Transgenderizm: Patojenik Bir Trend

Johns Hopkins Tıp Fakültesi'nde Üniversite Seçkin Psikiyatri Profesörü olarak kırk yıldır, transseksüel olduğunu iddia eden insanlar üzerinde çalışıyorum. Bu kırk yılın yirmi altı yılını aynı zamanda Johns Hopkins Hastanesi Baş Psikiyatristi olarak geçirdim. Bu süre zarfında, bu fenomenin dikkate değer şekillerde değiştiğini ve genişlediğini izledim.

Cinsel meyilden alakasız olarak kendilerini karşı cinsiyet olarak düşündükleri ya da imgelediklerinde erotik olarak tahrik oldukları için cinsiyet değiştirme ameliyatına başvuranlar da dahil olmak üzere, nadir olarak görülen bir sorun olan transseksüellik, erkeklerin yanı sıra kadınları da kapsayacak şekilde yayıldı. Çocuklar bile kendilerini karşı cins olarak sunmaya başladı. Son on ya da on beş yıl içinde bu fenomenin yaygınlığı katlanarak arttı. Özellikle "Christine" Jorgenson, "Jan" Morris ve "Renee" Richards gibi ilk örneklerden gelen tanıtım, kişinin cinsiyetinin seçilecek bir şey olduğu fikrini destekledi ve bu kavramın yaygın kültürel kabulüne yol açtı. 1980'lerde hızla kabul gören bu fikir, o zamandan beri Amerikan kamuoyunda cinsiyet hakkındaki düşüncelerimizin çoğunu etkileyen bir "trend" gibi yayıldı.

LGBT hareketiyle kurdukları ittifaktan cesaret alan bu trendin savunucuları, erkek ya da kadın olmanızın doğanın bir gerçeği olmaktan ziyade kendinizle ilgili bir eğilim ya da his olduğunu iddia ediyor ve tıpkı diğer hisler gibi bu da her an ve her türlü nedenle değişebilir diyor. Bu anlayışa göre, hiç kimse yapısındaki bu gerçeği kimin değiştireceğini tahmin edemez ve böyle bir kararı haklı olarak eleştiremez.

Johns Hopkins'te cinsiyet değiştirme ameliyatlarına öncülük ettikten sonra bu operasyonların fayda sağlamadığını tespit ettik. Sonuç olarak, 1970'lerde bu tedavi şeklini sunmayı bıraktık. Ancak çabalarımızın, cinsiyetle ilgili bu yeni fikrin ortaya çıkmasında ya da gençler ve yaşlılar arasında "transseksüel" sayısının artmasında çok az etkisi oldu.

Olimpiyat Sporcusu "Pin-Up" Kızına Dönüştü

Bu tarihçe, bir dönem oldukça popülerlik kazanan bir transseksüelin bazı yönlerini açıklığa kavuşturabilir. 1976 Olimpiyat dekatlon şampiyonu Bruce Jenner, "dünyanın en büyük erkek atletlerinden" biri ünvanına sırtını döndü ve kendisini "kadın olarak tanımladığını" ve tıbbi ve cerrahi yardım alarak fiziğini yeniden yapılandırmakla meşgul olduğunu açıkladı.

Jenner ile tanışmadım ya da onu incelemedim, ancak davranışları yıllar boyunca incelediğimiz bazı transseksüel erkeklerin davranışlarına benziyor. Bu erkekler kışkırtıcı kadın kıyafetleri giyerek kendilerini seksi bir şekilde sergilemek ister. Çoğu zaman, erkek bedeninde bir kadın olduklarını iddia ederken, kendilerini "lezbiyen" (diğer kadınlara ilgi duyan kadın) olarak görürler. Kadınsı bir poz vermiş, korse giymiş, göğüsleri şişirilmiş Bruce Jenner'ın (kendini yirmili ya da otuzlu yaşlarında bir "pin-up" kızı gibi gösteren altmışlı yaşlarının ortalarında bir erkek) Vanity Fair'in kapağındaki fotoğrafı, Bruce’un Ray Blanchard tarafından "otojinefili"nin (kendini kadın olarak düşlemekten cinsel arzu duyma) bir ifadesi olarak adlandırılan davranış kalıbına uyabileceğini düşündürmektedir.

