Genç Kızın Transseksüelliğe Giden Yolculuğu: K-Pop, Pandemi, Sosyal Çevre

Kızımız doğduğundan beri kendiyle barışık eşsiz biriydi. Küçük bir çocukken büyük bir hayal gücüne sahipti ve son derece zekiydi. Yeni şeyler öğrenmeyi ve etrafındaki dünyanın nasıl işlediğine dair teoriler geliştirmeyi severdi. Ayrıca tam bir kızdı; giyinmeyi, makyaj yapmayı, fotoğraf çektirmeyi ve dans etmeyi çok severdi. Asla yabancılarla konuşmaz fakat kendisini dinlemek isteyen herkesle uzun sohbetler ederdi.

Yetişkinler onun zekası ve neredeyse her konuda sohbet edebilme yeteneği karşısında büyülenirdi. Harry Potter serisinin tamamını ikinci sınıfta okumuş olan doymak bilmez bir okurdu. Adalet, doğru ve yanlış hakkında güçlü fikirleri vardı. Yetişkinlerle oldukça iyi ilişki kurabilse de, yanlış veya haksızlık olduğunu düşündüğü şeyler yüzünden kendi yaşındaki çocuklarla düzenli olarak anlaşmazlığa düşerdi. Düşüncelerinde oldukça katı olabiliyordu ancak yine de ilkokul boyunca birkaç iyi arkadaşı vardı.  

Bunların çoğu ortaokulda değişti. Altıncı sınıfta arkadaşlarıyla daha fazla anlaşmazlık yaşıyor ve uyum sağlamakta zorlanıyor gibi görünüyordu. Daha da sessizleşti, içe dönük olduğunu söyledi ve daha bir sene öncesinde düşüncelerini bizimle paylaşabiliyorken bunu artık yapmamaya başladı. Yedinci sınıfta cinsellik ve cinsiyet hakkında daha fazla şey öğrendikçe bize panseksüel olduğunu söyledi. Henüz 12 yaşında gerçek cinsel çekim hakkında çok az şey bildiğini, yani bu konudaki çocukluk cehaletini bildiğimizden, aldırmadık. Ayrıca kilisemize de çok bağlıydı ve daha önce geleneksel evlilik görüşüne inanıyordu. Ona kilisenin evlilik konusundaki inançlarını hatırlattık. Kısa süre sonra bize artık Tanrı'ya inanmadığını ve ateist olmaya karar verdiğini söylemeye başladı.

Yedinci ve sekizinci sınıf arasındaki yaz boyunca internete sınırsız erişimi vardı. YouTube'da saatler geçirdi. Yakın arkadaşlarından biri nonbinary olduğunu ilan etti ve yazılarında ve çizimlerinde cinsiyet konularına daha fazla ilgi duymaya başladığına dair kanıtlar görmeye başladık.  Sekizinci sınıfın başında kızım ve arkadaşları K-Pop grubu BTS'ye takıntılı hale geldi. Gerçekten grup üyeleriyle konuştuklarına inanıyor, grup üyesi olduğu sandıkları bu kişilerle buluşmak için planlar yapıyorlardı. Arkadaş grubundaki birden fazla kız artık transseksüel veya nonbinary olduğunu söylüyordu. Onu sadece bir kız olarak destekleyeceğimizi söyleyerek onunla yüzleştik. Bize çok kızdı ve bu noktadan sonra bizimle cinsiyetle ilgili hiçbir şey tartışmadı.  

Cinsiyet konusunu araştırmaya başladık ve kızımızı kabul etmezsek intihar edeceği fikrini öne süren teşvikçi savunuculara rastladık. Onunla bağlantımızın kopmasını istemedik ve intihara teşebbüs etmesinden korktuk, bu yüzden kendisinden özür diledik ve onu elimizden geldiğince destekleyeceğimizi söyledik. Korkmuştuk, başka çaremiz yok gibi gelmişti. Kısa süre sonra ise bize trans yerine nonbinary olduğunu söyledi. 

Daha sonra 8. sınıfta arkadaş grubuyla arası bozuldu ve tüm arkadaşlarını kaybetti. Erken olgunlaşmış bir çocuk ve bir sanatçı olarak, özel bir liseye başvurmaya karar verdi. Bu okul, sanat ve teknoloji okuluydu ve sıkı bir başvuru süreci vardı. Geçmişi göz önüne alındığında, bu okula gitmesi halinde cinsiyet değiştirmesini kabul eden öğretmen ve idarecilerle karşılaşacağından endişe ediyorduk, ancak aynı zamanda okulda kendisi gibi çok sayıda öğrenci ve öğretmen olacağını, orada kabul göreceğini ve mükemmel bir eğitim alacağını da biliyorduk. Kendini ait hissedebileceği bir grup bulmasının önemli olduğuna inanarak onu okula başvurması için teşvik ettik ve olgunlaştıkça cinsiyet karmaşasını aşacağını umduk. Kendi okulundan bu prestijli liseye kabul edilen iki öğrenciden biriydi.  Onun adına sevindik ama aynı zamanda, teşvik edici potansiyele sahip bu ortam hakkında endişeliydik.

