Penny, internetteki insanların haklı olduğuna, yani kendisinin "transseksüel" olduğuna karar verdiğinde sadece 11 yaşındaydı. 13 yaşında cinsiyet kliniğine gittiğinde kendisine ergenlik hormonlarını engelleyici ilaçlar reçete edildi ve 15 yaşında çift mastektomi (üst ameliyatı da denir, iki memenin de alındığı transseksüel ameliyatıdır) geçirdi. Şimdi, 16 yaşında, meme rekonstrüksiyonu (memenin yeniden yapılandırılması) için gofundme'de (paraya ihtiyacı olan kişilerin fon aradığı internet platformu) para topluyor.
"Ameliyattan çok kısa bir süre sonra depresyonum daha da kötüleşti. Kendimden her zamanki kadar nefret ediyordum ve bu durum Ekim 2019'da psikiyatri hastanesine yatmama neden oldu." - Penny
Oldukça yeni ve çelişkili bir inanç sistemi olan cinsiyet ideolojisi, okul müfredatına sızmakta, çocukları internetin tavşan deliğine çekmekte ve gençleri "cinsiyetlerini" sorgulamaya teşvik etmektedir.
Zaman geçtikçe translıktan vazgeçip kendi cinsiyetine geri dönen (detrans - desister) gençlerin sayısında endişe verici bir artış ortaya çıktıkça, yıllardır devam eden tıbbi uygulama hatalarına görünürlük ve farkındalık geldi.
Son yıllarda kendini "trans" olarak gören çocukların sayısındaki büyük artış, tıbbi cinsiyet değiştirme yarışını yavaşlatmadı. Aksine, tıp dünyası beynin nasıl geliştiği hakkında bildiğimiz her şeyi kasıtlı olarak görmezden gelmeye ve gençlerin "cinsiyet değiştirmesini" normalleştirmeye devam etti.
"Hastanede kaldığım süre boyunca hatamı anladım. İhtiyacım olan çözüm cinsiyet değiştirmek değildi ve dolayısıyla ruh sağlığı sorunlarımı ortadan kaldıramadı. Herhangi bir vücut sorunu için hiç test yaptırmamıştım, bu yüzden bunun cinsiyet disforisi (cinsiyet hoşnutsuzluğu) olduğunu varsaydık... Ameliyatımdan sonra tamamen perişan oldum." - Penny
Trans anlatısıyla aynı fikirde olmamak "bağnazlık", aynı fikirde olmak ise "ilericilik" olarak lanse ediliyor. Yeni yürümeye başlayan çocukları 1 yaşında etiketlemek, 8 yaşındaki çocukları tıbbileştirmek ve 12 yaşındaki çocuklara, tam bilişsel beyin gelişimine ulaşma şansı bile bulamadan çift mastektomi yapmak ilerici değildir. Bu istismardır. Ve bunu birkaç yıldır ana akım medyada açıkça dile getirmem de sonuçsuz kaldı, hatta tehditlere maruz kaldım. Ancak Penny gibi çocuklar hakkında okuduklarım beni daha da yüksek sesle konuşmaya teşvik ediyor.
Penny 11 yaşında "trans" olduğuna karar verdikten sonra, "cinsiyet disforisi sorunlarını ifade etmek için bir cinsiyet kliniğine gitti." 13 yaşında hormon blokerleri kullanmaya başladı. 14 yaşında kendisine erkeklik hormonu testosteron reçete edildi. Tıp uzmanları ona çift mastektomi uyguladığında 15 yaşındaydı.
İnsanoğlu tam bilişsel beyin gelişimine ancak 25 yaş ve sonrasında ulaşıyor. Ve bu yeni keşfettiğimiz bir şey değil. Bunu başından beri biliyorduk. Penny'nin doktorları biliyordu. Tüm tıp alanı biliyor. Aslında bu o kadar temel bir şey ki, bunu psikoloji birinci sınıf öğrencileri biliyor.
Haziran 2020'de gofundme'de yayınlanan bir bağış kampanyasında Penny şöyle yazıyor:
"Merhaba, benim adım Penny ve 16 yaşında bir detransım. 11 yaşındayken transseksüel olduğumu sandım. Ailem ilk başta tereddütlüydü ve elbette güvenliğim için korkuyorlardı ama genel olarak teşvik ediciydiler. Cinsiyet disforisi sorunlarımı ifade etmek için bir cinsiyet kliniğine gittim. Bana vücudumla bağlantısız hissedip hissetmediğim, karşı cins olma arzum ve regl dönemimle ilgili sorunlarım hakkında olağan sorular sordular. En başından beri, internetteki insanlar bana vücudumdan rahatsızlık duyuyorsam muhtemelen trans olduğumu söylediler."
