Kayıp Çocuklar: Transseksüellikten Vazgeçip Tekrar Erkek Olmaya Çalışan Detrans Erkekler

Yakın zamanda, cinsiyet değiştirmekten vazgeçen ve esas cinsiyetine geri dönen erkeklere özel bir discord kanalı açıldı. Hikayelerimiz ürkütücü bir şekilde birbirine benziyor: erkek olmaktan kaynaklanan aşırı utanç ve kafa karışıklığı temaları. Otizm, DEHB, OKB, anksiyete ve depresif bozukluk, gecikmiş ergenlik, yüksek akademik zeka ancak düşük sosyal zeka...

Hepimiz zorbalığa uğradık. Hepimiz gelişmekte olan cinselliklerimiz konusunda korku ve kafa karışıklığı yaşadık. Benim yaşadığımı yaşayan diğer erkeklerle bağ kurmuş olmak içimi ısıtsa da, aynı adaletsizliğin tekrarlandığını her gördüğümde acı hissediyorum. Neredeyse her birimize yaşça çok daha büyük bir transseksüel “koçluk” eder gibi göründü, bizi kullanılmaya hazır hale getirdi ve bu halde olmamıza aracı oldu.

Bizler, en başta nasıl erkek olacağımızı hiç bilmediğimiz halde, kendimizi erkek olarak yeniden inşa etmek gibi aşılmaz bir görevle karşı karşıya olan kayıp çocuklarız. 

Kadın detrans (translıktan vazgeçen kişi) gruplarındaki kız kardeşlerimiz sağlam bir gidişata sahip. Sinead, Helena, Grace ve Alex gibi önderlere ve çok sayıda kadın hakları grubunun desteğine sahipler. Deneyimlerini paylaşan detrans erkekleri küçümsemek istemiyorum ancak son seminerimizden sonra büyük ölçüde kaybolduğumuzu ve bize yardım edecek erkeklere ihtiyacımız olduğunu fark ettik. Bize yardım edecek başka erkeklere ihtiyacımız var, sadece kadınlar yeterli olmuyor. Erkeklerin bize yol göstermelerine ihtiyacımız var, çünkü bu yönlendirme olmadan erkekliğe giden yolu el yordamıyla bulmaya çalışırken kaybolmaya devam ediyoruz.

Birçoğumuz hala bir daha asla bütün olamayacak bir hayatın parçalarını topluyoruz. Sinead "Eski halinize geri dönemeyeceksiniz" derken haklıydı ve çoğumuz için durum kesinlikle böyle. Bazılarımız hormon uygulamaları nedeniyle ergenlik dönemini hiç tamamlamadı ve boyu 150 cm’yi geçemedi. Bazılarımız ergenliğe yirmili yaşların başında girdi ama hepimiz sonsuza dek değiştik. Gonadlarını (erbezi-testis) koruyan birçok kişi için kadın hormonları almayı bırakmak basit bir seçimdi. Testisleri olmayanlar içinse üç seçenek var:

• Östrojen kullanmaya devam edin ama beyin hastalığı, kalp hastalığı ve felç riskini göze alın.
• Testosteron Replasman Terapisine başlayın ve cinsiyetinize ait hormon olmasına rağmen yapay yoldan aldığınız için testosteronun neden olduğu başka rahatsızlıklara maruz kalın.
• Hormon almayın ve osteoporoz ile kemik hastalığı riskiyle karşı karşıya kalın.

Ben üçüncü seçeneği seçtim ve son birkaç aydır yavaş yavaş estradiol (kadınlık hormonu) almayı bırakıyorum. Yorgunluğumda bir artış olmasına rağmen, zihinsel sağlığım son 4 yılda hiç olmadığı kadar iyi bir seviyeye ulaştı. Bu zor durumda olan birçok detrans erkeğin neden yeniden kadın olma çabasına girmesini çekici bulduğunu anlayabiliyorum. Ama benim için bu, kadın karakter kılığına geri dönmek, yapıma uygun olmayan bir kimliğe bürünmek ve cehalet hayatını tercih etmek anlamına geliyor.

Yıllarca bir şeylerin yanlış gittiğini hissettim ve her seferinde içten içe istemediğimi bildiğim bir yola 'geri döndürüldüm'. Biz kayıp çocuklar rehberlik için akranlarımıza dönüyoruz ve bizi bu kafa karışıklığının sadece içselleştirilmiş transfobi olduğuna ve radikal feministlerin bizi yanlış yönlendirdiğine ikna eden trans gruplarının manipülasyonuna maruz kalıyoruz. Trans aktivistler translıktan vazgeçtiğimizi söylediğimizde bizi yalancılıkla itham ediyor, seçimlerimiz için bizi suçlayorlar ve oluşturdukları kusurlu ve yanlış benlik imajını ortaya çıkarmamızdan korktukları için empatiyi terk ediyorlar.

Bu arada, erkek çocuklarımız hala kayıp ve nasıl erkek ya da erkeksi olunacağını öğrenme konusunda çaresizler. Biraz daha büyük olduğum ve transseksüel olarak daha uzun bir süre geçirdiğim için grubun ağabeyi olarak adlandırılabileceğimi düşünüyorum, ancak ben de kayıp bir çocuğum. Belki sadece zamana ihtiyacımız vardır ancak bunu kendi başımıza yapamayacağımızı biliyorum ve bunun çözümünün ne olduğundan tam olarak emin değilim. Umarım bulurum.

Kaynak: tullipr.substack.com