9. sınıfta oldukça hızlı bir şekilde arkadaş edindi ve 100 kişilik sınıfının çoğunun transseksüel veya nonbinary olduğu ortaya çıktı. Bir transla ilişki yaşadı, ancak bu ilişki kısa sürede sona erdi. Birinci sınıfın kışında eşcinsel bir trans olduğunu söylüyor, yeni bir erkek ismi kullanıyordu.  

Birkaç ay sonra pandemi patlak verdi ve sonraki bir buçuk yıl boyunca kızımız okula internet üzerinden devam etti. Onunla yeniden bağlantı kurmak için çok çalıştığımız için ilişkimizde yavaş yavaş bir iyileşme gördük, ancak bu yolculukta üç yıl geçti ve kızımız hâlâ transseksüel olduğunu söylüyor. Geçenlerde bizden testosterona başlamak için izin istedi. Her zaman bir erkek olduğunu bildiğini ancak bizden baskı göreceğini düşündüğü için bir kız olmaya uyum sağlamaya çalıştığını iddia ederek çocukluğunu tamamen yeniden yazdı. Tıbbi cinsiyet değişimine rıza gösterebilmemiz için her zaman bu şekilde olduğunu düşünmemizi sağlaması gerekiyor ve bunu yapabilmek için ne söylemesi gerektiğine dair internetten yardım aldığı çok açık. Testosterona başladığında anksiyetesinin düzeleceğini düşündüğünü ve 18 yaşına geldiğinde de tıbbi olarak cinsiyetini değiştireceğini söylüyor. Başka bir konuşma sırasında ise 18 yaşına geldiğinde başka bir eve çıkacağını ve benimle bir daha asla konuşmayacağını söyledi. Ağlıyor ve istediğini elde etmek için duygusal şantaja başvuruyor. Biz pes etmedik ve imkan bulduğunda bunları yapmasın diye elimizden ne gelirse yapıyoruz. Bazen onda eskiden olduğu kişiye dair bir şeyler görüyoruz ve yavaş yavaş bize geri döneceğini umuyoruz.

Okulunun yanı sıra, ebeveynlik otoritemizi ve kızımızla bağımızı zayıflatan iki faktörle daha karşılaştık. Kızımızın yüksek fonksiyonlu otizmi olduğundan şüphelendiğimiz için onu güvenli olduğunu düşündüğümüz bir psikoloğa götürdük. Bize kızımızın muhtemelen otizmli olduğunu söyledi ama resmi bir teşhis koymadı. Teşhis koyması için psikoloğu zorlamaya çalıştığımızda, kızım üzerinde psikolojik bir değerlendirme yapması gerektiğini söyledi. Değerlendirme sonrasında ise kızımın hiç cevaplamadığı birçok soru olmasına rağmen depresyon ve anksiyetenin söz konusu olmadığını ya da intihar meylinin olmadığını söyledi. Bu konuların hiçbirini bir saatten fazla iredelememesine rağmen bana sadece kızımın nonbinary olarak nasıl yaşayacağını öğrenmesi gerektiğini söyledi. Birkaç ay önce, kızımda yaygın anksiyete bozukluğu olduğundan şüphelenen, cinsiyet değişiminde teşvik metodunu benimsemeyen yeni bir terapist bulduk. 

Son zamanlarda karşılaştığımız bir diğer sorun ise Valimizin ve eyalet yasama organının, öğrencilerin herhangi bir belge gerekmeksizin veya ebeveynlerine haber vermeksizin tercih ettikleri isim, tuvalet ve soyunma odalarını kullanmalarına okul tarafından izin verilmesini gerektiren yasalar ve kılavuzlar çıkarmış olması. Bu yasa ve kılavuzlar, ebeveynlerin kabullenmeci yaklaşım göstermemesi halinde okulların çocukların transseksüellik iddialarını ebeveynlerden aktif olarak gizlemesi teşvik ediyor.

Konuyu araştırmaya ilk başladığımızda intiharla ilgili korkutucu bilgiler okumuş ve kızımızın yolundan gitmeye çalışmıştık. Ancak gerçek araştırmaları inceledikçe, geri adım atmamamız ve kızımızı teşvik etmememiz gerektiğine daha çok ikna olduk. Ona eski ismiyle seslendiğimizde ya da kız dediğimizde üzülüyor. Ancak, istediği ismi kullandığımızda da mutlu görünmüyor.

Çocuğumuza ve genel olarak dünyaya söylenen yalanların yakında ortaya çıkacağı konusunda hâlâ umutluyuz. Kızımızın uyanıp, içinde çekildiği bu örgütten kurtulması için hâlâ zaman var. Diğer pek çok ebeveyn gibi biz de bunun kızımız kendisine geri dönülemez bir şekilde zarar vermeden önce gerçekleşmesini umuyoruz.

Kaynak: pitt.substack.com