"Amerika’nın İlk Resmi Non-Binary'si Bendim"

Dört yıl önce, The New York Times'da bir kadın olarak yaşama kararım hakkında bir yazı kaleme aldım. "Kadın olarak" yaşamak istediğimi ve “erkek ayrıcalığımı yeni hayatımla değiş tokuş etmek istediğimi’ yazdım. Üç yıl önce, non-binary (her iki cinsiyeti de reddeden, ikili cinsiyet sınıflandırmasının dışında kaldığını iddia eden kişi) olduğumu, yani ne erkek ne de kadın olduğumu öne sürdüm ve Oregon’da (Amerika’da bir eyalet) bir yargıcın erkek veya kadın değil, üçüncü bir cinsiyet olduğum iddiasını kabul etmesinin ardından manşetlere çıktım. Bu nedenle ‘non-binary’ olarak anılıyordum. İki cinsiyetten biri değil, güya üçüncü bir türdüm.

Şimdi ise, aslında her zaman olduğum gibi yeniden bir erkek olarak yaşamak istiyorum. Ben şanslıyım. Altı yıl boyunca tıbbi müdahalelere maruz kalmış olmama rağmen vücudum hala sağlam. Cinsiyet değişikliğinden sonra translıktan vazgeçen çoğu insan aynı şeyi söyleyemez, çünkü bedenleri mahvolmuştur. Bense vücudum paramparça olmadığı için şanslıyım. Ama bu, sorunsuz kurtulduğum anlamına gelmiyor. Ruhum sonsuza kadar yaralı olacak ve adına cinsiyet değiştirme denen bu büyük tıbbi deneyin bir deneği olmamın sonucu olarak uzun süre sağlık sorunları çekeceğim. 

İşlerin nasıl bu raddeye geldiğini anlatayım. 

Ciddi bir akıl sağlığı krizi sırasında kendimi bir kadın olduğuma ikna ettikten sonra, 2013'ün başlarında lisanslı bir pratisyen hemşireyi ziyaret ettim ve ondan hormon reçetesi istedim. "İlaçları vermezsen gider internetten alırım." dedim. Hemşire benimle daha önce hiç tanışmamış olmasına rağmen, aynı gün telefonla 2 mg oral östrojen (ağızdan alınan kadınlık hormonu) ve 200 mg Spironolakton (erkeklerde ergenlik baskılayıcı olarak kullanılan bir ilaç) reçetesi verdi. Hemşire, daha önce yaklaşık 18 yıl boyunca orduda hizmet vermiş olduğum için yaşadığım kronik travma sonrası stres bozukluğunu görmezden geldi. Bütün doktorlarım bu rahatsızlığım konusunda hemfikirdi. Hatta bazı doktorlar bipolar bozukluğum ve muhtemelen sınırda kişilik bozukluğum olduğuna inanıyordu. Ama kimse size bu ilaçları verirken altta yatan psikolojik rahatsızlıklarınızı araştırmaya tenezzül etmiyor. İlaç almama izin verilmemesi gerekirdi ama kontrolden çıkmış trans zorbalığı, hemşireyi bana hayır diyemeyecek kadar korkutmuştu.

James Shupe, Mayıs 2015'te trans bir kadınken. (Fotoğraf: James Shupe)

ABD Gazi işleri Bakanlığı’nın (Department of Veterans Affairs) web sitesindeki online tıbbi belgelerden nasıl kadın olunacağını öğrenmiştim. Karşı cinsiyet hormonları kullanmaya başladıktan sonra, geçirmeyi planladığım transseksüel ameliyatlarını onaylatabilmek için Pittsburgh'daki bir cinsiyet kliniğinde terapiye başladım.

Yapmam gereken tek şey (!) hormon mekanizmamı değiştirmek ve üreme organımı bir kadın üreme organına dönüştürmekti. O zaman bir kadın olacaktım. Transseksüel topluluğun bana sattığı ve gerçekleşmesi asla mümkün olmayan bir fanteziydi bu. İnandığım her şey yalandı. Sadece bir terapist beni bu duman tüten tavşan deliğine girmekten alıkoymaya çalıştı. Bunu yaptığında, onunla çalışmayı bırakmakla kalmadım, ona karşı resmi bir şikayette bulundum. Ama benim iyiliğimi düşünen tek uzman olduğunu sonradan anladım. Benim şikayetimden sonra, trans topluluğu o uzmanla çok uğraştı. Durdurulmalıydım ama kontrolden çıkmış trans zorbalığı beni durdurabilecek tüm mekanizmaları ezip geçiyordu.

