Anksiyete ve Uyum Sağlama Sorunları ile Mücadele Eden Gençler için Cinsiyet Değiştirmek Çözüm mü?

Israr. Kararlılık. Azim. Hepsi iyi özellikler. Ancak zararlı bir ideolojinin hizmetinde kullanıldıklarında değerleri nedir?

22 yaşındaki kızım transseksüel olduğunu açıkladı. Üç yıldır "T" (testosteron, erkeklik hormonu) kullanıyor. Onun hikayesi de bu sitede okuduğunuz pek çok hikayeye benziyor. Çok feminen bir kızdı; erken gelişmiş, kaygılarla boğuşan, "uyum sağlama" ve büyük bir arkadaş grubunun parçası olma arzusu duyan bir kız. Çok zekiydi (ve hâlâ öyle). Ortaokuldayken gözünü hayalindeki üniversiteye girmeye dikmişti. Yıllarca bu hedef için çalıştı ve başarılı oldu. Kabul bildirimini aldığında mutluluktan havalara uçtu.

Kampüse geldikten sonra birkaç ay hızla geçti. Hedefine ulaşmış olmasına rağmen hâlâ aynı kişi olduğunu fark etti. Hâlâ endişeliydi ve sosyal sorunlar yaşıyordu. Çaresizce "sorununun" ne olduğunu öğrenmek istiyordu. Yeni bir üniversite arkadaşı, sorunun aslında 'kız bedeninde bir erkek olması' olduğunu öne sürdü. Evraka! Bir tetris oyunu gibi, kızın için tüm taşlar yerine oturdu. Bu yeni ideoloji sadece her şeyi açıklamakla kalmıyor, aynı zamanda çözümü de veriyordu: Cinsiyet değiştirecek ve hayat daha kolay olacaktı. Her sorun çözülecekti. Artık korkmayacaktı; cesur olduğu için kutlanacaktı. Artık sosyal olarak beceriksiz olmayacaktı; partideki trans kişi olacaktı. Artık kadın olmanın işe yaramadığını düşünmeyecek; bir erkek olacaktı.

On ay içinde trans ideolojisini tamamen benimsemişti. Okuldaki ismini değiştirdi. "Transfobik" olarak etiketlediği ebeveynleri dışında tüm aile üyeleriyle iletişimini kesti. Üniversite sağlık servisinin yardım ve teşvikiyle (sloganları: "kişi trans olduğunu düşünüyorsa transtır"), testosteron kullanmaya başladı. Sonraki üç yıl içinde çok şey oldu ama onları atlayıp hızlıca bugüne gelelim.

Hayalindeki üniversiteden mezun olmadan ayrıldı. Cinsiyet değiştirmenin tüm sorunlarını çözmesini beklerken, bu değişim okuldan ayrılmasına neden olan sağlık sorunlarına yol açtı. Hiçbir doktor herhangi bir hastalık teşhisi koyamadı. Yine de transseksüel olduğunda ısrarcı.

Şu anda niteliksiz, saatlik işlerde, perakende sektöründe ve restoranlarda çalışıyor. Arkadaşları kariyer peşinde koşuyor, yüksek lisans okullarını araştırıyor. O ise hafta sonu için izin almaya çalışıyor. Yine de ısrarcı.

Testosteron kullanımı vajinal atrofi (kuruluk) ve mesane enfeksiyonları gibi çok sayıda yan etkiye neden olduğu için antidepresan, kelleşme önleyici gibi başka birçok ilaç kullanıyor. Yine de ısrarcı.

Günü atlatmak için kendime notlar:

• Kızım hala genç ve fikrini değiştirebilir.
• Transseksüel ameliyatı olmadı. Belki de hasar geri döndürülemez değildir.
• Beyninin ön korteksi* henüz tam olarak gelişmedi. Belki bu durumdan mantıklı bir şekilde kurtulabilir.
• Kendisini transseksüelliğe teşvik eden ve LGBT ideolojisine yönlendiren bir trans topluluğuna dahil olmasının yanında, transseksüel yolundan geçtikten sonra pişman olan ve kendi hikayeleri ve tavsiyelerini cömertçe paylaşan bir detrans (transseksüellikten vazgeçen) topluluğuna da erişimi var (Reddit'te 51 binden fazla üyesi olan detrans topluluğuna bakın)
• İnsanlar gençken aptalca şeyler yaparlar. Belki ileride bir gün buna güleriz.
• Hâlâ zeki, nazik, komik ve tatlı. Onun asıl kişiliği hâlâ orada. Asıl kişiliği cinsiyet ideolojisine galip gelecek.
   

Bu ideoloji kızımın eğitimine, kariyerine, sağlığına, ilişkilerine ve sosyal fırsatlarına mal oldu. Peki hayatına ne kattı? Hiçbir şey. Görmeye çalışıyorum ama göremiyorum. Yine de ısrarcı. Bir gün kendine ve ailesine geri döneceğine inanmaktan başka beni hayatta tutan bir neden bulamıyorum.

*ön korteks/frontal korteks. Beynin alnın ardında kalan bölgesidir. Rasyonel düşünme ve algı başta olmak üzere önemli bilişsel işlevlerin merkezidir. Ergenlik dönemi boyunca, takribi 20li yaşların ortalarına değin gelişimi devam eder.

Kaynak: pitt.substack.com