Ne var ki, cinsiyetinizin biyolojik bir gerçek değil, bir his olduğu ve her an değişebileceği trendi toplumumuzda devam ediyor. Bir bakıma Hans Christian Andersen'in Kral çıplak masalını anımsatıyor. Bu masalda Kral, kaba ve kültürsüz kişilerin fark edemeyeceği güzellikte bir kıyafet giydiğine inanarak, saray mensuplarının ve itibarlarından endişe duyan vatandaşların alkışları arasında kasabasında çıplak bir şekilde geçit töreni yapıyordu. Günümüz transseksüel geçit törenini izleyen pek çok kişi de, hoş karşılanmayan bir görüşün bugün zevksizlikten daha kötü olduğunu bildiğinden, benzer şekilde bunu bir yanlış anlama olarak tanımlamaktan korkuyor.

Bense her zaman kalabalığın içinde gerçek olana işaret eden kişi olmaya çalışıyorum. Bunu sadece gerçekler önemli olduğu için değil, aynı zamanda Bruce Jenner'ın şöhreti ile daha da artan tantananın ortasında gözden kaçan pek çok kurban olduğu için yapıyorum. Örneğin kimsenin -ne doktorların, ne okulların, ne de kiliselerin- çocuklarını bu tuhaf transseksüellik kavramından ve bu kavramın habercisi olduğu sorunlu yaşamlardan kurtarmak için yardım etmediği ebeveynleri düşünün. Bu gençlerin sayısı artık Bruce Jenner tipi transseksüellerden çok daha fazla. Her ne kadar Jenner'in kamuoyunda kabul görmesi onları cesaretlendirse de, bu çocuklar cinsiyetleri hakkındaki fikirlerine genellikle erotik ilgiler yoluyla değil, gençlik dönemine ait çeşitli psikososyal çatışmaları ve endişeleri yoluyla ulaşıyor.

Öncelikle, çağdaş geçit töreninin temel varsayımına değinelim: kişinin cinsiyetini değiştirmesinin mümkün olduğu fikri. Bu, tıpkı hikayeleştirilmiş Kral gibi tüm çıplaklığıyla yanlıştır. Transseksüel erkekler kadın olmaz, transseksüel kadınlar da erkek olmaz. Hepsi (Bruce Jenner dahil) kadınsılaştırılmış erkekler ya da erkeksileştirilmiş kadınlar haline gelir, yani olmak istedikleri cinsiyetin taklitleri ya da taklitçileri olurlar. Sorunlu gelecekleri de burada yatmaktadır.

Sular durulduğunda sahte bir cinsiyet kılığı içinde yaşamak ne kolay ne de akıllıca olacaktır. Cinsiyet değiştirmiş kişilerin otuz yıldan uzun süren ve kültürün transseksüelleri güçlü bir şekilde desteklediği İsveç'te yapılan en kapsamlı çalışma, transseksüellerin yaşam boyu süren ruhsal huzursuzluklarını belgelemektedir. Cinsiyet değiştirme ameliyatından on ila on beş yıl sonra, cinsiyet değiştirme ameliyatı geçirenlerin intihar oranı yaşıtlarının yirmi katına çıkmıştır.

Cinsiyet Disforisi Nasıl Tedavi Edilir?

Peki bugün bu konuyu nasıl anlamlandırmalıyız? Her zihinsel olguda olduğu gibi, önemli olan konunun temel özelliklerini anlamak ve ardından bu karakteristiğin kendini gösterebileceği yolları tanımlamaktır.

Tüm transseksüellerle ilgili temel mesele varsayımdır: kişinin cinsiyetinin biyolojiden bağımsız olduğu varsayımı. Bu sorunlu varsayım birkaç farklı şekilde ortaya çıkar ve oluşumundaki bu farklılıklar, nasıl yönetileceğini ve tedavi edileceğini belirler.

Fotoğraflara dayanarak, Bruce Jenner'ın, kadın imajından cinsel olarak tahrik olarak sağlıksız varsayımlara ulaşan erkekler grubuna girdiği tahmin edilebilir. Bu yanlış uyarılma psikoterapi ve ilaçlarla tedavi edilebilirdi. Bunun yerine, kendisini dilediği gibi dönüştüren cerrahların yolunu tuttu. Kadınları dekoratif "bebekler" olarak basmakalıp bir şekilde karikatürize etmesi ("Oje sürmeyi dört gözle bekliyorum" demişti Diane Sawyer'a) -ki bu feministleri çileden çıkaran bir görüştür- ve gerçeklerin değil yalnızca duyguların önemli olduğuna dair tuhaf anlayışı hakkında zaten yorumlar yapılmıştı.

Bununla birlikte, gelecekteki psikolojik huzuru şüpheli olduğu için düzenli ve özenli bir bakım almasını umuyorum. Benzer duygu ve niyetlere sahip erkekler bedensel değişikliklere teşvik edilmek yerine bu duyguları nedeniyle tedavi edilmelidir. Artık onlar için de grup terapileri mevcut.

