Trans Olduğunu Söyleyen Çocuklar için Psikoterapiyi Yasaklamak İntiharları Önler mi?

Araştırmalar, intiharın akıl hastalıkları ve tedavi edilmemiş depresyondan kaynaklandığını kesin olarak göstermiştir. Ancak cinsiyet değiştirmeyi savunan kesim bu kanıtları görmezden gelmektedir. Cinsiyet değişikliği savunucuları, transseksüellerin (biyolojik cinsiyetine farklı yollarla müdahale ederek bir diğer biyolojik cinsiyete bürünen kişilerin) intiharlarından onları desteklemeyen ebeveynleri ve toplumu sorumlu tutuyor. Yine toplumdaki zorbalığı, ayrımcılığı ve eşitsizliği, yani akıl hastalığı veya depresyon dışında her şeyi suçluyorlar.

1970'lerde Dr. Charles Ihlenfeld, bir dahiliye uzmanı olarak muayenehanesinde altı yıl boyunca yüzlerce transseksüele hormon tedavisi verdi. Vardığı sonuç ne? Çok fazla mutsuzluk ve sayısız intihar... 1970'lerden bu yana pek bir şey değişmedi. Hormon tedavisi transseksüellere hâlâ uygulanıyor. İntihar hâlâ çok fazla meydana geliyor ve transseksüellerin yüzde 41'i intihar girişiminde bulunuyor.* Cinsiyet değiştirmenin depresyon için bir çare olduğu yanılgısını sanki doğruymuş gibi insanlara empoze etmek sonucu değiştirmedi.

İntihar üzerine yapılan araştırmalardan, “İntihar ederek ölen insanların yüzde 90'ından fazlası ölüm anında bir akıl hastalığına sahiptir. Tedavi edilmeyen depresyon, intiharın bir numaralı nedenidir” şeklinde bir bilgi elde edebiliyoruz.

Transseksüeller bazen birkaç ay, bazen birkaç yıl, bazen de birkaç on yıl sonra cinsiyet değişikliğinin mutsuzluklarına çare olmadığını fark ettiklerinde, bu farkındalık beraberinde çaresizlik ve depresyon getiriyor. Vücut parçalarının cerrahi olarak değiştirilmesinin, karşı cinsiyet davranışlarının veya görünümlerindeki kozmetik değişikliklerin bir kişiyi tıbbi olarak bir cinsiyetten diğerine değiştirmeyeceğini ilk elden deneyimliyorlar.

Cinsiyet Değişmez

Biliyorum; çünkü sekiz yıl boyunca “transseksüel hayatı” yaşadım. Cinsiyetimi değiştirmek için öngörülen tüm adımları takip ettim ve etrafım bu çılgınlığımı teşvik eden arkadaşlarla çevriliydi. Kendimi tamamen fiziksel, psikolojik, finansal ve duygusal olarak cinsiyet hoşnutsuzluğundan arınmış bir gelecek vaadine inandırdım ve bu yolda kendimi heba ettim. Aynı zamanda umutsuzluktan intihara teşebbüs eden yüzde 41'lik kısımdan biriydim.

Hayatım boyunca cinsiyet değiştirmeyi dört gözle beklemiştim. Cinsiyet değiştirme sürecinde attığım tüm adımlar bu beklentimi arttırmıştı: yeni cinsiyetime göre kıyafetler ve saç modeli, yeni bir isim, karşı cinsiyet hormonları, hormon engelleyiciler ve karşı cins görünümünü sağlayacak birtakım estetik ameliyatlar… Tüm bu faaliyetler, bu süreci takip ederek cinsiyetimi değiştirebileceğime dair yanlış inancımı ve gerçekçi olmayan beklentilerimi güçlendirmişti.

Yeni hayatıma adım attıktan birkaç yıl sonra depresyonda olduğumu fark ettim. Cinsiyet değiştirmek geçici bir yanıltmacaydı. Zihinsel buhranlarıma kalıcı bir çözüm getirmedi. Aksine yeni sorunlar yarattı. Utanmış, kırılmış ve çaresizdim.

Benim için depresyonun pençesinden kurtulmanın ilk adımı, erkeklerin kızlara veya kızların erkeklere sihirli bir şekilde dönüşebileceği şeklindeki gerçekçi olmayan beklentiden kurtulmaktı. Bir sonraki adım ise, cinsiyet disforisinin (cinsiyetten duyulan hoşnutsuzluk) ötesinde bazı akıl hastalıklarımın olma olasılığını araştırmaktı.

Transseksüalizm Kendini Reddetmek Demektir

Bir kişi cinsiyetini değiştirmek istediğinde, her anlamda kendi temel kimliğini reddetmiş olur. Cinsiyet değiştirmeye yönelik çığ gibi büyüyen teşvik, kişiye kendisini reddetme konusunda cesaret verir ve değişim sürecinin sonunda mutluluğun onu beklediğine dair erişilmez bir umut aşılar.

Ulusal Transseksüel Ayrımcılık Araştırması, ankete katılan 6.000'den fazla transın yüzde 41'inin bir noktada intihara teşebbüs ettiğini bildiriyor. Akıl hastalıklarının rolünü inkar etme aptallığı sona ermeden önce bu sayının ne kadar artması gerekiyor? Avukatlar, trans intiharı ile akıl hastalığı arasında bir bağlantı olduğunu reddediyor ve bunu yaparak o çok savunduklarını iddia ettikleri transların intihar etmelerini önleyebilecek uygun tedaviyi görmesini engelliyor.