Bazı iyi niyetli ebeveynler, tıp alanının yalan söylediği, LGBTQ ideolojisinin ulaşabildiğini manipüle ettiği, çocukların ateşle çevrili olduğu, dünyadaki kötülüklerin parmaklarının ucunda olduğu bu çılgın döneme hazırlıklı değildi.
LGBTQ ideolojisi "trans çocuklar" fikrini teşvik etti. Çok sayıda insan bunun ilerici olduğuna karar verdi, buna uydu ya da sessiz kaldı.
Genellikle mantıksız taleplerden oluşan son derece uzun bir listeyle gelen cinsiyet ideolojisini dayatma mücadelesi, insan hakları mücadelesiyle karşılaştırılır: "bizi istismar etmeyin ve bizi dinleyin." Fakat bu iki hareket birbirine uzaktan yakından benzememektedir.
İstatistikler, "cinsiyet disforisi" teşhisi konulan gençlerin yüzde 75'inden fazlasının ergenliklerine müdahale edilmediği takdirde cinsiyetleriyle barıştıklarını göstermektedir.
Şu anda gördüğümüz şey, gençleri hedef alan büyük bir insan hakları ihlalidir ve bir zamanlar bizi korumak için kurulmuş olan kuruluşlar tarafından yönetilmektedir.
"Göğsümde devasa yaralar vardı ve vücudumun bir kısmı gitmişti." - Penny
Penny şöyle yazıyor, "O dönemde doktorlarımdan destek aldığım için memnunum çünkü neredeyse sürekli bir depresyon ve intihar düşüncesi içindeydim. Ancak vücut dismorfisi ya da yeme bozuklukları gibi altta yatan rahatsızlıkları test etmek için beni psikolojik değerlendirmeden geçirmedikleri için şikayetçiyim. 13 yaşındayken östrojen üretimini engelleyen hormon blokerleri kullanmaya başladım. Önerilen buydu ve uyguladım çünkü emin olduğumu düşünüyordum. Bundan sonra hormon dengesizlikleri nedeniyle yaklaşık 40-50 kilo aldım ve vücut sorunlarım daha da kötüleşti. Sadece daha fazla depresyona girdim ve kendimden rahatsız oldum, ancak ilaçlar adet kanamasını durdurduğu için mutluydum. Bir sonraki yıl, 14 yaşındayken, testosteron ve hormon replasman tedavisine başlamak için terapist onaylı bir mektup aldım."
Tüm tıp alanı, Penny'nin bu tedaviler için "bilgilendirilmiş rıza"* vermesinin mümkün olmadığı gerçeğini görmezden gelmeyi seçti, çünkü tam bir bilişsel beyin gelişimine (düşünme, algı, hipotez kurma, tahmin yürütme, bellek gibi işlevler) ulaşmaya yaklaşmamıştı bile. Pek çok çocuk gibi o da başka şeyler hakkında sorgulanmadı.
Penny Pennsylvania'da yaşıyor. New York gibi birçok yerde artık bir çocuğun "cinsiyet değiştirmesini" teşvik etmekten başka bir şey yapmanıza izin verilmiyor.
"O sırada gördüğüm değişikliklerden memnun olsam da ruh sağlığım hâlâ düzelmiyordu ve süreç beklediğim kadar kolay değildi. Çift mastektomi ameliyatı olmakta ısrar ettim. Bu noktada şüphelerim olmaya başlamıştı ama bunun normal olduğuna kendimi ikna ettim. 16 Ağustos 2019'da, kliniğin ameliyat ettiği en genç insanlardan biri olarak 15 yaşında ameliyat oldum. Ameliyattan çok kısa bir süre sonra depresyonum daha da kötüleşti. Kendimden her zamanki kadar nefret ediyordum ve bu durum Ekim 2019'da psikiyatri hastanesine yatmama neden oldu.
"Hastanede kaldığım sürede hatamı anladım. İhtiyacım olan çözüm cinsiyet değiştirmek değildi ve dolayısıyla ruh sağlığı sorunlarımı ortadan kaldıramadı. Herhangi bir vücut sorunu için hiç test yaptırmamıştım, bu yüzden bunun cinsiyet disforisi olduğunu varsaydık. İsmimi tekrar bir kadın ismiyle değiştirdikten ve bunu aileme söyledikten sonra, ameliyatımdan dolayı tamamen perişan olmuştum. Kimliğim hakkında daha iyi hissetmeye başladım, kadın olmak çok daha rahat hissettirdi. Ancak hâlâ göğsümde devasa yara izleri vardı ve vücudumun bir kısmı gitmişti."
