Erişim Tarihi: 07.04.2023
Kaynak: pitt.substack.com
Sevgili x,
Depresyon ilaçlarına ve sizinle yaptığı tüm terapi seanslarına rağmen, oğlum J'nin gittikçe kötüleştiğini görüyorum. Çok fazla kaygıyla dolu olduğundan şikayet ediyor. Ayrıca bildiğiniz gibi hala hastalık izninde. Asıl endişe verici olan, sizinle seanslara başladığında gayet iyi olmasına rağmen (o sırada iki işi vardı ve doktorası üzerinde çalışıyordu ) şimdilerde her şeyden vazgeçmiş bir halde zar zor hayatta kalıyor olması.
Size yazdığımı ona söylemenizin benim için bir sakıncası yok. Açıkçası, tüm bu "trans olayının", oğlumun daha önce teşhis edilmiş depresyonuyla başa çıkmak için geliştirdiği uyumsuz bir savunma mekanizması olduğuna ikna oldum ve onu kendisine daha da fazla zarar vereceği aşikar olan bir yöne doğru itmeye devam ettiğiniz için çok endişeliyim. Son derece sağlıklı bir çocuğun böylesine vicdansız sağlık ‘profesyonelleriyle’ karşılaştığını düşünmek korkunç. Oğlum depresyondan muzdarip ve çokça belgelendiği üzere gençlerin ruh sağlığını büyük ölçüde etkileyen mevcut küresel pandeminin ortasında böyle bir süreçten geçiyor olması alışılmadık bir durum değil. Ancak insanların "yanlış bedende doğabileceğine" inanan bir psikolog olarak siz ve bir endokrinolog (bu hayatta yapacağım son şey olsa bile onu ihbar edeceğim), oğlumun ruhsal durumunu tedavi etmek yerine, onu cinsiyetini reddetmesi için anatomisini değiştirmeye zorluyorsunuz. İkiniz de sağlıklı bir insanın kendine fiziksel olarak zarar vermeden mutlu olamayacağını hissetmesine neden olan travmaları keşfetmeye zerre kadar meraklı değilsiniz.
Oğlumu sizden çok daha iyi tanıyorum. Onu neredeyse 25 yıldır tanıyorum, onu ben doğurdum ve ona ben baktım. O bir kadın değil ve hiçbir zaman da olmadı. Disfori (cinsiyetinden hoşnutsuz olma hali) yaşadığından şüphem yok, çünkü depresyon zirvede yaşanan bir disforiden başka nedir ve depersonalizasyon (kişinin kendisinden, düşüncelerinden, hislerinden ve hatta bedeninden kopmuş hissetmesi) nihayetinde depresyonun bir belirtisi değil midir? Oğlum kendi cinsiyetini geride bırakınca ve her şeye sıfırdan başlayınca tüm acılarını da geride bırakmış olacak; arkadaşları ve içinde yaşadığımız hasta toplum tarafından bir kahraman olarak alkışlanacak, öyle mi? İnsan ruh sağlığı üzerinde çalışmış bir uzman olarak böyle bir şeyi nasıl savunabiliyorsunuz? Oğlum feminist arkadaşlarının tüm erkeklerin yırtıcı olduğu görüşünden dolayı travma mı geçiriyor, çok fazla porno mu izliyor, yoksa kendini o kadar yalnız hissediyor ki kendi bedeniyle bir partner yaratma ihtiyacı mı duyuyor, bilmiyorum. Bunların hepsi, bir psikolog olarak, onu onarılamaz fiziksel ve psikolojik hasara daha da çok itmek yerine, sizin açıklığa kavuşturmanız gereken sorular.
Oğlumun çok travmatik bir çocukluk geçirdiğini, anne babasının boşanmasının onu çok etkilediğini, babasını ve muhtemelen beni de çok özlediğini biliyorum. Hayatta çok acı çektiğini ve zaman zaman kendini çok yalnız hissettiğini biliyorum. Pandemiden önce kız arkadaşı onu terk etmişti. Oğluma ağır bir depresyon teşhisi konmuştu ancak tedavi edilmemişti. Ardından gelen pandemi, oğlum tam da kendi ayakları üzerinde durmaya başlamışken seyahat etme ve okula geri dönme planlarını yarıda kesti. Tamamen ani ve açıklanamayan bir şekilde kadın olduğu yanılgısının tam da o dönemde ortaya çıkması hiç de şaşırtıcı değil. Şaşırtıcı olan şey, endokrinologdan yanlış cinsiyet hormonlarını almasının ve kendi yanılgısını sorgusuz sualsiz kabul ve teşvik edecek bir "kabullenmeci terapist" bulmasının beş dakika sürmesiydi. Eğer bir gün onu ittiğiniz bu trene bindiğine pişman olursa, ani cinsiyet değişimini sorgulamadığınız ve gerçekten neyin yanlış olduğunu bulmakla ilgilenmediğiniz için kesinlikle sizi suçlayacaktır; şimdiden pek çok kişinin yaptığı gibi...
Reddit'te halihazırda 24.000'den fazla üyesi olan ve her hafta 100 kişi eklenerek büyüyen detransition (translıktan vazgeçip esas cinsiyetine dönme) forumunu okumanızı tavsiye ederim. Bu hikayeleri okumak çok üzücü olmakla beraber zihin açıcı. Ayrıca, intihar ve tıbbi cinsiyet değişikliğinin gerçekliği ve içerdiği fiziksel ve psikolojik hasar hakkında çıkan yeni çalışmaları ve Genspect'in cinsiyet "gerçekleri" ve "biliminin" arkasındaki gerçekler hakkındaki istatistiklerini okuyun.
Oğlumun bir yetişkin olduğunu biliyorum, ancak o önceden teşhis edilmiş bir akıl hastalığı olan savunmasız bir yetişkin, sizin de bildiğiniz gibi. Bu mektup, oğlumun çektiği acının giderek kötüleşmesinden de anlaşılacağı üzere, terapinizle ona zarar verdiğinize inandığımı gösteren bir uyarı olsun.
Oğlum gibi öncesinde başka akıl hastalıklarıyla teşhis edilmiş kişilerin cinsiyet değiştirmemesini öneren protokole uymuyorsunuz ve inanıyorum ki, er ya da geç, etik olmayan uygulamalarınız için hesap vereceksiniz.
Yorumlar