Sosyal Medya ve Pornografi Gençleri Transseksüelliğe mi İtiyor?

Çocuğum olduğunda ona asla yalan söylemeyeceğime dair kendime söz verdim. 5 yaşındaki oğlum, Noel Baba'nın her eve uçup hediye bırakmasının fiziksel olarak imkansız olduğunu anladığında, ona gerçeği itiraf ettim. 6 yaşındayken hamile arkadaşımı gördüğünde, ahkam keserek "bebek göbek deliğinden çıkar" dedi. Onu düzelttim ve bebeğin kadının vücudunda rahim adı verilen özel bir yerde büyüdüğünü ve doğum kanalından çıktığını söyledim. Bu rahatsız edici habere inanmayarak benimle birkaç hafta tartıştı, ta ki ben ona anatomi kitabımı gösterene kadar.

10 yaşındayken bana spermin yumurtaya tam olarak nasıl ulaştığını sordu. Araba kullanıyorduk ve ben kapana kısılmıştım. Bu gerçeği paylaşmaya hazır değildim. Beynimdeki kanın çekildiğini ve nefesimin hızlandığını hissettim ve her mantıklı ebeveynin yapacağını yaptım, konuya tersten yaklaştım ve ona bir soru sordum. "Bu ilginç bir soru! Bir şey mi gördün?" Meğer iki eşek görmüş... Biri diğerinin üstündeymiş... Sonra da... Sonrası malum. Gerçek bir şey gördüğü için telaşla, "Evet! Evet! İşte böyle oluyor!  İnsanlarda da!" dedim. Arkadaşlarım aylarca benimle dalga geçti.  Güldük. Reddit'teki istismarcıların oğlumla ilişkimi alt üst edeceğini ve onu yüksek hızlı internet pornografisine yönlendirerek cinsel eğitimini raydan çıkaracaklarını bilmiyordum. Bunu çok sonra öğrendim.

2020 baharında oğlum durup dururken bana geldi ve "anne, ben yanlış bedende doğmuşum" dedi. Bu olay karantina dehşetinden sonra yaşandı. İnternette çok fazla zaman geçiriyordu. Bizim dikkatimiz ise COVID ile dağılmıştı. İlk şoktan sonra, 7 ay boyunca oğlumun "trans" takıntısının bir süreç olduğuna ve geçeceğine ikna olmuş bir şekilde bocaladık. Ailecek yürüyüş yaparak, konuşarak, yemek pişirerek ve okuyarak zaman geçirdik. Kampa gittik ve evi yeniden düzenleyerek vakit geçirdik. Geceleri ise gözyaşları, endişe atakları, fısıltılar vardı. Ne yapacağımıza dair hiçbir fikrimiz yoktu. İnternet bana kimsenin transseksüel olduktan sonra fikrini değiştirmediğini söyledi. Sonra Aralık 2020'de, gençken "cinsiyet değiştiren", ancak transseksüel ameliyatı olduktan ve testosteron aldıktan sonra yanlış yönlendirildiğini fark edip fikrini değiştiren ve sonuçta "trans" olmadığını anlayan detrans (eski trans) bir kadın olan Keira Bell hakkında bir haber okudum. Sadece fikrini değiştirmekle kalmamış, diğer çocukları cinsiyet değiştirme sürecinin neden olduğu geri dönüşü olmayan zararlardan korumak için aktif çalışmalara başlamıştı. Keira Bell'in hikayesi beni harekete geçirdi.

Bir ebeveyn destek grubuna katıldım ve hâlâ bilmemeyi dilediğim şeyler öğrendim - İnternet pornografisi, Reddit ve Tumblr istismarcıları. Podcast dinlemeye, post-modern teori hakkında okuyabildiğim kadar çok şey okumaya ve transseksüelliğin içyüzü hakkında öğrendiklerimi eşimle paylaşmaya başladım. Öğrendiğimiz bilgi ve verilere dayanarak, oğlumuzun internet erişimini derhal yalnızca onaylı sitelerle sınırlandırdık ve cihazlarına zaman sınırı koyduk. Kapılar çarpıldı, bağırışlar yükseldi ama biz geri adım atmadık. Pornografi (elbette buna hiçbir zaman izin vermemiştik, sadece izlediğinin farkında değildik) ve sosyal medya yasaktı. Oğlumuzu izledik, bekledik ve dua ettik. Birkaç hafta içinde saplantısı azalmaya başladı. Depresyonu ortadan kalktı, anksiyetesi hafifledi ve oğlumuzun geri dönüşüne şahit olmaya başladık. Transseksüel ideolojisiyle savaşmak için bilinen tek silahı bulmuştuk: internet erişimini sınırlamak ve çevrimiçi avcıların çocuğumuza erişimini engellemek.

