Öğretmen, 14 Yıllık Transseksüel Deneyimi Hakkında Konuşuyor

Öğretmen Herb McCaffrey, 14 yıl önce Kerri adıyla bir kadın olarak yaşamaya karar vermesiyle yerel haberlere konu oldu. Ancak bu öğretmen uzun bir vicdan muhasebesinden sonra şöyle diyor: "Zamanla bir hata yaptığımın farkına vardım. Olabileceğimin en iyisi olmak için kalbimi ve ruhumu ortaya koyuyorum. Tanrı yolun her adımında yanımda; ama sadece dua ederken tamamen dürüst olduğumda."

İşte Kerri'nin Hikayesinin Bir Kısmı

Kerri'yi son bir yıl içinde tanıdım. Birlikte zaman geçirdik ve Kerri'nin cinsiyet değiştirmenin bir hata olduğunu anlayan zeki, dürüst, duyarlı ve sevecen bir insan olduğunu gördüm. Kerri, web sitemi bulduğunda benimle iletişime geçti ve transseksüel (kişinin biyolojik cinsiyetini dışsal müdahalelerle değiştirerek bir diğer biyolojik cinsiyete bürünmesi hali) yolculuklarımızda birçok ortak noktaya sahip olmamızın bir sonucu olarak arkadaş olduk.

Kerri 41 yaşında cinsiyet değiştirmişti; bense 42. İkimiz de harika kadınlarla evlenmiş ve harika kariyerleri olan heteroseksüel erkeklerdik. Her ikimiz de iki çocuk babasıydık ve ailemizi seviyorduk. Homoseksüel değildik; ancak cinsiyet disforisi (cinsiyetten duyulan hoşnutsuzluk) yaşıyorduk. 

Kerri, Renee Richards adında transseksüel bir kadın Amerika Açık Tenis Turnuvası'nda tenis oynayarak tüm dünyanın ilgisini çektiğinde ve bunun hayatında yeni bir çığır açtığını düşündüğünde bazı cevaplar arıyordu. Kerri gibi Richards da daha sonra pişmanlık duymuş, The New York Times'ın 2007'de yayınladığı "The Lady Regrets" başlıklı makale de bunu ortaya koymuştu.

"Cinsiyet değiştirme ameliyatlarını" eski ABD Deniz Piyadesi Christine Jorgensen, 1952 yılında Danimarka'da cinsiyet değiştirme ameliyatı ve hormon uygulaması gören ilk kişi olarak manşetlere çıktığında öğrendim. Jorgensen manşetlere çıkmaya devam etti. Bütün gün aşırı derecede içki içiyordu ve sigara tiryakisiydi. Jorgensen'in sağlığı kötüleşti ve 62 yaşında öldü.

Kerri, Herb adında bir çocuk olarak New York Hawthorne'da ahududu çiftliği, tarlaları ve meyve bahçeleri olan cennet gibi bir yerde büyüdü. Hayattan tat alıyordu. Herb açık havayı severdi, çiftliklerde koştururdu ve yaban elması ağaçlarında oturup dua ederdi. Bense Kaliforniya'da Los Angeles şehir merkezine yakın bir yerde büyüdüm. Yaşadığım sokaklarda meyve bahçeleri ya da ahududu tarlaları yoktu, ama sokağımız o kadar pastoraldi ki Norman Rockwell'in bir tablosu için iyi bir tuval olabilirdi. Herb ve ben sadece çocuktuk, her ikimiz de büyürken temel kimliğimizle mücadele ediyorduk. Transseksüel ünlülerin medya hikayeleri, ikimizi de transseksüel yolculuğa çıkaran fitili ateşledi. Ve sonunda ikimiz de bunun pişmanlık duyduğumuz bir hata olduğunu kabul ettik.

Kerri'nin Karışık Duyguları Nasıl Başladı?

Kerri, çocukluk duygularını erkek Herb olarak hatırlıyor: "Bu güzel yerde içsel karışıklık kalbime ve ruhuma doğru yol almaya başladı. Yazlığımızdaki havuzumuza girerdim ve kızları seksek oynarken, ip oynarken ya da ip atlarken görürdüm. Erkeklerle iskambil oyunları oynamak istemiyordum; kızlarla oynamak istiyordum. İçimde kimseye anlatamadığım bir düğüm hissetmeye başladım." 

Herb kısa süre sonra kız olmak istediği düşüncesine kapıldı. On yaşına geldiğinde bu arzusu somutlaştı ama Herb bunu kimseyle paylaşmadı. Ailesi, New Jersey'de zengin bir kasabaya taşındı. Kerri, "Genç bir kız olduğumu düşünerek ona göre giyinir, uzun kollu elbiselerimin içinde bilezikler ve kolyeler saklardım," diyor.