Aydınlanmış seçkin kesim (!), intiharlar için transseksüellerin teşvik ve kabul görmemesini suçluyor. Cinsiyet değiştirme ve karşı cinsiyet hormonlarının transseksüelleri mutluluğa kavuşturacağını ve intiharları önleyeceğini söylüyorlar. Belki sen de onlarla aynı fikirdesin. Tekrar düşün!

İntiharı Önlemeye Odaklanma Zamanı

Kadından erkeğe cinsiyet değişikliği yapmış bir trans olan Kyle Scanlon, aktivistlerin intiharı önleyeceğini iddia ettiği hayatı yaşadı. Çevresi tarafından fazlasıyla desteklenen ve sevilen Scanlon, bir LGBT destek kuruluşu olan Lesbian Gay Bi Youth Line'ın yöneticisiydi ve Toronto, Kanada'daki trans topluluğunda tanınmış ve saygın bir lider ve akıl hocasıydı. Başkalarının yaşam kalitesini iyileştirmeye kararlıydı. Ancak 3 Temmuz 2012'de intihar etmeye karar verdi. Arkadaşları Scanlon’un cinsiyet değişiminden önce de sonra da depresyonda olduğunu söyledi. Bu transın hayatında zerre kadar ayrımcılık veya eşitsizlik yoktu. Suçlanacak bir toplum yoktu. Ama cinsiyet değiştirdikten sonra ölmeyi seçmişti.

Scanlon, bir transseksüel olarak mümkün olan her türlü “desteği”(!) almış olmasına rağmen yine de canına kıydı. Bu bizim için bir ders olmalı. Siz istediğiniz kadar toplumu suçlayın, ancak intihara neden olan şey toplum değil, çözülmemiş zihinsel bozukluklar ve bedeni perişan eden uygulamalardır.

Cinsiyet değiştirmeye değil, intiharı önlemeye odaklanmanın zamanı geldi. Tedavi edilmeyen depresyonun intiharın en önde gelen nedeni olduğunu biliyoruz, ancak insanlar doktorlarına cinsiyetlerinden hoşlanmadıklarını ve bedenlerinden nefret ettiklerini söylediklerinde bu depresyon gerçeği adeta pencereden uçup gidiyor. Doktorlar, cinsiyetleri hakkında kafası karışmış olanları cinsiyetlerini değiştirmeye teşvik ederek onları tedavi ettiklerini sanıyorlar. Belki de doktorların ruhsal bozuklukları teşhis etmeme pervasızlığı bu intiharlara neden oluyor. Bir de trans hayatı yaşamaya teşvik edilen zavallı çocukları düşünün. Bunu bazen ebeveynler ve okullar da yapıyor. Bu da tüm bu dayatmalarla başa çıkamayan çocuklar üzerinde aşırı düzeyde bir psikolojik baskı oluşturuyor.

Doktorlar ruhsal bozuklukları etkili bir şekilde teşhis edip tedavi edemediği sürece yetişkin ve çocuk intiharları yaşanmaya devam edecek. Scanlon'un intiharı bunun kanıtıdır; derinlere inen psikolojik sorunlar yerine dış görünüşe odaklanmanın talihsiz bir sonucudur. Bir gün, "iyi görünmek" için yapılan ameliyatlar dahil hiçbir değişikliğin içimizdeki acıyı iyileştirmeye asla yetmeyeceğini öğreneceğiz.

Transseksüellerin Yardıma İhtiyacı Var

2008'de Ulusal Gey ve Lezbiyen Görev Gücü, Amerika Birleşik Devletleri'nde 6.000'den fazla transseksüelle bir anket yapmak için Ulusal Transseksüel Eşitliği Merkezi ile birleşti. Bulguları, transseksüel yaşamın çirkin gerçekliğini gözler önüne seriyor:

1. Transseksüellerin AIDS’e yakalanma oranı, ulusal AIDS enfeksiyonu ortalamasının dört katı kadardır.
2. Transseksüellerin yüzde 70'i uyuşturucu ve alkolü kontrolsüzce kullanmaktadır.
3. Transseksüellerin evsiz kalma olasılığı, genel ABD nüfusuna göre iki kat daha fazladır.
4. Transseksüellerin işsiz kalma olasılığı, genel ABD nüfusuna göre iki kat daha fazladır.
5. Transseksüeller aşırı yoksulluk içinde yaşamaktadır ve çoğunlukla yılda 10.000 doların altında gelir elde etmektedir.
6. Transseksüellerin yüzde 41'i intihara teşebbüs etmektedir.

Benim görüşüme göre, bu üzücü liste transseksüellerin psikolojik sorunlarının, özellikle de intihara yol açan depresyonun yaygınlığını gösteriyor. Anket sonuçları, cinsiyetiyle mücadele eden bireylere etkili tedavi sağlanmadığına işaret ediyor.

Psikolojik olarak sağlıklı olan insanlar intihar etmez. Cinsiyet değiştirmek, intihardan çok daha önce başlamış olan depresyonun dışa vurumudur.

[1] Russell B. Toomey, Amy K. Syvertsen, Maura Shramko; Transgender Adolescent Suicide Behavior. Pediatrics October 2018; 142 (4): e20174218. 10.1542/peds.2017-4218

Kaynak: thefederalist.com