Trans politikacılar seçim zaferlerini kutlarken, transseksüellikten pişman olanlar farklı bir hikaye anlatıyor

Erişim Tarihi: 13.04.2023

Kaynak: Walt Heyer, The Federalist

Demokrat Danica Roem, görevdeki Robert G. Marshall'ı yenerek ABD'nin Virginia eyaletinde transseksüelliğini açıkça ifade eden ilk yetkili oldu.

Roem'un para toplama kampanyasında elde ettiği rakamlar, İnsan Hakları Kampanyası da dahil olmak üzere LGBT yanlısı grupların ülke çapındaki desteği sayesinde Marshall'ınkini ikiye katladı. Roem'un tek başına 180,000$ (toplam bağışların neredeyse dörtte biri) bağışta bulunan en büyük bağışçısı, liberal davalara ve lezbiyen, gey, biseksüel, transseksüel, queer (cinsel sınırsızlık ve nötrlük vurgusu ile cinsiyet rollerini kabul etmeyen kişi) savunucu gruplarına büyük katkıda bulunan Chris Abele idi.

LGBTQ+ gökkuşağının siyasi gücü Roem'un seçilmesinde etkili oldu. Eğer Dan Roem tek başına aday olsaydı, ülke genelinde çok az kişi onun adaylığını fark edecekti. Bu seçim sonucu, LGBTQ+ lobisinin ve İnsan Hakları Kampanyasının bugün Demokrat Parti'de oldukça etkili bir güç olduğunu göstermektedir. Roem göreve gelen tek transseksüel değildi. Minneapolis belediye meclisine transseksüelliğini açıkça duyurmuş olan Andrea Jenkins ve Phillipe Cunningham seçildi.

Trans adaylar günümüzde geçerli olan cinsiyet politikalarından menfaat sağlıyorlar. “Sosyal adalet savaşçılarının” cazibesi ve kolaylıkla ulusal mali destek toplayabilmeleri, yerel yarışlarda adayların rekabet etmesini zorlaştırıyor. "Özel bir cinsiyeti" temsil etmeyen adaylar, eski kafalı ve sosyal olarak güncellikten uzak görülerek cezbedicilikten mahrum bırakılıyor.

Kişiyi Transgender Yapan Şey Nedir?

LGBTQ lobisi gökkuşağı renklerindeki zafer bayrağını sallıyor ve ABD medyası kutlama yapıyor. Ancak transseksüel bir kişi trans yaşamının kendisine göre olmadığını fark ettiğinde kimse bunu kutlamıyor. Tıbbi müdahalelerle edindikleri yeni görünümlerinden pişman olup tekrar genetik olarak kodlanmış esas cinsiyetlerine dönmek isteyenlere (detranslar) cesaret ödülü verilmiyor. Bu süreç genellikle hem duygusal hem de fiziksel olarak zorludur. Transseksüel ameliyatlarının ve yıllarca kullanılan sentetik karşı cinsiyet hormonlarının geri döndürülemeyen fiziksel sonuçları vardır.

Cinsiyet değiştirmekten pişmanlık duyan translarla görüştüğüm ve çalıştığım on yıl boyunca, ilginç bir şekilde, hepsinin hikayesinde ortak bir konu buldum. Her biri, cinsiyet disforisinin (cinsiyetten duyulan hoşnutsuzluğun) başlamasına katkıda bulunan bir tür çözülmemiş çocukluk acısına sahipti. Çoğu derin bir depresyondaydı.

Cinsiyet algılarını etkileyen şey, anne karnında maruz kaldıkları hormonlar değil, doğum sonrasında çektikleri derin duygusal acılardı. Esas cinsiyetine geri dönmek istediğini söyleyerek bana ulaşan kişilerin tamamı, cinsiyet değiştirme arzularını tetikleyen çözülmemiş ciddi travmaları olduğunu belirtiyor.

