İki Transseksüel Arkadaşın Esas Cinsiyetlerine Dönüş Yolculuğu

En iyi arkadaşım bu hafta "üst ameliyatı" (mastektomi adı verilen, memelerin alındığı transseksüel ameliyatı) olacak. 8 yıl boyunca kadınlık hormonu östrojen kullanmasının sonucu büyüyen memelerini aldıracak. İki yıl önce, benden yaklaşık yarım yıl önce transseksüellikten vazgeçti.

On yıl önce aynı ameliyatı geçirdiğim için, prosedürün kendisi hakkında çok endişeli değilim. Benim için biraz hayal kırıklığı yaratan şey, transseksüel ameliyatlarından kazanç sağlayan aynı kişilerin aynı zamanda esas cinsiyetine geri dönenlerden (detranslardan) kazanç sağlamaları. Arkadaşım bana, cerraha daha önce pişmanlık yaşayan detranslara rastlayıp rastlamadığını sorduğunu söyledi. Rastlamış. Görünüşe göre esas cinsiyetine geri dönmek isteyen insanlar nadir değilmiş.

Onunla 2017 yılında Toronto Onur Yürüyüşü sırasında ortak bir arkadaşımız aracılığıyla tanıştık. Tanıştığımızdan beri neredeyse her gün konuşuyorduk. Sonunda yanıma taşındı. Bundan sonraki üç yıl boyunca neredeyse her günümüzü birlikte geçirdik.

Yıllar boyunca birkaç kez bağıra çağıra tartıştık. Bunların çoğu siyasi düşünceler hakkındaydı. O zamanlar sosyal adalet konusuna çok takıktım ve alternatif inançlara hiç açık değildim. Arkadaşım kendisini merkezci olarak tanımlıyor ve oldukça ılımlı pozisyonlar alıyordu; sanırım onunla uzlaşma konusundaki isteksizliğimden dolayı hayal kırıklığına uğramıştı.

Son birkaç yıla kadar, benimkinden çok farklı inançlara sahip kişilerle anlaşmakta büyük zorluk çekiyordum. Çevrimiçi aktivist kültürü bela bir şey. Yıllar boyunca bu kültüre dahil olmak, "yanlış" bir şey duymayı bile bende savaş ya da kaç tepkisi vermeme neden oldu.

Arkadaşıma sorgusuz sualsiz güveniyordum. Böylece başka herhangi biriyle yapmayı reddedeceğim konuşmaları gerçekleştirebiliyorduk. Bunun değerini gerçekten anlamam uzun zaman aldı ama inançlarım konusunda bana meydan okuyacak birine gerçekten ihtiyacım vardı. Hayatımda başka hiç kimse bunu yapamazdı. Eğer başka biri olsaydı, onu görmezden gelebilirdim.

Arkadaşım translıktan vazgeçme kararımı etkiledi. Bu bir sır değil.

Pandeminin başlangıcına yakın (2020 baharı), sekiz yıl boyunca östrojen ve anti-androjenlere (erkeklik hormonlarını bloke eden ilaçlar) kullandıktan, 'cinsiyetini' birçok kez değiştirdikten ve orşiektomiden (cerrahi hadım, testislerin alındığı transseksüel ameliyatı) sadece bir yıl sonra, bana yasal belgelerini kalıcı olarak doğum adı ve esas cinsiyetiyle değiştireceğini söyledi.

Daha önce cinsiyetine yönelik kişisel duyguları hakkında fikrini değiştirmiş olsa da, belgelerini değiştirecek kadar ileri gitmemişti. Dolayısıyla bu önemli bir adımdı, ancak endişeli hissettiğimi hatırlıyorum. Bunu dile getirmiş olabilirim, o zaman dile getirdiğimi sanmıyorum, ancak daha sonra ona söyledim ama aklımın bir köşesinde, bir hata yaptığına ve sonunda yeniden cinsiyet değiştireceğine ikna olmuştum. Hala "trans"ın insanın doğuştan gelen bir parçası olduğuna ve onun bunu inkar ettiğine inanıyordum.

Değildi.

Arkadaşım endokrinoloğuna translığı bırakma (detransition) sürecinde olduğunu söyledi ve testosteron reçetesi aldı (artık kendi hormonunu üretemediği için erkeklik hormonu takviyesi almak durumundaydı). Aldırdığı yüz kılları yeniden çıkmaya başladı. Saçlarını kısa kestirdi. Ayrıca evden çıkarken bir göğüs bağlayıcı takmaya başladı (neyse ki pandemi nedeniyle çok sık takmak durumunda kalmadı). Yavaş yavaş tüm kimlik bilgilerini değiştirdi.

Bekledim.

Olanlar beklediğimin tam tersiydi. Onunla iki yıldır birlikte yaşıyordum ve ikimiz de birbirimizin son derece kırılgan anlarına tanık olmuştuk. Önceki yıl içinde birden fazla kez acil psikiyatrik bakıma ihtiyaç duymuştu. Bazı ciddi çöküşlerine şahit olmuştum. Ancak kendi cinsiyetine döndükten sonra, onu daha önce hiç görmediğim kadar sakin ve kendinden emin görünüyordu.

Bana birkaç kez Reddit’teki /r/detrans sayfasını okutmaya çalıştı. Reddettim çünkü o sayfanın TERF'lerle (transların kadın olmadığını söyleyen feministler) dolu olduğunu düşünüyordum. Onunla esas cinsiyete dönüş hakkında konuşmuyordum. Yine de arkadaşımın cinsiyet değiştirme ve cinsiyet hakkındaki fikirleri değişmeye devam etti. Nadiren onu dinlemeye açık oluyordum, ama her şey gözümün önünde oluyordu. Dediğim gibi, başka biri olsaydı, onu görmezden gelebilirdim.

Ve bir gece pes ettim; çünkü benim de translıktan vazgeçip esas cinsiyetime dönmem gerektiğini biliyordum. Sanırım dört yıl önce hormonları bıraktığımdan beri bilinçaltımda bunu biliyordum.

Arkadaşım benim translıktan vazgeçmemden kısa bir süre sonra, neredeyse on yıldır görmediği ailesiyle yeniden bağlantı kurabilmek için onların yanına taşındı. Şu anda epey uzakta yaşıyor ama iletişim halindeyiz. Hayatlarımız inişli çıkışlı ama ikimiz de iyileşme sürecindeyiz, ikimiz de iki yıl öncesine göre çok daha iyi durumdayız.

Yaklaşmakta olan mastektomi ameliyatı, umarım onun "detranslık" sürecindeki son adımıdır. Arkadaşıma en iyi sağlık dileklerimi sunuyorum. Ona mümkün olan en hızlı iyileşmeyi diliyorum. Bunu geride bırakırken ona kolaylıklar diliyorum. İçine düştüğümüz bu en pis durumdan yavaş yavaş çıkacağız.

Kaynak: somenuanceplease.substack.com