Erişim Tarihi: 12.04.2023
Kaynak: pitt.substack.com
Kızımın cinsiyet terapistine sesleniyorum: Yanıldınız.
Kızımla dördüncü seansı gerçekleştirmeniz üzerinden birkaç ay geçti. Üçüncü seansta T’nin, yani erkkelik hormonu testosteronun kadın vücudu üzerindeki etkilerini tartışmak üzere beni de davet etmiştiniz. Kızımın üreme organlarının köreleceğini, sakalı çıkacağını, sesinin kalınlaşacağını ve "fallusunun" büyüyeceğini açıklayan bir dizi Powerpoint sunumunu bize gösterirken sakince gülümsüyordunuz. Bir klinik psikolog olarak tüm becerilerimi toplayıp, 17 yaşındaki kırılgan ve narin kızımın önünde size bir nutuk çekmemek için kendimi tutup sizi dinledim.
Kızımla yaptığınız üçüncü ve dördüncü (ve son) seanslar arasında sizinle bire bir görüştük ve gördüğüm kadarıyla, bu annenin, çocuğunu sadece kırk beş dakikalık üç görüşmeden sonra yönlendirmeye hazır olduğunuz cinsiyet değiştirme hizmetlerine kolayca veya isteyerek teslim etmeyeceğini anladınız.
Kızımın sıkıntısını hafifletmek için tıbbi cinsiyet değişiminin doğru bir hareket olacağına sizi ikna eden şeyin tam olarak ne olduğunu sordum. "Oğlunuzun Cinsiyet Disforisi (cinsiyetten duyulan hoşnutsuzluk) var." dediniz. Ben de, "Kızımın duygusal yeme bozukluğu, vücut dismorfisi (beden algısı bozukluğu), dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu var ve bunların hepsinin cinsiyet disforisi ile örtüşen özellikleri var. Kızımı herhangi bir tıbbi müdahaleye sevk etmeden önce neden bunları değerlendirip tedavi etmiyorsunuz?" diye sordum.
Kızım testesteron aldıktan ve tarif ettiğiniz değişiklikleri yaşadıktan sonra disforisinden kurtulmazsa ne olacaktı? Ya kendinden nefret etme, dissosiyasyon, kendine zarar verme, anksiyete ve depresif bozukluk ve gibi duygu ve semptomları daha da şiddetlenirse? Sorularım karşısında bariz bir şekilde irkildiniz ve cinsiyet değiştiren çoğu insanın sonuçlarından memnun olduğunu ve kararlarından pişmanlık duymadığını söylediniz. Sosyal ve tıbbi cinsiyet değişimini teşvik etmenin ve kolaylaştırmanın mutlu, uyumlu gençler ve genç yetişkinler ürettiğini öne süren hakemli çalışmaları nerede bulabileceğimi sordum. Bana bu çalışmaların linklerini memnuniyetle göndereceğinizi söylediniz. Bu linkler hiç gelmedi. Sorularıma verdiğiniz kaçamak cevapların hiçbir temeli yoktu!
Sonraki seanslarınızda kızımın erkek olduğu yanılsamasına odaklanmak yerine, artık neredeyse tamamen gelişmiş, kıvrımlı kadın bedeninden duyduğu rahatsızlık konusunda ona yardım etmeniz gerektiğini belki de sert bir şekilde size ifade ettim. Onunla anksiyetesi, depresyonu, üstün yetenekleri, rekabetçi lise hayatında yaşadığı akranlarına yabancılaşma hissi ve hayatının böylesine önemli bir noktasında maruz kaldığı pandemi etkisi hakkında konuşmalıydınız.
O konuşmayı düşündüğümde gecikmiş bir dehşet duygusuna kapılıyorum; çünkü o zamanlar, büyük tıbbi ve zihinsel sağlık derneklerinin, yasaların ve eyaletimizde ve federal hükümetimizdeki kilit isimlerin kendi kişisel ve siyasi amaçları doğrultusunda cinsiyet değişimini onaylayan bir duruş benimsediklerini bilmiyordum. O zamanlar, bazı ebeveynlerin sırf çocuklarına kendi seçtikleri isimle hitap etmeyi reddettikleri için Çocuk Koruma Hizmetlerine ihbar edildiklerinin farkında değildim. Yine de bir bakıma cehaletimden memnunum çünkü tüm bunlara karşı çıkmak için attığım güçlü adımların çocuğumun hayatını kurtardığına inanıyorum. Bunların hiçbirini geri almazdım.
Bol miktarda koşulsuz sevgi, gerçek psikoterapi, sağlam psikiyatrik bakım ve kişisel ve sosyal yaşamında bazı değişikliklerle kızım ilginç, esprili, cinsiyet kalıplarına uymayan sıradan genç bir yetişkin olarak kendine gelmeye başladı. Vücudunu kimyasal ve cerrahi olarak asla erkek olmasıyla sonuçlanmayacak bir şeye dönüştürme kaygısından kurtuldu. Hayatını bir canavar bedeninin içinde yaşamak zorunda kalmayacak. Kesilip biçilmiş bir cinsel organı olmayacak. Sakalları ya da erkek tipi kelliği olmayacak. Geri dönüşü olmayan kalınlaşmış ses telleri olmayacak.
