20 Yıllık Transseksüellikten Sonra Esas Cinsiyete Dönüş

Elan 20 yıl önce cinsiyet değiştirdiğinde zor bir süreçten geçti; ancak bugün aynı derecede zor ve izole edici bir başka süreç olan esas cinsiyete dönüş (detransition) yolunda.

Elan Anthony transseksüellik meselelerini çoğu kişiden daha iyi biliyor. 42 yıl önce bir erkek olarak doğmuş, 19 yaşında cinsiyet değiştirmiş ve üç yıl önce de erkekliğine geri dönmüş. Hikayesi aydınlatıcı olsa da, aynı zamanda son derece zor. Bir hata yaptığı sonucuna varması uzun zamanını almış ve çok fazla terapi gerektirmiş.

"Cinsiyet değiştirme süreciyle ilgili belli adımlar var ve size destek sağlanıyor, ancak esas cinsiyete dönüş konusunda bunlar yok, bu yüzden birçok yönden kendi yolumu çizmek zorunda olduğumu hissettim. Cinsiyet değiştirmenin çözdüğünden daha fazla soruna yol açtığını fark etmek zordu."

Bu Elan için aynı zamanda bir şoktu; çünkü son yirmi yılda tutumlar değişse de, Elan'da sabit kalan tek şey cinsiyetin temel olduğu, değişmeyeceği fikriydi.

"Kadın olduğuma ve bunun asla değişemeyeceğine inanıyordum. Bazen yanlış anladığımı ve aslında bir erkek olmam gerektiğini düşündüğüm zamanlar olurdu. Fark ettim ki bedenimi değiştirmeden kendi sorunlarımla çok daha iyi başa çıkabilirmişim; çünkü cinsiyet değiştirmek çok daha fazla zorluk getirdi. Esas cinsiyete dönüş tahmin edebileceğiniz kadar sıra dışı bir durum değil, ancak çeşitli nedenlerden dolayı yeraltında tutuluyor ve trans topluluğu bunu gündeme getirmekten memnun değil."

Elan, belki iyi niyetli ama nihayetinde yanlış yönlendirilmiş insanlar tarafından cinsiyet değiştirme sürecine sokulduğunu düşünüyor.

"Ben tek çocuğum ve Ohio'da büyüdüm. Küçükken çok zorbalığa uğradım, çok zekiydim ama fiziksel olarak zayıftım. Bu da süper inek olarak dışlanmama ve çok fazla şiddete maruz kalmama neden oldu. Altı yaşımdan itibaren kız olma hayalleri kurmaya başladım çünkü bu beni güvende kılacak ve erkek hiyerarşisinin en altındaki yerimden kurtaracaktı.

Ergenliğe ulaştığımda, bu duygular cinselliğimin bir parçası haline geldi ve bir miktar cinsiyet disforisi (cinsiyetinden hoşnutsuzluk duyma hali) yaşadım, kadın olmaktan hoşnutsuzdum ama aynı zamanda kadınlara da ilgi duyuyordum, bu yüzden kafam karışmıştı. Lisedeyken kız arkadaşlarım oldu ve cinsiyet disforim üniversiteye gidene kadar azaldı. Üniversite başlarında hiç kadınla tanışmadım, bu yüzden cinsiyet karmaşam geri geldi. Geriye dönüp baktığımda, bunun birinci sınıf öğrencisi olarak toplumun en alt kesimindeki yerime geri dönmüş olmamdan kaynaklandığını düşünüyorum, bu da kendime olan güvenimi sarsmıştı."

Üniversite danışmanlığı Elan’ı bir cinsiyet kliniğine yönlendirdi ve o zaman kendisi gibi hisseden başka insanlar olduğunu keşfetmeye başladı. Ancak şimdi, işlerin ters gitmeye başladığı yerin burası olduğunu görüyor.

"Psikoloğa kadın olmak istediğimi söyledim ama zorbalığa uğramak gibi diğer sorunlarım hakkında hiçbir şey söylemedim. Cinsiyet karmaşamın zorbalıkla bir ilgisi olduğunun farkında değildim, o da daha derin sorular sormadı. Ben de sadece 'Ben buyum ve böyle olmak istiyorum' dedim ve o da 'Bu harika!' dedi ve sadece iki seanstan sonra bana hormon verildi ki bu aslında iyi bir uygulama değildi.

Gençtim ve o zamanlar çok az genç trans vardı. Kadın olarak görülmek o kadar da zor değildi ve çok fazla olumlu ilgi görmeye başladım. Ama bana gerçekten yüksek dozda hormon verildi ki bu çılgıncaydı. Bir noktada günde 17 doğum kontrol hapına eşdeğer hormon alıyordum, bu yüzden beynimin doğru çalışmadığını hissettim. Bunların disforime de hiç yardımı olmadı. Gerçekten büyük ellerim ve büyük bir çenem vardı ve bu yüzden vücudumun bazı kısımlarından nefret etme konusunda hala aynı sorunu yaşıyordum.

Göğüs ameliyatı geçirdim. Ameliyat başarısız oldu ve korkunç bir yara izi kaldı.”

Elan'ın ailesi, trans olduğunu söylediğinde onu pek desteklememiş, babası annesinden biraz daha ılımlıymış. Ne var ki babası kısa bir süre sonra ölmüş.