Ruhsal Bozuklukların Tanısal ve İstatistiksel El Kitabı DSM-5 (Beşinci Baskı), cinsiyet disforisinin (cinsiyetten duyulan hoşnutsuzluğun) özelliklerinden birinin, karşı cinsin basmakalıp duygularına sahip olduğuna inanmak olduğunu söylüyor. Ben de kendim hakkında böyle hissediyordum ama hiçbir terapist bunu benimle tartışmadı.

İki hafta geçmeden yeni bir terapist buldum. Bu yeni terapist, kadın olduğum iddiamı çabucak kabul etti ve beni bu yanılgımı sürdürmem için teşvik etti. Artık vajinoplasti (erkek üreme organını kadın üreme organına benzetmek için yapılan transseksüel ameliyatı) yaptırma yolunda ciddi adımlar atıyordum.

Transları cinsiyet değişimlerinin gerçek olmadığı konusunda bilgilendiren çok sayıda çevrimiçi literatür bulunuyor. Ancak lisanslı bir tıp doktoru size yanlış bedende doğduğunuzu belirten bir rapor yazdığında ve bir devlet kurumu veya hukuk mahkemesi bu yanılsamayı onayladığında kafanız karışır ve nihayetinde zarar görürsünüz. Ben bunu yaşadım. Bana zarar verdiler.

Acı Bir Geçmişe Uzanan Kökler

Travma geçmişim, Birinci Körfez Savaşı’ndan arta kalan “ölüm otoyolunda” bir gezintiye çıkmak gibi.

Çocukken bir erkek akrabam tarafından cinsel istismara uğradım. Ailem beni çok dövdü. O kadar çok şiddete maruz kaldım ki nasıl hayatta kaldığımı bilmiyorum. Gördüğüm ve deneyimlediğim bazı şeyleri zihinsel olarak nasıl hazmedeceğimi de bilmiyorum.

James Shupe bir çocukken. (Fotoğraf: James Shupe)

Ray Blanchard'ın benim gibi birinin neden transgenderizme (kişinin biyolojik cinsiyetine farklı yollarla müdahale ederek bir diğer biyolojik cinsiyete benzemesi hali) çekildiğini açıklayan bir teorisi var. İki tür trans kadın olduğunu iddia ediyor: erkeklere ilgi duyan eşcinseller ve kendilerinin kadın olduğu düşüncesine veya imajına ilgi duyan erkekler (travestiler). Kabul etmesi zor bir şey ama ben ikinci gruba aitim. Bu bozukluğa otojinefili (cinsel saplantı bozukluğu) deniyor.

Ordudayken yıllarca pornografi izledikten ve ideal kadın olma taleplerime direnen bir kadınla evli kaldıktan sonra, en sonunda kendim bir kadın olmaya karar verdim. En azından kafamda.

Otojinefili benim kadın olma motivasyonumdu. Uzun bir peruk takmanın, elbise ve topuklu ayakkabılar giymenin ve makyaj yapmanın beni kadın yapacağına inandım. Feministler, kadınlık rollerine uyduğum için beni reddettiler.

Tıbbi Uygulama Hatası

Bana en iyi gelecek şey yoğun bir terapiye yönlendirilmem olurdu. Terapi almak beni karşı cinsin kıyafetlerini giyme eğilimimden ve çok sayıda yaşadığım riskli cinsel tecrübelerden korurdu. Bunun yerine, tıp camiası beni kadınlar tuvaletinde insanların eşleri ve kızlarıyla birlikte sakladı. Bu sözde profesyoneller beni "sen aslında bir kadınsın" safsatasıyla kandırdı.

Tıp camiası trans toplumundan o kadar korkuyor ki, kimseye otojinefili teşhisi konmuyor. Trans ideolojisi tıp alanında da dil savaşında da galip geliyor.

"Travesti" kelimesini düşünün. Kadın gibi giyinen erkek anlamına geliyor, ancak bu kelimeyi dışlamayı başardılar. İnsanların artık benim gibi otojinefili rahatsızlığı olan erkekler hakkında gerçeği söylemelerine izin verilmiyor. Artık herkes, bu şirin gösterme çabaları yüzünden travestilere transseksüel demek zorunda.