Penny şöyle devam ediyor:
"Yaklaşık 8 ay önce esas cinsiyetime döndüm ve o zamandan beri bir kadın olarak yaşıyorum. Vücudumun bir zamanlar sahip olduğu görünümü yaratmak için yağ nakli ve implantların kullanılacağı rekonstrüktif meme ameliyatı olmak için başvurdum. Vücudumun şu anki görünümünden ciddi rahatsızlık duyuyorum ve sadece kendimi içine soktuğum karmaşayı düzeltmek istiyorum. Bir kız olabileceğimi ve yargılanmadan kendim olabileceğimi hiç bilmiyordum. Esas cinsiyetime dönüşümle beraber, bir kadın olmanın tek bir doğru yolu olmadığını ve biraz farklı olmanın sorun olmadığını öğrendim."
Gençliğin tıbbileştirilmesini teşvik eden büyük kuruluşların ve medya şahsiyetlerinin, ortaya çıkan şok edici sayıdaki detransları kabul ettiklerini nadiren duyuyoruz. LGBTQ+ ideolojisi bu gençleri susturuyor ve onları ikincil hasar gibi dışarı atıyor. Ancak ebeveynleri yanlış istatistiklerle korkutup, cinsiyet değiştirmelerine izin vermezlerse çocuklarının intihar edeceği ve bunun onların suçu olacağı fikriyle tehdit ettiklerini sık sık duyuyoruz.
Penny gibi çocukların görünür ve destekleyici bir topluluk bulabilmeleri önemlidir. Ana akım ve sosyal medyanın aktif olarak sansürlemeye çalıştığı hikayeleri görmek gerekir. Penny'nin hayatının bundan sonra nereye gideceğini sadece zaman gösterecek. Penny gibi çocuklar genellikle yanlış yönlendirilmiş sorunlarla mücadele ettiklerinin farkına varacaklardır.
Tıp alanı, LGBT örgütleriyle birlikte, "cinsiyet" (biyoloji) ve "toplumsal cinsiyet" (cinsiyete dayalı olarak beklenen stereotipler) başta olmak üzere bir dizi terimi kasıtlı olarak birbirine karıştırmıştır.
Penny gibi bir çocuğa büyüme şansı verilirse, bir gün klişeler kutusunun cinsiyetle hiçbir ilgisi olmadığını anlayabilir. Bu kutunun insan yapımı olduğunu ve çoğumuz için rahatsız edici olduğunu görebilir. Ama dünya onlara bunu öğretecek kadınları sansürlemeye çalıştığında ne olur? Tümüyle gerçeklere dayalı olarak yazılanların tartışmalı kabul edildiği günümüze hoş geldiniz.
Penny şöyle açıklıyor:
"Geçen yaz bana otizm teşhisi kondu ve şu anki doktorlarım otizm ile cinsellik arasındaki bağlantıyı araştırarak sorunlarımın nedeninin bu olabileceğini buldular. Seçimlerimden sorumlu olduğumu ve bunu kendim düzeltmem gerektiğini anlıyorum. Ancak doktorlarım cinsiyet değiştirmeme izin verirken otizmimi, vücut sorunlarımı veya diğer zihinsel hastalıklarımı dikkate almadı. Terapistim o zamanlar çok genç olduğumu ve hayatımı değiştirecek böyle bir karar almanın bana zorluklar getirdiğini kabul ediyor."
Penny suçlu değil. Ama kendini suçluyor. Bir noktada muhtemelen propaganda, ayartma, çocuk istismarı ve şiddetli tıbbi saldırı kurbanı olduğunu anlayacaktır. Histerektomi gibi çeşitli prosedürler için geçmişte 30 yaşına kadar bekleyen aynı sistem, bu uzun geçmişin neden var olduğunu toplu olarak unutmaya karar verdi. Tıp uzmanları da otizm ve "cinsiyet" karmaşası arasında bir bağlantı olduğunu biliyor, ama bu bağlantı göz ardı ediliyor.
Penny mektubunu şöyle bitiriyor:
"Sigorta 'seçmeli' bir ameliyat için ödeme yapmak istemiyor, bu nedenle ailem ameliyat masraflarını cebinden karşılayacak. Üniversite için ayırdığım ve bu ameliyat için harcayacağım bir miktar param var, ancak bu yeterli olmayacak."
Bu noktaya nasıl geldik? 16 yaşında bir çocuk, üniversite fonunu kullanarak, henüz yetişkinliğe bile ulaşmadan ikinci kez acı verici bir ameliyat geçiriyor. Penny 11 yaşına geldiğinde kendi kendine teşhis koydu ve yetişkinler de onun teşhisini teşvik etti. 13 yaşına geldiğinde Penny ilaçlarla tıbbileştirildi ve 15 yaşına geldiğinde tıp "uzmanları", altı yıl daha bir restoranda oturup içki içmesine bile izin verilmeyecek bir çocuğa çift mastektomi yapılmasının uygun olduğuna karar verdi.