"Ona yaşattığım endişenin çok farkındaydım. Annem cinsiyet değiştirmeme her zaman karşı çıkmıştı. Transseksüel olarak yaşadığım 20 yıl boyunca onu sadece iki kez gördüm. Benim bir kadın olabileceğime asla inanmadı. Hâlâ düzenli olarak telefonda konuşuyorduk ama ilişkimiz oldukça gergindi. Esas cinsiyetime dönmeye karar verdiğimde bunu ona söylemek zordu çünkü bu bir bakıma onun haklı olduğunu kabul etmek anlamına geliyordu, ancak o zamandan beri daha iyi anlaşıyoruz."

İnsanlarla bağ kuramıyordum ve sonunda neden ilişki kuramadığım ve vücudumun neden bu kadar gergin olduğu üzerinde çalışmak için terapiye başladım. Sonunda sorunun büyük bir kısmının kendimi kadın olarak sunmaya çalışmakla ilgili olduğunu fark ettim ki bu vücudum için doğal değildi. Omuzlarımı içeride, popomu dışarıda tutuyor ve vücudumun doğal hareketlerinin dışında olan her türlü şeyi yapıyordum. Bu durum vücudumda gerginlik ve strese neden oluyordu ve işte o zaman tüm bu sürecin bir sorun olduğunu fark ettim. Bu uzun bir süreçti ve büyük bir keşif yaparak sorunumun köklerinin erken dönemde gördüğüm zorbalıkta ve erkek olarak kendimi güvensiz hissetmemde yattığını anladım. Östrojen (kadınlık hormonu) almayı bıraktım ve testosteron (erkeklik hormonu) kullanmaya başladım.

Detrans (translıktan pişman olup esas cinsiyetine dönen kişi) olmanın getirdiği izolasyon zordu, tıpkı şimdi onu kuşatan belirsizlikler gibi. Bazı arkadaşlarım bununla başa çıkamadı, bazıları ise bana destek oldu. Ancak sonunda yollarımız ayrıldı çünkü kendi cinsiyetime dönmem birçok değerimi sorgulamama neden oldu ve böylece birçok yönden farklı bir insan oldum. İnternet dışında geçmişim hakkında pek açık değilim, ancak bu değişiyor çünkü sanırım cinsiyet değiştirme süreçlerimi gizli tutmak bu konuda biraz utanç duymama neden oldu."

Elan psikoloji okuyor ve doktora yapmayı hedefliyor: 

"Bu konuda çalışmaya devam etmekle ilgileniyorum, ancak bunu duygusal olarak yorucu da buluyorum, özellikle de şu anda psikolojide trans haklarını desteklemeye ve trans ideolojisini teşvik etmeye yönelik büyük bir hareket olduğu için. Bu ortamda trans meselelerine eleştirel yaklaşmak zor oluyor, ancak insanların disforileriyle mümkün olan her şekilde başa çıkmalarına yardımcı olmakla ilgileniyorum.

En büyük mücadelelerimden biri, geçirdiğim tıbbi prosedürler nedeniyle flört etmekte zorlanmam, çocuk sahibi olamayacak olmam ve hâlâ hormon dengemin olmaması. Ve şu anda cinsiyet değiştirme yanlısı olan psikoloji camiasına dahil olup bunu eleştiren az sayıdaki kişiden biri olmak çok zor."

Son 20 yıldır yaşadığı inişli çıkışlı hayata rağmen ya da belki de bu yüzden Elan’ın hedefleri şaşırtıcı derecede mütevazı. 

"Gerçekten tek bir kişiyle yuva kurmak ve anlamlı bir iş ve sevgi dolu bir eşle güzel, sakin bir hayat yaşamak istiyorum. Daha önce ilişkilerim oldu ama hiçbir zaman evlenmedim ya da kalıcı bir partnerim olmadı. Çocuk sahibi olamadığım ve olamayacağım için pişmanlık duyuyorum. Bu, gençken değerini bilmediğim bir şeydi ama şimdi gerçekten eksikliğini hissediyorum."

Durumundaki ironinin çok farkında; başlangıçta desteğin çok az olduğu bir zamanda cinsiyet değiştirdi ve şimdi cinsiyet değiştirmenin tamamen kabul edilebilir olduğu, ancak bundan vazgeçmenin daha az kabul edilebilir olduğu bir zamanda kendi cinsiyetine döndü.

"Çok fazla detrans tanıdığım yok ve mevcut detransların büyük bir çoğunluğu kendi toplulukları bulunan kadınlardan oluşuyor. Birkaç erkek detrans tanıyorum ve onlarla konuştum ve bence bizim için de bir sonraki adım daha fazla topluluğa sahip olmak."

Trans meseleleri hakkında eleştirel olmak şu anda psikolojide kesinlikle yanlış görülen bir durum. Bir süredir sürekli bir savaş veriyormuşum gibi hissediyordum, ancak artık translıktan vazgeçme hakkında konuşan çok daha fazla insan ve disfori ile başa çıkmanın alternatif yollarına bakmakla ilgilenen daha fazla klinisyen varmış gibi geliyor. Başlangıçta kendimi bu konuda çalışan çok az sayıda insandan biri gibi hissediyordum ama şimdi farklı düşünüyorum."

Kaynak: theguardian.com