Eski Transseksüelin Esas Cinsiyetine Dönüş Yolculuğu

İnsanlar cinsiyetimi sık sık yanlış anlıyor. Neredeyse kasiyerlerle her muhatap olduğumda bunu yaşıyorum. Şehrimdeki veteriner kliniğine gittiğimde, teknisyenlerden biri benden köpeğimin "babası" olarak bahsetti, sonra aniden cümlenin ortasında kendini "düzeltti" ve bana "kişi" dedi. Spor salonuna ilk gittiğimde, konuştuğum kadın bana tanıtım konuşmasının bir parçası olarak erkeklerin soyunma odalarının nerede olduğunu gösterdi. Detrans (transseksüel olduktan sonra pişman olarak esas cinsiyetine dönen kişi) olduğumu söyleyene dek komşumla aylar boyunca iyiydik, konuşmayı tetikleyen şey ise trans kadın olup olmadığımı sormasıydı. Bu insanlara neden kızayım ki? Ortada karışık görünümlü bir beden var, haliyle onların da kafası karışıyor. Bunu ben yaptım ve elbette çok pişmanım.

Dışarıdan vücudunuzu değiştiren hormonlar aldığınızda bu olur. İkincil cinsiyet özellikleriniz, yani erkeklerde sakal çıkması ve sesin kalınlaşması ve kadınlarda göğüslerin büyümesi gibi ergenlikte ortaya çıkan, kadın ve erkeği birbirinde ayıran özellikler değişir. Benim de sesim kalıcı olarak kalınlaştı. Mastektomi (memelerin alındığı transseksüel ameliyatı) geçirdim, bu yüzden düz göğüslüyüm. Ortalama kadın boyundan uzunum, 1.90 boyundayım. Ve dürüst olmak gerekirse, yüzümün şekli hormon müdahaleleri yüzünden erkeksi bir görünüm aldı. Tüm bunlar birçok insanın beni erkek sanmasına katkıda bulunuyor.

Bir şeyi vurgulamama izin verin, çünkü ne zaman bu konudan bahsetsem insanlar şikayetçi olduğumu düşünüyor. Yabancıların bana "bayım" demesinden rahatsız olmuyorum. İnsanları yanlış anladıkları için suçlamıyorum. Asla kimseyi düzeltmem. Sesimi yükseltmem, iç çekmem, oflayıp puflamam, gözlerimi devirmem. Her seferinde sıra dışı hiçbir şey olmamış gibi devam ederim. Beni kırmaya çalışmadıklarını biliyorum ve ben de gerçekten kırılmıyorum. Tüm boş zamanımı ya detranslarla konuşarak ya da detrans olmak hakkında konuşarak geçiriyorum, bu yüzden gerçek hayatımda insanları eğitmek istemiyorum. Sadece sessizce yaşamak istiyorum.

Tabii ki bir erkekle karıştırılmayı sevmiyorum. Bu bana cinsiyet değiştirme sürecimde kaybettiklerimi hatırlatıyor. Ama bunu bile bile ben yaptım ve artık olgun bir yetişkin olarak sorumluluk alıyorum. Beni bu hale getiren diğer sorumluları da biliyorum. Artık spor salonunda kadınların soyunma odalarını kullanıyorum, ancak içeri girdiğimde kimseyle göz teması kurmuyorum. Üstümü değiştirmek için bir kabin kullanıyorum, olabildiğince hızlı girip çıkıyorum ve birini rahatsız edeceğim korkusuyla konuşmuyorum. Umumi tuvaletleri kullanırken de aynı şeyi yapıyorum. Çünkü insanlar tedirgin olmakta haklı ve onlara bunu yapamam.

Esas cinsiyetime dönmeye ilk karar verdiğimde, saçlarımı uzatıp daha kadınsı görünmeye başladığım zaman kadın olduğumun fark edileceğini ummuştum. Bu gerçekleşmediğinde hayal kırıklığına uğradığımı kabul ediyorum. Ama beni hayal kırıklığına uğratan insanlar değildi. Sentetik testosteronun vücuduma çok fazla kalıcı hasar verdiğini fark ettiğim için hayal kırıklığına uğradım.

Kendimi daha da dişileştirmek için bir şeyler yapabilir miyim? Elbette. Makyaj yapabilirim. Mücevher takabilirim. Kulaklarımı deldirebilirim. Protez göğüsler takabilirim. Sesimi eğitebilirim. Daha kadınsı kıyafetler giyebilirim. Göz alıcı renkler tercih edebilirim. Gözlüklerimi değiştirebilirim. Daha fazla gülümseyebilirim. Ama mesele şu: Cinsiyet değiştirmeden önce bunların hiçbirini yapmıyordum ve o zamanlar erkek sanılmıyordum. 

Ayrıca, ya tüm bunları yaptığım halde insanlar hâlâ erkek olduğumu düşünürse? O zaman ne olacak? İşe yaramadığı için hayal kırıklığına uğrayarak daha kaç kez kendimi değiştirmem gerekecek? Kendim olduğumda yabancıların çok kısa karşılaşmalarda beni erkek sanmaları dışında her seferinde rahat olacağım. Evet ben bir kadınım. Kendime zarar vermiş olsam da bir kadınım. 

Sıklıkla cinsiyetim olarak "görülemediğim" gerçeği tüm hayatıma nüfuz ediyor. Altı yıl önce testosteron almayı bıraktım. Ama etkileriyle sonsuza kadar uğraşacağım. Cinsiyet değiştirmekle ilgili en büyük pişmanlıklarımdan bazıları sosyal işaretlerle ilgili. Kadın olmanın artık deneyimlemediğim (ya da asla deneyimlemeyeceğim) pek çok yönü var, çünkü bunlar kelimenin tam anlamıyla bedenimden çıkarıldı ve tıpkı esas cinsiyetime geri dönmeden önce olduğu gibi, bazen kendimi bir kadın değil, daha ziyade ya farklı ya da daha aşağı bir şeymişim gibi hissediyorum. (Detrans olan diğer kadınlarla kurduğum bağlantılarım bu duyguya karşı koymamda çok yardımcı oldu.)

Ama artık biliyorum. Önemli olan cinsiyettir. İnsanların benim erkek gibi görünüp görünmediğimi düşünmeleri önemli olmamalı. Ben hâlâ kadınlara özel alanlara aitim ve erkekler kendilerini kadınlardan ayırt edilemez hale getirmiş olsalar bile kadın olamazlar.

Kaynak: somenuanceplease.substack.com