Gençler arasında yükselen yeni trend: Trans aktivizmi

Eskiden transseksüellerin oldum olası aşırı düzeyde cinsiyet disforisinden (cinsiyetten duyulan hoşnutsuzluk) muzdarip oldukları ve bununla başa çıkmak için zihinsel ve tıbbi yardım almak zorunda kaldıkları varsayılırdı. Artık tablo çok farklı. Benim oğlum da yeni nesil transların, yani trans sosyal adalet savaşçılarının bir parçası.

Oğlum erkek olduğunu biliyor. Ancak trans olmak istiyor çünkü cinsiyetlere özgü rollerden nefret ediyor ve transın sosyal adaleti sağlayabileceğine inanıyor. Kendince toplumsal reform yapacağı sanrısıyla kendini ideolojiye kurban etmek, sağlıklı vücut parçalarını sakat bırakmak istiyor. Ayrıca bir erkek olmak istemediği kadar bir kız olmak da istemiyor. Buradaki psikolojik sancıyı ben elbette görebiliyorum. Erkekleri kadınlar için zararlı olarak görüyor ve kadınları korumak istiyor ancak bir şekilde karışık zihninde kadın olmanın kadınlara yardımcı olacağını düşünüyor. Oğlum ayrıca (bana göre) cinsiyet değiştirmenin çok kapitalist bir fikir olduğu gerçeğine rağmen komünist olduğunu iddia ediyor.

Ayrıca heteroseksüel olmak da istemiyor. Bize gülüyor ve alaycı bir tavırla, siz tanıdığım en heteroseksüel insanlarsınız, diyor. Ona göre heteroseksüel olmak ayrıcalıklı olmaktır ve bu nedenle iğrençtir (bunu derken heteroseksüel ebeveynleri olmasaydı bu dünyaya nasıl geleceğini hiç düşünmemesi de trajikomik). Kendini eşcinsel kültürüne kaptırmayı, farklı ve özel hissetmeyi seviyor. Heteroseksüel olduğu, hemcinslerine meyletmediği için kendine acıyor.

Bu çılgın ideolojik inançlar nereden çıktı? Bu çocuklara kim gidip de "eğer kendini garip ya da yalnız hissediyorsan muhtemelen transsındır, çünkü heteroseksüel insanlar zalimdir" diyor? Dürüst olmak gerekirse, cevaptan emin değilim. Benden veya babasından çıkmadı bu fikir. Okuduğu devlet okulundan belki? Ve/veya beynine sürekli ve aralıksız erişimine izin verdiği sosyal etkileyicilerden olan internet? Otizm spektrumunda olması onu tüm bunlara karşı daha duyarlı hale getirdi, bundan eminim. Trans anlatısı ona bir neden ve uyum sağlayabileceği bir yer illüzyonu veriyor. Benim saf oğlum video oyunları oynamayı severdi. Çok az arkadaşı vardı, ama oğlumun aksine, arkadaşları sonunda hayatlarına devam ettiler. Onlar oyun oynamayı bırakıp gerçek hayatla ilgilenmeye başladılar ve oğlum geride kaldı. Yeni tutkusu daha önce sahip olmadığı arkadaşlıklar yarattı ve bu benim yalnız oğlum için çok değerli.

Bu yüzden trans denen şeye yapıştı. Bu onun yeni başlangıcıydı. Tıpkı bir video oyunu avatarı gibi yeni bir insan olabileceği hayaline tutundu. Biz bunu asla yutmadık ama dünyanın bir bölümü 1.80 boyundaki erkeksi oğlumuzun translığını kutlamaktan mutluluk duydu. Şimdi rolünü oynamak ve trans sosyal adalet savaşçılığını iş edinmek için yaşıyor.

Toplum neden gençlerin hayatlarının bu şekilde gasp edilmesine, sağlıklı bedenlere zarar veren ve onları sakatlayan aktivist bir kariyere ve davaya izin veriyor ve bunu kutluyor? Herkes bu yeni trans türünün olgulardan tamamen farklı bir şey olduğunu göremiyor mu? Bunun, genç bir Discord (canlı yayınların yapıldığı, kanal ve grupların kurulduğu sosyal ağ) modasının sosyal bulaşıcılığına dayanan bir sivil haklar hareketi olduğunu kimse fark etmiyor mu?

Belki de dünya yakında uyanacak ve bu hareketin ne olduğunu görecek ve benim trans sosyal adalet aktivistimi alkışlamak yerine görmezden gelmeye başlayacak. Ama bu arada bu harekete hevesle katılan kaç genç insan geri dönüşü olmayan fiziksel ve zihinsel hasara uğramış olacak? Ve benim sözde trans sosyal adalet savaşçım da o kurbanlardan biri mi olacak?

Kaynak: pitt.substack.com