Çocukken Roem da herkeste derin acı ve kayıp duygusu yaratabilecek travmatik bir olay yaşamıştı. Dan Roem 30 Eylül 1984'te doğdu. Roam henüz üç yaşındayken babası intihar etmişti. Bir kişinin babasını intihar sonucu kaybetmesi son derece acı vericidir ve cinsiyet algısında kırılganlık oluşmasına neden olabilir. Roem’ın anne tarafından dedesi Anthony Oliveto, bir baba figürü olarak torununun hayatında yer aldı ve onu en sevdiği spor olan beyzbolla tanıştırdı. Ancak ne kadar iyi bir baba figürü olursa olsun, bir dede babasını kaybetmiş bir çocuğun kaybını telafi edemez.

Genç Roem, Küçükler Ligi beyzbol takımlarında oynadı, ancak farklı ve efemine olduğu için diğer çocuklar tarafından alay edildi. Gizlice kadın olduğuna inanmaya ve kadın saç aksesuarları denemeye başladı. Onlu yaşlarında Roem, annesi ve erkek arkadaşı arasındaki fırtınalı çatışmalar sırasında bodruma kaçıp gitar çalıştı. Rohm 2012 yılında fiziksel cinsiyet değiştirme sürecine başladı ve üç yıl sonra yasal olarak adını Danica olarak değiştirdi.

Trans olduğunu iddia etmek, çözülmemiş çocukluk acıları için bir kaçış ya da erteleme işlevi görebilir. Ancak cinsiyet değişimini geri çevirmek isteyen insanların bana bildirdiği üzere, cinsiyet değiştirmek sanıldığı gibi bozuk olanı düzeltmiyor ve karşı cinsiyet olma arzusu bir zaman sonra sönüp gidiyor. Ameliyattan üç hafta kadar kısa bir süre sonra da, 30 yıl gibi uzun bir süre sonra da cinsiyet değişiminden pişman olan insanlar duydum.

Translıktan Vazgeçenler Hikayelerini Anlatıyor

Esas cinsiyetine dönenler genellikle doktorlarına bilgi vermedikleri için cinsiyet değiştirme istatistiklerine dahil edilmiyorlar. Translıktan vazgeçmeden önce sekiz yıl boyunca bir trans kadın olarak yaşamış olduğum ve tavsiye almak için benimle iletişime geçen çok sayıda detransla (esas cinsiyetine dönen kişi) görüştüğüm için şahsen biliyorum ki cinsiyet değişimini geri almaya karar veren insanlar hikayelerini özel veya kamusal alanda paylaşma konusunda isteksizler. İnsanların öğrenmesini istemiyorlar. Duygusal riskleri çok yüksek.

Bu kişilerin esas cinsiyetine dönme süreçleriyle istedikleri şekilde ve istedikleri zamanda başa çıkma özgürlüklerine ve mahremiyet ihtiyaçlarına saygı duyuyorum. Ancak bu süreçten geçen kişilerin kendilerini yalnız hissettiklerini de biliyorum. Sorgulama sürecinden geçen biri için, bu yolu kat etmiş olanların hikayelerini okumak hayat değiştirici olabilir.

Yıllar içinde birkaç cesur ruh, korkularının üstesinden geldi ve mücadelelerine devam etmekte olan başkalarına yardım etme arzusuyla deneyimlerini kamuoyuyla paylaştı. Esas cinsiyete dönüş nedenleri karmaşık ve çeşitlidir. İşte başkalarına ışık tutmak için hikayelerini cesurca paylaşanlardan bazıları…