Bu süreçte öğrendiğimiz çok önemli diğer bir şey de, ergenlik döneminde transseksüel olduğunu açıklayan diğer birçok genç gibi kızımın da otizm spektrumunda olduğuydu. Bu durum deneyimli bir çocuk ve ergen psikiyatristi tarafından teşhis edildi ve şimdi görüyoruz ki kızım ortaokul ve lise yıllarında hayatını zorlaştıran şeylerle başa çıkmanın bir yolu olarak cinsiyetine takıntılı hale gelmiş ve buna otizmi neden olmuş. Sosyal beceri problemleriyle ve kendine özgü ilgi alanlarına sahip olması gerçeğiyle uzlaşmayı öğreniyor. 20'li yaşlarının sonlarında yetişkinliğe eriştiğinde bunu daha iyi yapabilecek. Benim kızım, tüm geleceğinin cinsiyet değiştirme endüstrisi tarafından çalınmasına ramak kalmış parlak ve güzel bir insan… Otizm spektrumunda olabilecek yetenekli çocuklardan oluşan koca bir neslin, ün yapmış tıbbi ve profesyonel kurumların katılımıyla ve yeni bir ruh sağlığı kategorisinde yer alan sizin gibi cinsiyet terapistlerinin menfaati için öjenik deneylerde (insanoğlunun genetik ıslahını amaçlayan, hangi özelliklerin yeni nesillere aktarılıp hangisinin aktarılmayacağına ilişkin çalışmalar) kullanılıp kısırlaştırılması dehşet vericidir.
Kızım siz terapistiyken izlediği yolda ilerlemeye devam etseydi, haftalık testosteron enjeksiyonları ve nihayetinde transseksüel ameliyatlarından oluşan bir sürece girmiş olacaktı ve bunların hiçbiri cinsiyet disforisi sorununu çözemeyecekti. Cinsiyet disforisinin DSM-5'e (Amerikan Psikiyatri Birliği tarafından yayınlanan Mental Bozuklukların Tanısal ve İstatistiksel El Kitabı) bir tanı kategorisi olarak eklenmesinin amacı, cinsiyet klinikleri ve ruh sağlığı uzmanları için faturalandırılabilir kodlar yaratmaktı. Bunu biliyorum çünkü DSM-5'te Cinsiyet Disforisi üzerine çalışan uzmanlardan biri eski bir arkadaşım ve kendisi de hiç şüphesiz en masum niyetlerle oluşturulmasına yardımcı olduğu bu tanı kategorisinin sebep oldukları karşısında dehşete düşmüş durumda. Arkadaşımın güvenilir sağlık uygulamalarının yanında yer almaması, cinsiyet keşif terapisinin cinsiyet değiştirme terapisi OLMADIĞINI ve LGBT bataklığına düşmüş çok sayıdaki gencin hızla tıbbi cinsiyet değişimine itildiği bir uygulamanın kurbanı olduklarını açıkça belirtmekten çekinmesi beni hayal kırıklığına uğratıyor.
Kızım dişi olarak doğdu. Normal dişi cinsiyet organlarının tamamına ve anne olmayı seçse de seçmese de yumurtalıklarının doğurganlık yılları boyunca bırakacağı tüm yumurtalara sahip olarak doğdu. Bu bizim de beklediğimiz bir şeydi çünkü gebeliğimin onuncu haftasında yaptırdığımız doğum öncesi DNA testi bize vücudunun her hücresinde XX cinsiyet kromozomu bulunan bir bebeğimiz olacağını kesin olarak bildirmişti. Ve hayır, kızım "interseks" de değil. Fenotipik özellikleri Güneybatı Asyalı genetik mirasını yansıtıyor ve her yönüyle gayet sağlıklı. Vücudundaki her şey her zaman yerli yerindeydi.
Cinsiyet değiştirme endüstrisi son derece ırkçı ve rahatsız edici derecede cinsiyetçi bir sektör… Trans olduğunu iddia eden çocukların ve genç yetişkinlerin hızla tıbbi cinsiyet değişimine itilmesinin, Amerikan bireyciliğinin saçma, çağdaş bir yansıması olduğuna inanıyorum. Kurumsal kurtların koyunlar gibi rahatça aramızda dolandığı bir dönemden geçiyoruz. Belki de Teksas'taki son kürtaj kararıyla tehlike çanlarının çaldığını duyan Planlı Ebeveynlik (Planned Parenthood- nüfus planlaması, doğum kontrolü ve cinsiyet değişimi ile ilgilenen, LGBT aktivizmi güden kuruluş) bile "Cinsiyet Değiştirici Hormon Müdahalesi" sunarak bahislerini riskten koruyor olabilir. Kurumların güncel kalma ve kendilerini geleceğe yansıtma ihtiyaçları, yol gösterici ilkelere gösterilen sadakatten daha önemlidir. Ve bir ebeveynin çocuğunun zihnini ve bedenini koruma görevi, her türlü siyasi bağlılıktan üstündür. Cüzdanlarımız ve oylarımız bizim adımıza konuşmalıdır.