James Shupe Kasım 2018'de karşı cinsiyet hormonu tedavisi görüyorken. (Fotoğraf: James Shupe)

Psikoloji, psikiyatri ve fiziksel tıp ile uğraşanlar için travma, otojinefili ve çocuklukta cinsel istismara bağlı hiperseksüalitenin tehlike işaretleri olması gerekir, ancak Pittsburgh'daki bir terapist dışında hiç kimse cinsiyetimi değiştirmemi engellemeye çalışmadı. Sadece kendime zarar vermemi kolaylaştırdılar.

Kurtuluşu 'Nonbinary Olmakta’ Aramak

Cinsiyet değiştirdikten üç yıl sonra, bir gün aynaya dikkatlice baktım. Birdenbire feminenlik ve kadınlık hislerim çöküverdi.

Tıbbi cephanelikteki her hormon ve antiandrojen (vücudun ürettiği erkeklik hormonlarını baskılayan hormon ilaçları) karışımını almış veya enjekte ettirmiş olmama rağmen, bir kadına hiç benzemiyordum. Sokaktaki insanlar bile bunu söylüyor gibiydi. Sert bakışları, bir kadın olarak sahte varoluşumun ardındaki gerçeği yansıtıyordu. Biyolojik cinsiyetim asla değişmeyecekti. Bu gerçeğin bende yerleşmesi üç yıl sürdü.

James Shupe, Ekim 2018'de non-binary olduğunu iddia ederken. (Fotoğraf: James Shupe)

Kadın olma fantezim sona erdiğinde, iki doktoruma başvurdum ve beni kadınlık yanılgısından kurtarmaları için kadın yerine nonbinary olmama izin vermelerini istedim. Her ikisi de hemen kabul etti. Günde 20 doğum kontrol hapına eşdeğer hormonlarla beni tıka basa doldurduktan sonra, ikisi de cinsiyet değiştirmemi onaylayan birer mektup yazdı. Bu doktorlar beni sadece “kurtarmakla” kalmıyor, başarısız cinsiyet değişikliğim yüzünden kendilerini de bu işten sıyırmaya çalışıyorlardı. 

Kadın olma yanılgısından kurtulmak için Amerikan tarihinde eşi benzeri görülmemiş bir şey yaptım. 2016'da bir Oregon hakimini cinsiyetimin nonbinary olduğunu, yani ne erkek ne de kadın olduğumu beyan etmesi için ikna ettim. Psikotik zihin kurgumda, üçüncü cinsiyeti Kuzey Amerika'ya geri getirmiştim. Ve ülkede yasal olarak tanınan ilk nonbinary oldum.

Ünlü statüsü

Dönüm noktası niteliğindeki mahkeme kararı, beni LGBT topluluğu içinde anında şöhrete ulaştırdı. Ardından medya, kesintisiz 10 gün boyunca peşimi bırakmadı. Muhabirler Facebook akışımda takıldılar, gazeteciler her kelimeme sarıldılar. Kadın olmak beni The New York Times'a manşet etmişti. Bir yargıcı cinsiyetimin nonbinary olduğuna ikna ederek fotoğraflarımı ve hikayemi dünya çapındaki yayınlara ulaştırmıştım.

Oregon'daki mahkeme kararımın üzerinden çok vakit geçmeden, Washington, D.C. merkezli bir LGBT yardım kuruluşu benimle temasa geçti. "Doğum belgenizi değiştirmenize yardımcı olmak istiyoruz" teklifinde bulundular.

Birkaç ay içinde, Nüfus Kayıt Departmanı bana doğduğum yer olan Washington D.C.'den yepyeni bir doğum belgesi verdikten sonra tarihi bir galibiyet daha elde ettiğimi düşündüm. Whitman-Walker Health adlı yerel bir grup, doğum sertifikamdaki cinsiyetimi "bilinmeyen" olarak değiştirmişti. D.C. tarihinde ilk kez, erkek veya kadın dışında bir cinsiyet belirteci ile bir doğum belgesi basılmıştı.

Başka bir transseksüel yardım kuruluşu da harekete geçti. Lambda Legal (LGBT’yi ve AİDS hastalarını savunmak adına açılmış bir LGBT örgütü), bir Colorado federal hakimini Dana Zzyym adlı bir davacıya X işaretli (nonbinary, cinsiyet bilinmiyor anlamına gelir) bir pasaport düzenlemesi için Dışişleri Bakanlığı’na talimat vermeye ikna etmek için benim nonbinary mahkeme emrimi kullandı.

