Otizmli Çocuğun Takıntıları: Tek Boynuzlu Atlar, Translık, İntihar

16 yaşında olan ve kendini trans sanan ancak henüz sosyal olarak bunu ifade etmemiş olan kızım, 6 ay önce aşırı dozda parasetamol (ağrı kesici ve ateş düşürücü etkiye sahip bir ilaç) aldı. O gece saat 1'de onu kontrol etmem tamamen tesadüftü ya da belki de bir anne sezgisiydi. Normalde o saatte uyuyor olurdum. Hastaneye koştuk ve 3 gün orada kaldık. Her şey pamuk ipliğine bağlıydı ama kızım hayatta kaldı. Alternatif senaryoyu düşünmek bile istemiyorum.

Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı Servisi'nin (CAMHS) vadettiği haftalık seanslar gerçekleştirilmedi. Bunun yerine kendim çok sayıda araştırma yaptım ve tüm ülkede (Birleşik Krallık'tayız) cinsiyet değişimini teşvik eden model tarafından ele geçirilmemiş sadece bir psikoterapi uygulaması buldum. Hükûmetin LGBT için önerdiği ve şu anda translar için iptal edilen, ancak LGB (lezbiyen, gey, biseksüel) için onaylanan dönüşüm karşıtı yasa tasarısındaki belirsizlikler, sadece gösterişsiz, standart bir psikoterapi hizmeti sunan bu kliniğin transfobik olarak damgalanmasına yol açabilirdi. Neyse ki kızım şimdi cinsiyet disforisi (cinsiyetten duyulan hoşnutsuzluk) hakkındaki duygularını teşvik modelinin manipülasyonuna maruz kalmadığı bir ortamda keşfedebiliyor ve umarım, geri dönüşü olmayan zararlar bırakan tıbbi cinsiyet değişikliğine giden yoldan uzaklaşarak aslına dönebilir. 

Kızım otizmli. Bende cereyan eden intihara meyilli psikoz (kişinin kendine zarara verme haline yol açan, gerçeklikten kopuş hali) nedeniyle birden fazla kez hastaneye kaldırıldığımda erken yaşta bir travma yaşadı. Ben şizofrenim ve sanrılar gördüğümde dünyadaki herkesin kendimi öldürmemi istediğine inanıyordum. Kızımla çok yakınız fakat bu hallerim onun dünyasını alt üst etti. Ben bir psikoterapist değilim. Ancak annesini, kendisine en yakın kadını böylesine korkutucu ve güçsüz bir durumda görmesinin kendi cinsiyeti hakkındaki anlayışını etkilemiş olabileceğini ve zihnine, ruhsal sıkıntı içindeyken intiharın uygulanabilir bir seçenek olduğu fikrini yerleştirmiş olabileceğini tahmin ediyorum. Bu karışıma, pek çok vakada olduğu gibi Anime tutkusuyla başlayan sosyal bulaşıcılığı ve bu yelpazedeki çocukların My Little Pony çizgi filmindeki tek boynuzlu atlardan çift mastektomilere (göğüslerin alındığı transseksüel ameliyatı) kadar bir dizi konuda geliştirebilecekleri güçlü takıntıları ekleyin. 

Hızlı Başlangıçlı Cinsiyet Disforisi (cinsiyet hoşnutsuzluğu) için şartlar olgunlaşmıştı. Bana kalırsa, kızım bir ölüm teşkilatına katıldı. İntihar ve translar ile ilgili rakamlar kasıtlı olarak gizleniyor. Kızım bir trans olduğu iddiasıyla, cinsiyet değiştirme sürecine devam etse de etmese de (bu hala aklında bir soru), kendi canına kıyma ihtimalinin diğer insanlara göre çok daha yüksek olduğuna dair açık bir inanışa sahip ve bu açıkçası dehşet verici. 

İntihar eğilimi, trans ideolojinin kendisi gibi bulaşıcıdır. İntihar, özellikle alternatif ve marjinal topluluklar arasında, kolektif ruhun romantize ettiği bir olgudur. Marilyn Monroe, Kurt Cobain ve sayısız diğer kültürel ikon, ölümlerinden onlarca yıl sonra mitleştirilir, trajik ölümleri popüler hayal gücünde cazip hale getirilir. Emile Durkheim, on dokuzuncu yüzyılda kültürel faktörlerin bu en kişisel kararları etkileyebileceğini göstermiştir. Özellikle gençler, intiharı romantikleştirmeye meyillidir. Bir zamanlar genç bir gotik olarak bunu ben de yaptım. Kızım gibi karanlık bir odada oturup en sevdiğim karamsar parçaları dinlerken kendime zarar verdim. Aslında gotikler ve translar arasındaki paralellikler pek çok yönden çarpıcıdır. Temel fark, kızımın aksine, benim o yaşta yaptırmayı düşündüğüm en ciddi bedensel değişikliğin ev yapımı bir dövme olmasıydı, ancak bu başka bir zamanın hikayesi.  

Sıklıkla iddia edildiği gibi, madem trans nüfus her zaman sayıca fazlaydı ve yalnızca tarihsel baskı nedeniyle öne çıkıp tıbbi cinsiyet değişikliği arayışına giremedi, o halde neden geçmiş tarihlerde de günümüzde lanse edilen intihar istatistiklerindeki gibi yüksek intihar oranları yoktu?

Dün kızım eve geldi ve hormonlar ve ameliyat hakkında bir sohbet açtı. Her zamanki çizgimi korudum: vücuduna zarar vermesini desteklemeyecektim. İlk başta karşı çıksa da bu cevaptan tatmin olmuş görünüyordu. Sonra oyuncaklarıyla oynamaya gitti, pofuduk bir dinozoru Che Guevara gibi giydirdi. Henüz on altı yaşında ve yaşıtlarının yıllardır kendi başlarına yapabildikleri pek çok şeyi yapabilmek için yardıma ihtiyacı var. 

Geçen yıl yaşanan yıkıcı kalkışmanın ardından, teşvik modelini benimseyen bir psikoterapistle görüşmüş ve teşvik etmeyen duruşum nedeniyle suçlu hissettirilmiştim. Ama sonra, ortalık sakinleştiğinde, içgüdülerime güvendim. Daha şefkatli bir terapist buldum ve şunu fark ettim: Kızım sadece onu güvende tutmamı istiyor.

Kaynak: pitt.substack.com