Ebeveynler Çocuklarının Cinsiyetini Neden Değiştirir?

Ebeveynlerin, çocuklarının cinsiyet değiştirme haberlerini paylaşmaktan mutluluk duydukları videoların artması giderek daha fazla endişeye neden oluyor. Bu haberi neden bu kadar coşkuyla paylaştıklarını sorgulamak için psikolog olmaya gerek yok, zira sıradan ebeveynlerin çoğu bunu zor ve hatta üzücü bir deneyim olarak görecektir.

Bu heyecanlı ebeveynler çocuklarının bir şekilde 'yanlış bedende doğduğuna' inansalar bile - ki bu biyolojik olarak imkansızdır - çocukları onlara cinsiyetleriyle mücadele ettiklerini söylediğinde yine de ihtiyatlı davranmalarını bekleyebilirsiniz. Aksine, bu tarz videolarda oğullarının artık kız olduğunu dünyaya haykıran ebeveynler görüyoruz.

Bu son derece rahatsız edicidir. Öğrenme güçlüğünden ruh sağlığı sorunlarına ve diğer hastalıklara kadar bir çocuğun karşılaştığı her türlü büyük zorluk, sorumlu ebeveynler tarafından hassasiyetle ele alınmalıdır. 

Bu ebeveynlerin zihinlerinde neler olup bittiğini anlamaya çalışmak için bu videoların bir kısmına bakıldığında, bu aşırı paylaşım meraklısı ebeveynlerin üç ana kategoriye ayrıldığı görülüyor. İlk olarak, görünüşte aşırı duygusal, nevrotik ve aşırı dramatik ebeveynler var. İkinci olarak, narsistik ilgi arayışındaki ebeveynler var. Ve üçüncü olarak, sözde 'iyi niyetli' ama yine de ciddi anlamda nahif ebeveynler var. (Kuşkusuz, bu ebeveynlerden bazıları bu üç kategorinin hepsinden bazı özellikler taşıyor).

Aşırı duygusal ebeveynler kamera karşısında da aşırı duygusal görünür. Duygu durumları, çocuklarının cinsiyet değişimini anlatırken heyecan ve sevinçten gözyaşlarına ve hatta hıçkırıklara boğulmaya kadar sürekli bir değişim içindedir. Bu ebeveynler çocuklarının duygularını aşırı dramatize etme eğilimindedir. Bu da şüphesiz onlara daha iyi bir video içeriği sağlar. Bu ebeveynlerin böyle düşünmeleri, muhtemelen olgun yetişkinler olamadıklarından kaynaklanır.

Bu ebeveynler, çocukları hakkında 'haklı' oldukları konusunda son derece ısrarcıdır ve çocuklarının trans anlatısı hakkında hiçbir şeyi sorgulamazlar.

Daha narsist ebeveynler, çocuklarının 'trans yolculuğunu' kendi yolculuklarıymış gibi düşünürler. Bu tür ebeveynlerin çocuklarının söylediklerini paylaşmak yerine kendilerinden ve çocuklarına verdikleri tepkilerden bahsettiklerini sık sık görürsünüz. Örneğin, narsist bir ebeveyn, 'Kızım, erkek olmasına yardım ettiğim için bana çok minnettar' gibi şeyler söyleyecektir. Narsistlerin çocuğu ayrı bir insan olmaktan ziyade narsistin bir uzantısı haline gelir.

Narsist ebeveynler, çocuklarının cinsiyet değiştirdikleri için ilgi gördüklerini fark ettiğinde buna tutunur ve daha sonra ilgi çekmek adına bunun peşini bırakmazlar. Çocuklarının cinsiyet değiştirme sürecini bir ‘onur’ rozeti gibi taşıyarak ne kadar 'havalı' ebeveynler olduklarını insanlara gösterirler.

Burada potansiyel tehlikeler vardır. Bu tür ebeveynler, çocuklarının söylediği her şeyi alıp büyütme ve ardından dünyaya duyurma eğilimindedir. Bu da çocuğun 'translığı' konusunda geri adım atmasına fırsat bırakmayarak, giderek daha baskıcı hale gelen ve tıbbi müdahalelere kadar uzanan bir yolda sıkışıp kalmasına neden olur. 

Son ebeveyn kategorisi ise, cinsiyet değişiminin ne anlama geldiği konusunda gerçekten iyi niyetli ve saf olanlardır. Bunlar çocuklarına karşı nazik olmak ve onları 'anlamak' isteyen ebeveynlerdir. İyi niyetli ebeveynler çocuklarına meydan okumayı asla kabul etmezler çünkü çocukları zorlamanın zalimce olduğu fikrine inanmışlardır. Asla karşı çıkılmayan çocuklar ise aşırı şımartılmış olur. Dünyanın kendi etraflarında döndüğünü düşünerek büyürler.

Ne yazık ki, bu ebeveynlerin nahifliği, bir çocuk trans olduğunu söylediğinde gerçekte neler olup bittiğine bakmak konusunda da başarısız oldukları anlamına gelir. Nahif ebeveynler tamamen çocuklarının ne istediğine odaklanırlar çünkü bunun iyi ebeveyn olmak olduğunu düşünürler.

Bu ebeveynlere tavsiyem, biraz yavaşlamaları ve kendilerini gözden geçirmeleri olacaktır. Bir çocuğun cinsiyet değiştirme isteğini teşvik etmek yerine, ruh sağlığı sorunları, nöroçeşitlilik, keşfedilmemiş travma, geçmiş cinsel istismar ve hatta kötü ebeveynlik gibi başka hangi potansiyel sorunlarla mücadele ediyor olabileceğini araştırmak gerekir.

Çocukların büyürken öğrenmeleri gereken önemli hayat derslerinden biri, her isteğin gerçekliğe dayanmadığı ve kesinlikle her isteğin yerine getirilemeyeceğidir. Ne yazık ki bazı yetişkinler, hatta ebeveynler bile bunu inkar etmeye devam ediyor. Bu yüzden de bir erkek çocuğuna elbise alıp artık mutlu bir 'kız' olmuş gibi davranmayı, gerçekte yaşadığı zorluklarla yüzleşmekten çok daha kolay sanıyorlar. Oysaki bu durum çocuklar için korkunç bir şeydir.

Kaynak: spiked-online.com