LGBT örgütleri toplanıp hayatımı mahvetmeme yardım etmek için ant içmiş gibiydi. Daha önceki cinsiyet değişikliğim sırasında, New York merkezli Transgender Legal Defense & Education Fund (Transgender Yasal Savunma ve Eğitim Fonu), adımı yasal olarak değiştirmişti. Beni taciz eden amcamın soyadını taşımaktan hoşlanmıyordum. Bir travmam vardı. Bunun için bana terapi imkanı sunmak yerine, bana yeni bir isim buldular.

Düzmeceden Kaçış

2017'de cinsiyet konusunda kafa karışıklığı yaşayan çocukların ve yetişkinlerin cinsiyet değiştirme ameliyatları ile kısırlaştırılmasına karşı çıkınca LGBT örgütleri bana yardım etmeyi bıraktı. Medyanın çoğu onlarla birlikte geri çekildi. Bir gecede, üzerimdeki tüm ilgi yok oluverdi. Transseksüalizm ideolojisinin fire verdiğini fark etmişlerdi. Çözümleri ise beni ve hikayemi tamamen görmezden gelmekti. Beni kullandılar ve attılar.

Şimdi gerçeklere gelelim. Nonbinary cinsiyet değişikliğim tıbbi ve bilimsel bir sahtekarlıktı. Tarihi mahkeme duruşması gerçekleşmeden önce avukatım bana hakimin transseksüel bir çocuğu olduğunu söylemişti. Her şey önceden planlanmıştı.  

Kısa duruşmamın sabahında yargıç bana tek bir soru bile sormadı. Büyülü bir şekilde nonbinary olarak doğduğumu iddia eden herhangi bir tıbbi kanıt görmeyi de talep etmedi. Birkaç dakika içinde mahkeme kararını onayladı. Ne bir delil, ne bir rapor, ne bir inceleme, ne de bir tedavi… İddia ettiğim şeyi pazarlamak istediler. Beni kullandılar ve attılar. Oysaki tedavi görebilirdim, iyileşebilirdim ve bunları hiç yaşamayabilirdim.

Tüm cinsel kafa karışıklığım kafamın içindeydi. Ben tedavi edilmeliydim. Bunun yerine, her adımda doktorlar, yargıçlar ve LGBT grupları tarafından yanılgımın derinliklerine itildim. 

Ne yazık ki sözde mahkeme zaferim (!) başkalarının da hayatını mahvediyor. Yargıcın emri, şimdiye kadar 11 eyalette ehliyetlerdeki cinsiyet kutucuğuna X işareti koymak için vergi mükelleflerinin milyonlarca dolarının harcanmasına yol açtı. 

Davamdaki yargıç davadan çekilmeliydi. Tarafsız olmalıydı. Bunu yaparak, beni bu çileden kurtarmış olacaktı. Ayrıca beni sözde galibiyetimin ardındaki büyük sırrın ağırlığını taşımaktan da kurtarabilirdi. Ama kendi trans çocuğunun önünü açmak için beni harcadı. Mantıklı bir yargıç kibarca bana hayır derdi ve böylesine tuhaf bir yasal talebi imzalamayı reddederdi. “Bizi, değişmeyen biyolojimiz tanımlar.” derdi.

Ocak 2019'da yaşadığım bu sahte hayatı bir gün daha devam ettiremeyeceğime karar verdim ve erkek olarak esas cinsiyetimdeki yaşantıma geri döndüm. Vicdanımdaki yalanın ağırlığı, bu incelikli düzmeceye katılarak kazandığım şöhretin değerinden daha ağırdı.

James Shupe, Şubat 2019'da cinsiyetini erkek olarak gösteren yeni bir askeri kimlik kartı alıyor. (Fotoğraf: Jamie Shupe)

Sahte cinsiyetler biyolojik gerçekliğimi gizleyemedi. Üçüncü bir cinsiyet yoktur. Bunu iddia eden kişilerin psikolojik rahatsızlıkları vardır. Bu insanların tedaviye, yardıma ve şefkate ihtiyaçları vardır, hayatlarının benimki gibi paçavra olmasına ve bir yalanla tükenmesine değil… Ne yazık ki bu büyük yanılsamada ben de rol oynadım. Burada esas kurban ben değilim. Eşim, kızım ve Amerikalı vergi mükellefleri... Gerçek kurbanlar onlar. Herkesten özür diliyorum. 

Kaynak: dailysignal.com