Oğlum iki yıl önce "transseksüel" olduğuna karar verdi. Ama daha sonra fikrini değiştirdi. Artık erkek olduğunu biliyor ve cinsiyet hakkında konuşmayı bıraktı. Şimdi bir sonraki yolculuğuna, yani üniversiteye odaklanıyor. Ancak bir sorun var: okulda sosyal olarak cinsiyet değiştirdikten (herhangi bir tıbbi müdahale olmadan sosyal hayatta karşı cinstenmiş gibi yaşamak) sonra transseksüelliği bırakıp esas cinsiyetine nasıl geri dönecek?
Hâlâ lisede okuyor. "Trans" olduğunu açıkladığında herkes tarafından kutlanmıştı. Ancak görünüşe göre, trans olmak çıkışı olmayan bir yol. "Trans" olduğunuzda kutlanıyorsunuz ancak transseksüellikten vazgeçmek aşağılayıcı hissettiriyor. İnanılmaz Aile filmindeki Violet karakteri saçlarını geriye atıp havalı kıyafetler giyince somurtkan bir kızdan popüler, havalı, kendine güvenen ve erkekleri tavlayan bir kıza dönüşüvermişti. Ne yazık ki bu yöntem translarda işe yaramıyor. Saçınızı kesip adınızı öylece geri değiştiremezsiniz. Maalesef sosyal cinsiyet değişimi böyle işlemiyor. Bu yüzden oğlum kız ismini kullanmaya ve saçlarını uzatmaya devam ediyor. Belki de başka seçeneği olmadığını düşünüyor. Belki de ailesi dışında kimsenin bedenini kabul ettiğini ve artık okulun ve akranlarının açıkça istediği gibi "özel" olmadığını bilmelerinden korkuyor.
Çocuğuma trans olması için pek çok yardım sunuldu. Önce okul danışmanıyla konuştu. Bu danışman yardımsever bir şekilde, aklınca ve (ailesinden) gizlice oğlumun adını değiştirdi. Oğlumuzu bizden, onu seven ebeveynlerinden koruduğunu iddia ediyordu. Oğlum, ailesinin her zaman onun yanında olduğunu fark etti ve artık oğlum kendini trans olarak görmediğinden, rehberlik için bu danışmana geri dönmedi; onun yerine bize, ailesine geldi.
Kendini artık trans olarak görmeyenlerin okulda rahat hissetmesi için neden hiçbir kaynak yok? Neden çocukları "translaştırma" konusunda bu kadar hevesli olunuyor da, "transsızlaştırma" konusunda hevesli olunmuyor? Okullarda büyüyen bu grup için neden LGBTQ+ harflerine bir de D harfi ("detrans"- cinsiyet değişiminden pişman olup asıl cinsiyetine dönen) eklenmiyor? Sözde "kapsayıcılığı" savunan ideoloji detransları neden kapsamıyor? Çocuklar her zaman farklı şeyleri denemişlerdir. Okullar translığın bu denemelerden farklı olduğuna inanıyorlarsa aptallık ediyorlar. Trans gençlerde bir gecede yaşanan yüzde 4000'lik artışın eninde sonunda yavaşlayacağını ve giderek daha fazla çocuk fikrini değiştirdikçe ve "trans" gökkuşağı parlaklığını kaybettikçe bu modanın tükeneceğini görmeleri gerek.
Bir çocuğun trans olduğuna karar vermesini kutluyorsanız, trans olmadığına karar vermesini ve bedenini doğduğu gibi kabul etmeyi seçmesini de kutlamanız gerekmez mi? Yoksa bu okulun gündemine uymuyor mu? Oğlumun translıktan vazgeçtiğini kimseye söylemekten korkmasına şaşmamalı. Arafta bir halde üniversitenin başlamasını bekliyor. Bu, erkek adıyla kendini yeniden yaratmak için ilk şansı olacaktır. Lisenin geri kalanında bir yalanı yaşamaya ve gerçeği gizlemek için özgünlükten çok uzakta trans rolünü oynamaya zorlanıyor. Bunun neden olduğu trajediyi ve çocuklarımız için kabul edilebilir tek yolu “cinsiyet değiştirmek” olarak gösteren trans kutlayıcılarının tepeden bakan ikiyüzlülüğünü bir düşünün. Hepsi utanmalıdır.
Cinsiyet değiştirmekten pişman olan ve kendi cinsiyetine geri dönmek isteyenler için bu kaynakların üniversitelerde de olması gerekmez mi? Neden "Trans mısınız?" gibi ifadelerin yer aldığı tabelalar var da "Pişman mısınız?" diye soran tabelalar yok? Dillerinden düşürmedikleri "kapsayıcılık" nerede? Şu anda bunu yaşayan tek kişinin oğlum olduğuna inanmıyorum. Üstünü çiziyorum, öyle olmadığını biliyorum. Bir zamanlar "yanlış bedende doğduklarına" inanan ancak biraz büyüyünce bu konuda yanıldıklarını anlayan pek çok gencin ebeveyniyle tanıştım. Onlar için de bir grup olması gerekmez mi? Tıpkı benim oğlum gibi, onlar da bunu insanlara söylemekten çekiniyor olabilirler. Translığa giden yol bu denli kolaylaştırılırken, translıktan dönenlere de kolay bir yol sağlamamız adalet adına gerekmez mi?
Bu da bana toplumun tüm çocukları translaştırmaya çalıştığını düşündürüyor, yoksa fikir değiştiren çocuklar için de bir şeyler olurdu. Dürüst olalım. Çocukları, gençleri ve ergenleri translaştırmanın ardındaki gerçek gündem nedir?
Kaynak: pitt.substack.com
Yorumlar