• Rene Jax 1980 yılında erkekten kadına cinsiyet değiştirme ameliyatı oldu. San Francisco'da açıkça trans olduğunu ilan eden ilk polis memuruydu. O zamanlar bir ilke imza atmış olmanın gururunu yaşamış olsa da, şimdilerde pişmanlık duyduğu bu süreç hakkında bir kitap yazdı. "O Yola Girmeyin: Cinsiyet Değişikliği Hayatınızı Neden Mahvedecek" adlı kitabında, hükümetin ve tıbbın bilim yerine politik doğruculuğu rehber alması sebebiyle ortaya çıkan tehlikeli sonuçları göstermek için deneyimlerini paylaşıyor. Kitabın kapağında şöyle yazıyor: "Transseksüeller, karşı cinsiyette yaşamayı ve doktorların önerdiği tüm ilaç ve ameliyatları seçerek kendilerini sosyal bir dışlanmışlık yaşamına mahkum ediyorlar."
• Joel Nowak'ın hikayesi, The Sydney Morning Herald gazetesinde yer aldı. Nowak, 32 yaşındayken erkekten kadına cinsiyet değiştirme sürecine başlamak için kadınlık hormonları almak üzere Meksika'ya gitti ve üç yıl sonra transseksüel ameliyatı olarak "Jennifer" oldu. İlk başlarda kadın olarak yaşamak heyecan vericiydi, ancak 40 yaşına geldiğinde “Jennifer” uzun depresyon nöbetleriyle boğuşur oldu. Nowak, adım adım “Jennifer”ı geride bıraktığını ve Joel olarak hayata döndüğünü söylüyor. İlk cinsiyet değiştirme sürecinde bolca kaynağa erişebiliyorken, esas cinsiyete dönüş sürecinde yeterli kaynak bulamamış olması onu hayrete düşürmüş. Blog sitesi aracılığıyla, kendi deyimiyle "bir çıkış stratejisi bulmak için çaresiz" olan ameliyat geçirmiş diğer translara yardımcı olmak için deneyimlerini ve çıkarımlarını paylaşıyor.
• Şu anda 42 yaşında olan Elan Anthony, The Guardian’a cinsiyet değiştirme ve sonra pişman olup esas cinsiyetine dönme hikayesini anlattı. Kendisi 19 yaşında cinsiyet değiştirmiş ve 20 yıl sonra bundan vazgeçmiş. Onun hikayesi, cinsiyet değiştirilebileceği fikrini sonuçlarını bilmeden sorgusuz sualsiz benimseyen diğer birçok kişinin hikayesine benziyor. Kendisini yanlış yönlendiren insanlar tarafından cinsiyet değiştirmeye zorlandığını düşünüyor. Erkekten kadına geçişin bir hata olduğunu görmesi uzun zaman ve çok fazla terapi gerektirmiş.
• The Economist 1843 Dergisi transgender olduğunu söyleyen çocukların tedavisini konu alan bir makalede Max Robinson'un esas cinsiyete dönüş hikayesini anlattı. Max kadın olarak doğmuştu, ancak yıllarca kendi cinsiyetinde uyumsuz hissettikten sonra, 15 yaş civarında ailesine transseksüel olduğunu açıkladı. Max bir terapiste gitti ve terapistinin önermemesine rağmen hormon alması ve transseksüel ameliyatı olması gerektiği konusunda ısrar etti. On yedi yaşına basmadan kısa bir süre önce testosterona başladı ve ertesi yıl mastektomi (memelerin alındığı transseksüel ameliyat) oldu. Max başlangıçta mutluydu. Ancak erkek olarak görünmeye başladıktan altı ay sonra, içten içe artık emin olmadığını fark etti. Max 19 yaşındayken, transseksüel olduğunu açıkladıktan yaklaşık üç yıl sonra, bir hata yaptığını anladı ve esas cinsiyetine dönme sürecini başlattı.

Daha Fazla Kamusal ve Profesyonel Söyleme İhtiyacımız Var

Esas cinsiyetine dönenlerin hikayesi uzun zamandır konuşulamayan, konuşulduğunda sansürlenen bir konu. Benzer süreçlerden geçenlere yardımcı olmak için insanların deneyimlerini paylaşmaya başladığını görmek cesaret verici… Ayrıca, esas cinsiyete dönüş hakkında bilgilendirici ve güvenli forumlar sunan web sitelerinin varlığını görmek de cesaret verici.

Ancak tıbbi, psikolojik ve hukuki konularda profesyonel yardım eksikliği devam ediyor. Tıp mesleğinin, ihmal edilen bu gruba yönelik bakım uygulamaları konusunda doktorları ve diğer sağlık çalışanlarını eğitecek protokoller geliştirmesi gerekiyor. Umarım ki yeni seçilen trans politikacılar tarihi seçim zaferlerini kutlamanın tadını çıkarırken, cinsiyet değişiminden memnun olmayan ve bir savunucuya ihtiyaç duyan kişileri de unutmazlar.

Walt Heyer, cinsiyet değiştirme ameliyatları nedeniyle hayatları paramparça olan bireylere rehberlik etme tutkusuna sahip başarılı bir yazar ve konuşmacıdır.