Cinsiyet Değiştirmek İsteyen Reşit Evlatları Olan Ebeveynler için Tavsiyeler

Cinsiyet disforisi (cinsiyetten duyulan hoşnutsuzluk) ve transseksüellik konularıyla ilgili okuduklarımın ve gördüklerimin çoğu küçük çocuklarla, özellikle de ergenlik öncesi ve ergenlik çağındaki çocuklarla ilgili. Ben yaşlıyım (61). Kızım da artık ergenlik çağında değil (23). Uzun zamandır bu işin içindeyim; kızım tıbbi olarak cinsiyet değiştireli dört yıl oluyor. Bazı açılardan "daha genç" ebeveynleri kıskanıyorum. Çocuklarının aldığı hormon ilaçlarının, yaptıkları isim değişikliklerinin ve geçirdikleri transseksüel ameliyatlarının takibini yapabiliyorlar. Beni yanlış anlamayın, cinsiyetini değiştirebileceğini sanan bir çocukla uğraşmanın her yaşta çıldırtıcı olduğunu anlıyorum; ancak bunu yetişkin çocuğunuzla yaşamak biraz daha farklı bir zorluk. Ayrıca benim de gücüm yok, günceli takip edemiyorum.

Yetişkin çocukların herhangi bir prosedürü uygulamak için ebeveynlerinin iznine ihtiyaçları yok. Bu oldukça küçük düşürücü. Aile Planlaması kapsamında doktorlar aracılığı ile kolayca karşı cinsiyet hormonları temin edebilirler. Paraları yetiyorsa, istedikleri zaman istedikleri ameliyat olabilirler. Yasal olarak isimlerini değiştirebilirler. Tüm bunlar 18 yaşından itibaren mümkündür.

Kendimi iktidarsız bir konumda bulsam da, toplumsal cinsiyet ideolojisinin kızımın beynine; testosteronun da sağlığına yaptıklarından dehşete düşmüş bir halde kendime söylediğim bazı şeyler var. Belki bunlar sana da yardımcı olur, yaşlı ebeveyn dostum:

• Bu bir hevestir ve hevesler sona erer. Bir gün trans olmak artık hiç de havalı olmayan eski bir moda haline gelebilir.
• Çoğu insan trans örgütünü terk eder. Pat Ryan’a göre transların %90'ı kendi istekleriyle translıktan vazgeçmektedir. Toplumsal cinsiyet ideolojisi maalesef bazı cazibelere sahiptir. Trans olunduğu anda alınan alkış bunun basit bir örneğidir. Ancak bu cazibeler çok kısa süre içinde yok olup gider.
• Yaşananlardan bazıları normal süreçlerdir. Bu yetişkin çocuklar aslında yaşlarına uygun bir şey yapıyorlar. Ebeveynlerinden ayrılıyorlar ve bir birey olarak gelişiyorlar. Ama bunu uygunsuz ve zararlı bir şekilde yapıyorlar.
• Translığı bırakmak çözümdür ama bazı hasarlar düzeltilmez. Çocuklarınızın translığı bırakmalarını ne kadar isteseniz de, translıktan vazgeçtiklerinde tüm sorunlarınız ortadan kalkmayacaktır. Bazen "Eğer vazgeçerse, translığı bırakırsa hayat mükemmel olur" diyorum. Ama öyle olmayacak. Kendime bunu hatırlatmak zorundayım. Başka sorunlar yine ortaya çıkacak, çünkü hayat böyle ilerliyor. Kızımın hasarlarını onarması ve sorun çözme kapasitesini geliştirmesi gerekecek.
• Sıkıntılar bilgeliği doğurur. Okuduğum detrans (translıktan pişman olup vazgeçerek esas cinsiyetine dönen kişi) hikayelerinin çoğu pişmanlık, bazıları ise öfke ve utançla dolu. Ancak cinsiyet değiştirme ve esas cinsiyetine dönme (detransition) süreçlerinden geçenler aynı zamanda kendileri hakkında daha iyi bir bilgi geliştirmiş gibi görünüyorlar. Bu deneyimi yaşadıktan sonra, başkalarının görüşlerine daha az bağlı oluyorlar. Belki benim kızım da bu deneyimden bilgelik kazanacaktır.
• Cinsiyet değiştirme masrafları kısıtlayıcı olacaktır. Yaşları ilerledikçe sigortanızdan çıkmaya daha da yaklaşıyorlar. Sigortamın karşı cinsiyet hormonlarının masraflarını ve ilgili tüm tıbbi masrafları karşılıyor olması ve bu masrafların çok büyük olması beni rahatsız ediyor. Onu sigortamdan çıkarma fikrini düşündüm, ancak onu trans ideolojisinin kollarına itmeyi de istemiyorum. Ayrıca onu sigortamdan çıkarırsam, translığın altında yatan sorunları ele almasına yardımcı olacağını umduğum bir ruh sağlığı uzmanına görünmesini engelleyebileceğimi biliyorum.

• Biyoloji iki şekilde lehimize çalışıyor. Yetişkin olmalarına rağmen, 25 yaşın altındaki kişilerde pre-frontal korteks tam olarak gelişmemiştir (Kişiliğin de oluşmasını sağlayan beynin ön kısmı 25 yaşında gelişir. Bir kişinin 18 yaşını doldurması tam manasıyla mantıklı düşünüp karar verebilecek olgunluğa ulaştığı anlamına gelmez). Belki de o yaşa geldiklerinde yönetici beyin işlevlerini daha iyi yerine getirebilir ve toplumsal cinsiyet ideolojisinin ne olduğunu görebilirler. Biyolojinin bizim tarafımızda olan diğer yönü ise çocuklarımızın biyolojik olarak cinsiyetini değiştirmesinin mümkün olmaması. Benim çocuğum bir kız. Bu kadar basit.
• Translığı bırakmak için ne kadar uzun süre beklerlerse, kalıcı hasar riski o kadar yüksek olur. Bir yönden de translığı bıraktırma servisleri de kendini geliştiriyor ve bu bana ümit veriyor.
   
• Yetişkin bir çocuk üzerinde çok az etkiniz vardır. Olan etkinizi kullanmaya veya onları translıktan vazgeçirmeye çalışmak genellikle kızmalarına ve muhtemelen sizden uzaklaşmalarına neden olacaktır. Yıllardır kızımla cinsiyetle ilgili bir makale paylaşmaya çalışmadım ki benden kopmasın, ben de usulca ona doğruları ve riskleri anlatabileyim.
• Bu yaşta, normalde onların hayatlarına ne kadar dahil olursunuz? Eğer translığı bırakırlarsa, umarım iyi bir eğitim, tatmin edici bir iş, yaşamak için güzel bir yer ve sevgi dolu bir eş ile birlikte muhtemelen sizden zaten uzaklaşacaklardır. Tüm bunlar işe yararsa, onları zaten daha az göreceksiniz. Yeter ki çocuğunuz kendi cinsiyetinde ve sağlıklı olsun.
• Hâlâ yaşıyorlar. Hayır, "canlı bir oğul, ölü bir kızdan daha iyidir" duygusal şantajına inanmıyorum. Ama çocukları ölen insanlar tanıyorum. Bu bizim başımıza gelmedi. Bu hatırlanmaya değer. Her gün.

Bunlar benim için işe yarayan düşünceler. Bazen. Umarım sana da yardımcı olabilirler, yaşlı ebeveyn dostum.

Kaynak: pitt.substack.com