Herb mükemmel bir yüzücü olarak yetişti; ancak bu yolu takip etmedi ve sonunda üniversiteden mezun oldu. Herb evlendi ve iki erkek çocuk babası oldu. Ancak daha sonra Herb, hissettiği duygu karmaşasının çözümünün, çocukken düşündüğü gibi "başka biri olmaktan" geçtiğine ikna oldu. Ardından eşinden boşandı.

Herb 41 yaşındayken Kanada'da cinsiyet değiştirme ameliyatı geçirdi ve New Jersey'de pozisyonunu koruyan ilk açık transseksüel öğretmen oldu. Kerri, ilk başlarda bir kadın olarak yaşamın heyecan verici olduğunu söylüyor. İstediği gibi giyinip hareket edebilmenin rahatlığını yaşıyordu. Ancak yıllar geçtikçe Kerri bir kadın olarak, ruhsal açıdan erkek olarak hissettiğinden daha fazla rahatsızlık duymaya başladı.

Kerri Translığın Nelere Mâl Olduğunu Anlatıyor

Kerri, Herb'ü dengede tutmak için elinden gelen her şeyi yapan eşini, istikrarlı evliliğini kaybetti. Çocuklarını istediği zaman görme ve onlara spor koçluğu yapma olanağını kaybetti. Arkadaşlarının çoğunu kaybetti. Kardeşleriyle ilişkisi sona erdi. Kerri, geçtiği cinsiyet köprüsünün sevdiği her şeyi terk etmesine neden olduğunu fark etti.

Şimdilerde Kerri şöyle diyor: "Bedenime ve ruhuma yaptığım şeyin benim için yanlış olduğunu biliyorum - hatalı olduğum kanıtlandı. Cinsiyet değiştirdiğim için aile hayatım neredeyse mahvoldu. Yapabileceğim tek şey dua etmek ve yaptığım hataları zamanla düzeltmeye çalışmak."

Kerri oğulları için hâlâ bir "baba". Kerri ilk başlarda "anne" olmayı denemiş ama doğal olarak bu pek işe yaramamış. Herb şöyle diyor: "Onların zaten bir annesi var ve gerçek şu ki ben biyolojik olarak bir babayım, onların babasıyım. Oğullarım bana rahatlıkla baba diyebiliyor."

Kerri, transseksüel yolculuğun ilk başta çekici görünebileceğini ancak göründüğü kadar cazip olmayabileceğini belirterek herkese bir uyarı fişeği gönderiyor. Kerri'nin dediği gibi, "Hormon alabilir, transseksüel ameliyatı olabilir, isimlerimizi değiştirebiliriz; ama ruhumuzun özünü değiştiremeyiz. Eğer cinsiyet değiştirmeyi düşünüyorsanız, doğal dünyanın gerçekliğini değiştiremediğinizi unutmayın. Bu bir transseksüel ameliyatıdır, ruh nakli değil."

İnsanlar Trans Olmaktan Pişmanlık Duyuyor

Transseksüel pişmanlığı (detransition) hiç de nadir değildir. Yeni çıkan kitabım "Trans Hayattan Kurtulanlar"da, cinsiyet değişikliklerinden kaynaklanan çok sayıda pişmanlık hikayesi yer alıyor. Liberal eğilimli Guardian gazetesi bile 2004 yılında yayınladığı bir makalede "Araştırmacılar Cinsiyet Değişikliğinin Etkili Olmadığını Söylüyor" diyor. 

Kerri'nin translığın bir hata olduğunu söylemesine şaşırmamalıyız. Transgender aktivistlere kırk yıl önce cinsiyet değiştirmenin cinsiyet disforisi için ömür boyu sürecek bir tedavi değil, yalnızca "geçici bir erteleme" sağlayacağı söylenmişti. New York'taki bir cinsiyet kliniğinde altı yıl boyunca yaklaşık 500 trans adayına hormon uygulayan eşcinsel ve transgender aktivisti endokrinolog Dr. Charles L. Ihlenfeld, cinsiyet değiştirmenin transseksüellerin sorunları için hiçbir şekilde bir çözüm sunmadığını itiraf etmişti. Kendisi bunu daha ziyade bir erteleme olarak görüyordu. "Belki 10 ya da 15 yıllığına daha mutlu bir yaşam satın alınıyor" diyordu. Kerri'nin translık süreci de 14 yıl sürdü, tıpkı Ihlenfeld'in 40 yıl önce öngördüğü gibi. Ihlenfeld, cinsiyetini değiştirmek isteyen hastaların bunu yapmaması gerektiğini söylemiş, "Ameliyat olan insanlar arasında çok fazla mutsuzluk var. Birçoğu intiharla sonuçlanıyor." demişti. O zaman kimse onu dinledi; peki ya şimdi dinlemeye istekli miyiz? 