Şu anda Eylül ayındayız ve kızımla birlikte Ağustos ortasından bu yana eski Sovyetler Birliği'nde yer alan bir şehirde yaşıyoruz. Kızım kökleriyle, topraklarıyla, kültürel mirasıyla ve sentetik hormonların ve sanayi ürünü cinsiyet ideolojisinin zayıflatmak ve değiştirmekle tehdit ettiği kimliğinin zengin ve güçlü kaynaklarıyla bağ kuruyor. Tıbbi cinsiyet değişimi yoluna gitmenin onu ömür boyu bir hastaya dönüştüreceğinin ve şu anda erişebildiği pek çok mutluluk kaynağından ve özgürlükten alıkoyacağının farkında. Büyümenin getirdiği değişiklikleri kabulleniyor ve sizin tavsiyenize uyup tıbbileştirme sürecini başlatmış olsaydık asla sahip olma imkanı elde edememiş olacağı yönlerini keşfediyor. Kızım eğer sizi dinleseydi, cinsiyet ideolojisi, hayatının geri kalanında zekasının ve yaratıcılığının merkez odağı olmak zorunda kalacaktı.
Kızımın hızla özümsediği ve konuşmaya başladığı yerel dilin cinsiyete dayalı gramer işaretlerinden yoksun olması ona yardımcı oluyor. Sanırım "tercih edilen zamirler" ve benzeri konularda soru sormak ya da cevap vermek zorunda kalmadığı için rahatlamış durumda. Burada hiç kimse düşünce kontrolü ve konuşma polisliği gerektiren kitlesel bir yanılsamaya dahil olmaya zorlanmıyor. Sovyet yönetimi altındaki yetmiş yıl boyunca bunu fazlasıyla yaşadılar. Basitçe söylemek gerekirse, insanların daha acil günlük sorunları var ve sonuç olarak birbiriyle son derece bağlantılı sosyal hayatlar yaşıyorlar. Düştüğünüzde yoldan geçenler durup kalkmanıza yardım ediyor ve üstünüzdeki tozu siliyor. Diğer gençler gibi benim kızım da şehirde her saatte tek başına dolaşma konusunda kendine güveniyor. Bu şehirde ve bedeninde kendini giderek daha fazla güvende ve evinde hissediyor. Kızımı normal gelişimsel mücadeleleri patolojikleştiren ve geri dönüşü olmayan maliyetli tıbbi tedavileri zorlayan bir kültürden uzaklaştırmak, cinsiyet disforisinin ve trans düşüncesinin hayatından uzun vadeli olarak çıkmasını sağlayacak; buna dair umudum her geçen gün artıyor.
Çocuğumu sahte bir "kabul" ve "kutlama"nın uysal nesnesi haline getirecek bir sürece teslim etmektense, nadir rastlanan bir risk aldım ve kızımın kararsızlığına tutunup onu canlı tuttum. Ve yorucu aylar boyunca çok fazla nefret ve öfkenin hedefi haline geldim (sosyal ve tıbbi cinsiyet değişimini teşvik etmek, maddi imkânları olan ebeveynler için çok daha az çatışmalı bir yoldur. Bu yoldan gitmek bana kahraman anne olarak geçici bir statü kazandırabilirdi). Neyse ki kızım, onu gerçekten destekleyen kişilerin babasının ve benim olduğumuz gerçeğini asla gözden kaçırmadı; sosyal medya istismarcılarının, ışıltılı hayatlara sahipmiş gibi gösterilen ailelerin ve cinsiyet klinisyenlerinin onayı asla kendi öz saygısının ve ailesinin sarsılmaz sevgisinin yerini alamadı.
Avrupa'nın bazı bölgelerinde ve Birleşik Krallık'ta bir şeylerin değişmekte olduğunu söyleyerek sözlerime son vermek istiyorum. ABD'de ebeveynler ve ahlaki değerlere sahip klinisyenlerden oluşan ve giderek büyüyen bir hareket, cinsiyet ideolojisine ve bunun yol açtığı desteksiz teşhis iddiaları ve zararlı tedavi uygulamalarına yönelik reddiyeleri ve öfkeleri ile örgütleniyor ve seslerini yükseltiyor. Davalar açılmaya başladığında bu durum tarihteki en büyük tıbbi skandallardan biri olacak.
Bu sadece an meselesi.
Yorumlar