Penny Cunningham, özellikle detransların karşılaştığı tepkiler göz önüne alındığında, kamuoyuna açılmak konusunda cesur davranmıştır. Onun gibi daha pek çok kişi, suçlu olduklarını düşünerek sessizlik içinde acı çekmeyi tercih ediyor. Suçlu olmadıklarını bilmelerini sağlamak bizim elimizde. Nedenini açıklamak da bize düşüyor. Çoğu çocuğun kendi yatağını toplamasının ya da sohbet etmesinin zor olduğu bir yaşta, gençlerin eskiden yıllar içinde yavaş yavaş anlamaya başladıkları şeyleri açıklamaya çalışmak zorundayız.
Haziran 2020'nin sonunda Penny bir güncelleme yayınladı:
"Herkese merhaba! Şu anda desteğe boğulmuş durumdayım... Çok teşekkür ederim. Deneyimlerimle ilgilenen veya detransları takdir eden insanların sayısını görmek çok şaşırtıcı. Sadece mesajlara her zaman açık olduğumu söylemek istedim. İnsanların bana neler olduğunu gerçekten önemsediğini görmek dünyalara bedel... Ameliyat tarihi aldığımızı duyurmaktan mutluluk duyuyorum! Sigortanın ödeme yapıp yapmayacağı hâlâ bilinmiyor ama umudumuzu koruyoruz. Eğer öderse, yine de muafiyetleri ödeyeceğiz. Ameliyatım için 23 Temmuz tarihi belirlendi ve bu konuda son derece heyecanlıyım. Vücudumu normale döndürmek benim için çok mutluluk verici, mastektomiden bu yana kendime acıyordum..."
Günümüz dünyasında her şey tek tipleşiyor. Küreselleşmeyle birlikte dünyanın her yerinde aynı ürünler, aynı yemekler, aynı şarkılar, aynı her şey var. Ve bu aynılıktan nasibini fiziksel görünüm ve davranışlar da alıyor. Son derece kırılgan bir kadın imajı vurgulanıyor. Tüm bunlar kendi teninizde kendinizi son derece rahatsız hissetmenize neden olabilir. Bunların hepsi bugünlerde 'göğüs disforisi' veya 'vücut disforisi' ve hatta 'cinsiyet disforisi' kapsamına girebilir. Bir dereceye kadar bir tür 'disfori' yaşamamış kişi sayısı muhtemelen azdır. Çocukken kendi kendine teşhis koyma seçeneğine sahip olsanız neler yaşayabileceğinizi hayal edin.
Şimdi, gençlerden bu konular hakkında her zamankinden çok daha fazla düşünmeleri isteniyor. Onlara, rahatsızlık hissetmelerinin vücutlarını tıbbi ve cerrahi olarak 'düzeltmeleri' gerektiği anlamına gelebileceği öğretiliyor. Onlara bu değişiklikler konusunda karar verebilecekleri ve "bilgilendirilmiş rıza" gösterebilecekleri söyleniyor. Çocuklara yanlış bedende doğmuş olabilecekleri fikri zerk ediliyor. Bunun yerine onlara öğretmemiz gereken şey, erkek ya da kadın olmanın yanlış bir yolu olmadığıdır. Ve bazen gençken kendinde en çok nefret ettiği şeylerin, büyüdüğünde kendinde en çok seveceği şeyler olabileceğini anlatmamız gerek.
*Bilgilendirilmiş rıza/onam/onay, kendilerine bir müdahale uygulanacak olan kimselerin, müdahalenin uygulayıcılar tarafından kapsamlıca bilgilendirildikten sonra müdahale edilmesini kabul etmesidir. Bu bilgilendirmede yöntemin hangi çalışmalarla elde edildiği, çalışmalarda kimlerin denek olduğu, vaadedilen faydalari ve bunların olasılığı, ihtimal dahilindeki riskler ve bunların olasılığı, alternatif tedavi yöntemlerinin neler olduğu, bu alternatifler içinde neden söz konusu müdahalenin uygulama için seçildiği gerekçeleriyle açıklanmalıdır. Bununla beraber, müdahalenin kendisine uygulanacağı kişinin bu açıklamaları anlayıp değerlendirebilecek zihinsel olgunluğa sahip olması ve yasal olarak hukuki eylem gerçekleştirebilecek olmasi gerekir. Şayet kişi yasal olarak reşit değilse veli/vasi bu açıklamanın muhatabıdır. Reşit olmamakla birlikte anlayacak olgunlukta olan kişilere açıklama yapılır fakat onların rızası geçerli değildir. Ayrıca bilgilendirilmiş rıza gösterecek kimsenin zihinsel olgunluk ve hukuki eylem yapabilme özelliklerinin yanı sıra baskı altında olmadan hür iradesiyle karar vermesi gerekir.
Kaynak: thevelvetchronicle.com
Yorumlar