının "trans" olma kararının bir anda ortaya çıktığını veya bir arkadaş grubu içindeki sosyal bulaşmayla ilgili olduğunu söyleyen ebeveynlerin geri bildirimlerine odaklandı. Littman, "Hızlı Başlangıçlı Cinsiyet Disforisi" terimini ortaya attı. Ancak bu terim, kendi kendine trans tanısı koyan bir kişinin bu şekilde kabul edilmeyi hak ettiğine ve cinsiyet değişimi gerçekleştirmek için her türlü tıbbi bakıma erişmesi gerektiğine inananlar için bir tehdit teşkil etti.

Bu nokta, trans olduğunu söyleyen çocuklar ile ebeveynler arasındaki gerilimin tırmandığı kritik kavşaktır. Bazı ebeveynler çocuklarının kısa saç kesimlerine, karşı cinsiyettenmiş gibi davranmalarına ve isim değiştirmelerine sessiz kalabilirken, tıbbi müdahale çıtayı yükseltiyor. Oy kullanacak, yasal olarak içki içebilecek ya da evlenecek yaşta olmayan birçok trans genç ve ergen, psikiyatri ve tıp camiasının teşvikiyle hormon almaya başlıyor ya da çift mastektomiyi (memelerin alındığı transseksüel ameliyatı) düşünüyor.

Günümüz kültüründe çocuklar TikTok, Reddit ve Instagram ile ebeveynlerinden daha fazla zaman geçiriyor. Çocuklar her sorunun Google'da yanıtlanabileceğine inanıyor. Rol model arayanlar için sosyal medya fenomenleri, özellikle trans olabileceklerine inandırılan çocuklar için her türlü yolculuğa neşeyle rehberlik etmek için oradalar. İnternetin güçlü bir emiş gücü var. Ebeveynlerin rekabet etmesi çok zor. Buna bir de yeni normali ekleyin: Okulların, yaz kamplarının, terapistlerin, doktorların ve sosyal toplulukların politikalarının trans olmanın havalı ve normal olduğu ve ne olursa olsun desteklenmesi gerektiği fikrini pekiştirdiği bir dünya var artık.

Bu çekişmenin ortasında ebeveynler, genellikle anne babalara zehirlilermiş gibi davranmaları öğretilen çocuklarıyla ilişkilerini korumak için mücadele ederken ebeveynlik disforisi yaşıyor. Ebeveynler, trans olduklarını beyan eden çocuklarına onlar için endişelendiklerini, hayatlarını değiştirecek kararlar almamaları gerektiğini düşündüklerini, genç olduklarını ve kendilerini yavaş yavaş keşfedeceklerini söylüyorlar. Buna karşılık trans olduğunu söyleyen çocuklar da internet fenomenlerinden ve aktivistlerden öğrendikleri şeyleri papağan gibi ezberden tekrarlıyor ve ebeveynlerine transfobik diyorlar. Anne babalarına düşman gibi davranıyorlar. Zihinleri bulandırılan bu çocuklara göre ebeveynleri ya onlara sorgusuz sualsiz destek olur ya da çocuklarını kaybederler.

En kötüsü de, ebeveynler bazı terapistlerin aile dokusundaki yırtılmayı hızlandırdığını fark ediyor. Trans olduğunu söyleyen çok sayıda çocuğun ebeveyni, terapistlerin kendilerine çocukların cinsiyet değiştirmesini teşvik etmemenin onlara zarar vermekle aynı şey olduğunu söylediğini anlatıyor.

Nihayetinde, çocuklar ergenliklerinin sonlarına veya 20'li yaşlarının başlarına geldiklerinde, ailelerini geride bırakma, çocuklarını mutlu ve bütün kılmaktan başka bir şey istemeyen ebeveynlerinden kopma konusunda daha cesaretli oluyorlar. Cinsiyet değiştirmek için duydukları ateşli arzu, internette öğrendikleri senaryo dili ve dünyalarını mükemmel bir ütopya haline getirmek için bekleyen bir "parıltılı aile" duygusuyla donanmış olan gençler, ebeveynlerinin onları sevmediği inancıyla onları arkalarında bırakmak ve geri dönüş yollarını kapatmak için her zamankinden daha güçlüler. Ne yazık ki pek çok zaman çok yanılıyorlar.

transgendertrend.com