Toplumsal ve Psikolojik Etkenler, Ergenlikle Boğuşan Gençleri Transseksüelliğe İtiyor

Kızım Nina inanılmaz derecede zeki. Ne yazık ki anksiyete ve depresif bozukluktan muzdarip. Aynı zamanda çok ama çok hassas biri ve sosyal adalet konularına oldukça ilgili. Birçok eşcinsel ve transseksüelin bulunduğu bir lise ve üniversitede okudu. Hatta okuduğu lisede heteroseksüel çocuklar muhtemelen nüfusun azınlığını oluşturuyordu. Ayrıca, kendisinden yaşça büyük olan ve erkek olmaya karar veren bir arkadaşı var. 

Lisedeyken kızım bilgisayarda çok zaman geçiriyordu. İlk başta panseksüel (cinsiyet körü, kişinin cinsiyetinden bağımsız olarak her yöne cinsel olarak meyledebileceğini savunan cinsel yönelim; biseksüellik altında ele alındığı da olur) olduğunu açıkladı. Birkaç kızla çıktı ama sonunda ilk ciddi ilişkisini bir erkekle yaşadı. Üniversitede uzun süreli bir erkek arkadaşı (sözde eşcinselmiş) oldu ancak ilişkileri yakın zamanda bitti.

Lisedeyken Nina, birçok konuda onu düşünmeye sevk eden ve ona yeni pencereler açan harika bir terapiste gitti. Bu terapistle birçok kez görüştük. Nina'nın trans olduğunu asla düşünmüyordu. Nina ise sürekli yeni yollar deniyordu. Bir gün doula olacağını, bir sonraki gün kaykaycı olacağını söylüyordu. Terapisti Nina'yı iyi tanıyordu. Onun sürekli olarak tüm bu farklı kimlikleri denediğini görüyor ve onu yönlendiremeyeceğini biliyordu. Sadece denemesine izin vermek durumunda kalıyordu.

Nina son birkaç yıldır kendisine bir erkek ismi ile hitap edilmesini istiyor. Geçen yıl bizden ona "erkek" dememizi istedi. İki yıldır erkeklik hormonu testosteron alıyor (ki eşim ve ben buna karşıyız) ve şu anda sakalları çıkıyor ve sesi değişiyor. Bizim desteğimiz olmadan bir klinikten testosteron almayı başardı. Şu anda gerçekten faydalı gibi görünen bir SSRI (antidepresan) kullanıyor. 2 yıldır üniversitenin yakınındaki başka bir terapiste gidiyor. Geçen hafta bizden bu terapiye gelmemizi istedi. Biz de gittik. Bu terapistin ona hata yaptığını ve kendine zarar verdiğini söylemediği çok açıktı. Kızımın yanılgısını sorgulamamıştı bile. 

Nina şimdi mastektomi (memelerin alındığı transseksüel ameliyatı) olmak istiyor ki kocam ve ben buna gerçekten ama gerçekten karşıyız. Terapisti Nina'nın kararını destekliyor. Bence bu kesinlikle bir suç. Nina'nın bizim desteğimiz olmadan da bunu yapacağını söyledi ve kızımızı terk ettiğimizi ima etti. Kocam öfkeyle karşı çıktı. Biz çocuğumuzu asla terk etmedik. Bu terapist ayrıca Nina'nın erkek olmaktan vazgeçeceğini hiç düşünmediğini de söyledi. Kocam bu konuda da ona karşı çıktı. Çocuğumuzu sadece 2 yıldır tanıyan birinin, onu tüm hayatı boyunca tanıyan ebeveynlerden daha iyi tanıdığını düşünmesi şaşırtıcıydı. Bana göre bu terapist, bu durumlarda takip edilmesi önerilen senaryoyu izlemekten başka bir şey yapmıyor. Bunun beni ne kadar üzdüğünü anlatamam.

Çocukken Nina asla bir erkek Fatma değildi. Pembe giyer, bebeklerle oynar, atletik çabalardan nefret eder, rekabetten hoşlanmaz ve hiçbir zaman herhangi bir erkeklik belirtisi göstermezdi. Bir kitap kurdu, müzisyen/sanatçı ve çok çalışkan bir öğrenciydi. Saatlerce okur ve okuduklarının hepsini aklında tutardı. Ergenlik dönemine kadar vücuduyla ilgili herhangi bir rahatsızlık belirtisi asla göstermedi. Nina ortaokuldan beri yetişkinleri nasıl parmağında oynatacağını biliyordu. Bize yetişkinleri, özellikle de öğretmenlerini manipüle edebileceğini bildiğini itiraf etmişti. Transları yücelten bu örgüt, çocuğumu tamamen ele geçirmiş gibi hissediyorum. Bunun gerçekten bir örgüt olduğunu ve psikoloji camiası ile basının da bunu güçlendirdiğini düşünüyorum.

Ve bu konuda ne yapabileceğimi bilmiyorum.

Kaynak: parentsofrogdkids.com