Pişmanlık yaratan sonuçlar ciddiye alınmayı hak ediyor, küçümsenmeyi ya da ötekileştirilmeyi değil. Doktorlar ve araştırmacılar da dahil olmak üzere pek çok kişi, transseksüel köprüsünün çürük ve dengesiz olduğu uyarısında bulunuyor. Geri dönmeyi seçen ve hikayelerini YouTube'da paylaşan insanların sayısı giderek artıyor. Çeşitli web sitelerinde pişmanlık hikayeleri yayınlanıyor. Bu sitelerden biri şöyle diyor: "Bu pişmanlık hikayeleri çok önemli, çünkü genel medyanın umursamazca görmezden geldiği bir gerçeği ortaya koyuyorlar. Cinsiyeti, var olan cinsiyet ve algılanan cinsiyet şeklinde ayırmaya yönelik agresif baskı, gerçeklikten değil, ideolojiden kaynaklanıyor ve 'otantik yaşamlar' ve mutlu sonlar getirmiyor."

Transseksüel Hayatımdan Şimdi Ben de Pişmanım

1983'te Dr. Stanly Biber'in ellerinde transseksüel bir kadına dönüşüp Laura Jensen adını aldığımda, bana hormonların ve ameliyatın cinsiyet disforisinin tek tedavisi olduğu söylendi. Ancak ilerleyen yıllarda, cinsiyet değiştirmemin tamamen gereksiz olduğunu ve büyük bir hata yaptığımı anladım.

Cinsiyet disforimin, kim olduğumla ilgili karışık düşüncelerden kaynaklandığını biliyordum. Hormonların ve ameliyatın beni bir erkekten bir kadına dönüştüremeyeceğini, bunun biyolojik olarak imkânsız olduğunu öğrendim. Doktorlar, hormonlar ve transseksüel ameliyatlarıyla ne kadar ustalıkla uğraşırsa uğraşsın, cinsiyet doğuştan sabittir ve değiştirilemez.

Her şeyden çok gerçek hayatımı geri istiyordum. Benim için dua etmelerini istediğim diğer kişilerle birlikte yıllarca dua ederek Tanrı’ya yöneldim. 6 Nisan 1990'da esas cinsiyetime dönüş sürecime başladım ve şükretmek dışında hiçbir zaman geriye bakmadım.

Kerri'nin bu hikayeyi anlatarak elde edeceği hiçbir kazanç yok, ancak Tanrı'ya olan inancı, hikayesini kayda geçirmek ve öğrendiklerini açıkça paylaşmak için ona cesaret verdi. Böyle bir cesarete sahip olduğu için ona "Teşekkürler Kerri! Transseksüel yaşamın bir hata olduğunu kabul ettiğin için bravo!" diyorum.

Tüm Transseksüellik Yolculuklarının U Dönüşü Olmalıdır

Kerri de ben de, transseksüelliğin yıkıcı ve geri döndürülemez sonuçları hakkında herkesi, özellikle de çocukları ve gençleri uyarmak istiyoruz. Tüm çocuklar cinsiyet konusunda meraklıdır. Bu normaldir. Meraklı çocukların ebeveynleri! Panik yapmayın, çocuğu azarlamayın ve merakından dolayı utanç duymasına neden olmayın. Çünkü tek başına merak, çocuğun cinsiyet disforisi yaşadığı veya gelecekte cinsiyet değiştireceği anlamına gelmez. Çocuğu utandırmaktan veya cezalandırmaktan kaçının, çünkü bu onu izolasyona itebilir. İzolasyonda ise karmaşık duygular ve hatalı düşünceler sabit hale gelebilir.

Kerri şöyle diyor: "Cesur olun. İnançlı olun. Kararlı olun. Çocuklara ruhlarını öğretin. Ben kendi ruhumla sonsuza kadar yaşamak zorundayım; bunu bu yüzden yazdım."

Medya, LGBTQ'nun Trans gündemini topluma dayatıyor ve cinsiyet değişikliğini umut verici bir çözüm olarak lanse ediyor. Kerri şöyle diyor: "14 yıllık deneyimime dayanarak şunu söyleyebilirim: Eğer yardıma ihtiyacınız varsa, biriyle konuşun. Ben olsam sizi bir profesyonele yönlendirirdim. Ama yola kendi başınıza çıkıyorsanız, yolculuğunuza duayı da ekleyin."

Medyada, pişmanlık duyan transseksüellerin var olduğunu kabul eden kişilerin sayısı çok az. Onların sesleri de duyulmayı hak ediyor. Cinsiyet değiştirenlere sağlanan şefkatli destek, koruma ve eşitliğin aynısını pişmanlık duyanlara sunmanın zamanı geldi. Gerçekleri duymak buna değer…

Kaynak: Walt Heyer, The Federalist