2021 yazı hızla geçti. Taşındık ve oğlumuzu, ona yeni bir başlangıç ve yeni bir bakış açısı kazandırmak için yüz yüze eğitim veren yeni bir okula kaydettirdik. Hemen arkadaş edindi ve hatta bir arkadaşıyla bir festivale gitmesi için davet bile aldı! Ona arkadaşının adını sorduğumda "adı Tate (bir erkek ismi) ve bir müzisyen" dedi. Festival günü Tate'in babası oğlumu almaya geldi. Meraklı bir anne olarak arabaya doğru yürüdüm ve kendimi Tate'in babasına tanıttım. Ön koltuk boştu, ben de arabanın içine baktım ve babası tarafından bana "Kate" olarak tanıtılan sevimli bir kızla karşılaştım. Mideme bir yumruk yemiş gibi hissettim. Her şey çok iyi gidiyorken bir trans tekrar hayatıma sızmıştı! Oğlumun, Tate ile arkadaşlığını sürdürmek için tekrar o ideolojiye kaymasından endişe ediyordum.

Oğlumun festivale gitmesine izin verdim ama onu oradan kendim aldım. Eve dönerken bana Tate'in Kate olarak da bilindiğini ama kendisini erkek olarak gördüğünü söyledi. Bu artık moda, bütün çocuklar bunu yapıyor, dedi. Oğlum beni "Tate" konusunda yanıltmıştı ve bunu biliyordu, tıpkı "yalan söylemek yok" politikamızın her iki taraf için de geçerli olduğunu bildiği gibi. Ona, rahatsız edici olsa bile, büyürken ona gerçeği söylediğim tüm zamanları hatırlattım. Yalan söylersen sana nasıl güvenebilirim, dedim. Anlaşmamızı yeniden kabul etti. Anne-oğul bağımız ve birbirimize olan güvenimiz üzerinde çalışmaya devam edeceğiz ve bunu başaracağımızı biliyorum. Ben onun annesiyim, o da benim oğlum ve aramızda hiçbir zaman kopmayacak bir bağ var. Hiçbir sosyal bulaşıcılık bizi ayıramaz.

Şimdi oğlumun arkadaşının kız olduğunu ikimiz de iyi biliyoruz. Tıpkı oğlumun erkek olduğunu bildiğimiz gibi. Arkadaşlarımıza veya kendimize yalan söylediğimiz zamanlar olabilir. Ancak bu ailede birbirimize asla yalan söyleyemeyiz ve söylemiyoruz.

Translık komik bir şeydir.  Bir aslan gibi gelir ve bir kuzu gibi gider. Oğlum, yanlış beden hipotezini kabul etmemizi ve bu konuda bir şeyler yapmamızı talep ederek güçlü bir şekilde bize dikleşti. Bir buçuk yıl sonra, oğlumun translık kuruntuları kimse bakmazken arka kapıdan sessizce çıkıp gitti. Oğlumu translığa teşvik edecek bir şey yapmadığım ve direnecek güce sahip olduğum için minnettarım. Oğlum açık fikirli kalabilecek olgunluğa ve inanca sahip olduğu ve korktuğumda veya rahatsız olduğumda bile ona yalan söylemeyeceğime güvendiği için minnettarım. Bana göre bir anne ile çocuğu arasında yalana yer yoktur. Şimdiye kadar karşılaştığım diğer tüm zorlu durumlarda olduğu gibi, bu durumda da taviz vermediğim için mutluyum. Oğlumu bir yalan uğruna tehlikeye atamayacak kadar çok seviyorum.

Kaynak: pitt.substack.com