Cinsiyet değiştirmek için gelen genç kız ve erkeklerin çoğu Jenner'dan tamamen farklıdır. Arayışlarını yönlendiren erotik bir ilgileri yoktur. Daha ziyade, kendi cinsiyetlerine atfedildiğini düşündükleri görevlerle ilgili çatışmalar gibi psikososyal sorunlarla gelirler ve cinsiyet değiştirmenin bunları hafifleteceğini veya çözeceğini varsayarlar.

Acı gerçek şu ki, bu gençlerin çoğu, çatışmalarını çözmelerine ve varsayımlarını düzeltmelerine izin verecek şekilde onları değerlendirmeye ve yönlendirmeye istekli terapistler bulamıyor. Aksine, gençlerin cinselliklerine dair yanlış varsayımlarını cesaretlendiren "cinsiyet danışmanları" buluyorlar.

Cinsiyet Disforisi Yaşayanların Kanıta Dayalı Bakıma İhtiyacı Var

Ruh sağlığı sistemimizdeki bu tutarsızlığın çeşitli nedenleri vardır. Bunlar arasında en önemlisi, hem eyalet hem de federal hükümetlerin, transseksüel gençlerin varsayımlarına ve seçimlerine meydan okuma olarak yorumlanabilecek her türlü tedaviyi aktif olarak engellemeye çalışmasıdır. Başkan Obama'nın kıdemli danışmanlarından Valerie Jarrett, "Amerika'nın gençlerini korumaya olan bağlılığımızın bir parçası olarak bu yönetim, reşit olmayanlar için cinsiyet disforisini ya da cinsiyet karmaşasını ele alan terapi kullanımının yasaklanması çabalarını desteklemektedir" demiştir. 

İki eyalette, çözülebilir bir çatışma arayışıyla transseksüel bir erkek veya kız çocuğunun psikolojik geçmişini araştıran bir doktor, doktorluk lisansını kaybedebilir. Buna karşılık, böyle bir doktor, böyle bir hastaya ergenliği engelleyecek ve büyümeyi durdurabilecek hormonlar vermeye başlarsa cezalandırılmayacaktır.

Şu anda ihtiyaç duyulan şey, transseksüelliği teşvik etmeye yönelik bu çabaların gerçek etkilerini inceleyen tutarlı bir bilim için kamuoyu talebidir. Bruce Jenner gibi kişilerin transseksüel varsayımlarının biyolojik bir kaynağı olduğu iddiasını destekleyen hiçbir kanıt bulunmamaktadır. Pek çok kanıt, onun ve diğer pek çok kişinin transseksüelliğinin biyolojik olmaktan ziyade psikolojik bir mesele olduğunu göstermektedir.

Aslında, cinsiyet disforisi anoreksiya nervoza ve beden dismorfik bozukluğu gibi bedenle ilgili benzer bozuk varsayımlar ailesine aittir. Obeziteden korkan anoreksik hastaların tedavisi nasıl “yağ aldırma” operasyonu değilse, disfori tedavisi de ameliyat ve hormonlarla vücudu hedeflememelidir. Tedavi, varsayımın yanlış ve sorunlu doğasını düzeltmeye ve bunu tetikleyen psikososyal çatışmaları çözmeye çalışmalıdır. Gençlerde bunu yapmanın en iyi yolu aile terapisidir.

Daha büyük mesele ise bu trendin kendisidir. Kişinin cinsiyetinin akışkan ve seçime açık bir konu olduğu fikri sorgulanmadan yayılmaya devam etmekte ve medyada, tiyatroda, okulda ve birçok tıbbi klinikte yankıları görülmektedir. Bu ideoloji adeta bir örgüt benzeri özellikler kazanmıştır: kendi özel jargonu, yeni üyelere ustaca cevaplar veren internet sohbet odaları ve cinsiyet değişimine yardımcı olan kıyafetlere ve stillere kolay erişim sağlayan kulüpleri vardır. Ailelere, gençlere ve çocuklara büyük zararlar vermektedir ve ortaya çıktığı her yerde biyolojik temeli olmayan bu görüşe karşı çıkılmalıdır.

Ancak bu konuyla yüzleşmek istiyorsanız kemerlerinizi bağlayın. Ahlaki ilke kılığına bürünmüş bir menfaat kadar öfkeli bir şey yoktur.

Kaynak: Paul McHugh, The Public Discourse