Hormonlar, Ameliyat, Pişmanlık: Walt Heyer'in 8 Yıllık Transseksüel Yaşamı

Transseksüellik yolculuğunun başlangıcı

İlk başta, yeni bir başlangıç için çok heyecanlıydım. Ancak hormonlar ve cinsiyet değiştirmek için olduğum genital ameliyat (genital organın karşı cinsiyetin genital organı şeklinde yeniden yapılandırıldığı transseksüel ameliyatı), cinsiyet disforimin (cinsiyetten kaynaklanan hoşnutsuzluk) altında yatan sorunları çözemedi.

Transseksüellik yolculuğuma 4 yaşında bir erkek çocuğu olarak, büyükannemin benim için diktiği uzun mor bir elbiseyle beni birkaç yıl boyunca defalarca kız gibi giydirmesi ve bana bir kız olarak ne kadar güzel olduğumu söylemesiyle başladım. Bu süreç, içime cinsiyet karmaşasının tohumlarını ekti ve 42 yaşında transseksüel kadın olmama yol açtı.

Sekiz yıl boyunca "Laura" adında bir kadın olarak yaşadım. Ancak artık çok iyi biliyorum ki cinsiyet değiştirmek altta yatan psikolojik rahatsızlıkları asla düzeltmiyor. 

Araştırmalar, karşı cins olarak yaşamak isteyen çoğu insanın anksiyete ve depresif bozukluk gibi başka psikolojik sorunları olduğunu gösteriyor. Bana 40 yaşında cinsiyet disforisi teşhisi kondu ve 50 yaşında çocukluk travmasına bağlı psikolojik sorunlarım olduğu tespit edildi.

Ailem büyükannemin yaptıklarını öğrendiğinde, büyükannemin evine yaptığım denetimsiz ziyaretler sona erdi. Sırrımın güvende olduğunu sanıyordum, ancak ergen amcam yaşadıklarımı duydu ve cinsel istismar için uygun olduğumu düşündü. 10 yaşında bile değildim. Mor elbise olmasaydı, amcam tarafından istismar edilmeyeceğime inanıyorum. 

Bu istismar artık erkek olmak istemememe neden oldu. Karşı cinsiyetin kıyafetlerini giymek bana bir kaçış sağladı. Geceleri uyanık kalıp gizlice Tanrı'ya beni bir kıza dönüştürmesi için yalvarıyordum. Çocuksu düşünceme göre, eğer bir kız olabilirsem, o zaman hayatımdaki yetişkinler tarafından kabul edilecek ve onaylanacaktım. Güvende olacaktım.

Cinsiyet değiştirme kararının verilmesi

Cinsiyet disforisi kimlikle ilgilidir, cinsel meyille değil. Hiçbir zaman homoseksüel olmadım; kızlarla çıkmakla ilgileniyordum. Yirmili yaşlarımın başındayken evlenmek üzere olduğum nişanlıma zaman zaman karşı cinsiyetin kıyafetlerini giydiğimi söyledim. O da bunu çözebileceğimizi düşündü. Evlendik ve iki çocuğumuz oldu.

İş hayatımda başarılıydım, ancak kadın kişiliğim hâlâ düşüncelerimi meşgul ediyordu. Her hafta evden uzağa seyahat ettiğim için kolayca karşı giyinme yapıyordum ve bu da kadın olma arzumu körüklüyordu.

40 yaşıma geldiğimde, iki ayrı hayat yaşamanın baskısına dayanamaz hâle geldim. Kendimi parçalanmış hissediyordum. İyi bir koca ve baba olmak istiyordum ama kadın olma ihtiyacı da hissettiğimden dolayı ciddi bir eziyet çekiyordum.

O zamanın en iyi cinsiyet uzmanı olan ve 1979 transseksüel sağlığı standartlarının yazarlarından Dr. Paul Walker'ı aradım. Bana cinsiyet kimliği bozukluğu (şimdi cinsiyet disforisi deniyor) teşhisi koydu ve kadınlık hormonları ve genital cinsiyet değiştirme ameliyatı önerdi. Bana çocuklukta yaşadığım olayların şu anki cinsiyet sıkıntımla ilgisi olmadığını ve cinsiyet değişikliğinin yaşadığım sıkıntını tek çözümü olduğunu söyledi. Kadınlık hormonları almaya başladım ve ameliyat için Nisan 1983'te Trinidad, Colorado'da randevu aldım. 42 yaşındaydım.

Evliliğim ameliyattan kısa bir süre önce sona erdi. Genital değişime ek olarak, göğüs implantları ve diğer dişileştirme prosedürlerini de yaptırdım ve bir kadın ismi seçip doğum belgemi Laura Jensen olarak değiştirdim. Çocukluk hayalim gerçekleşmişti ve bir kadın olduğum hayatım başlamıştı.

Yeni bir başlangıç ve ardından sert bir düşüş

İlk başta heyecandan başım dönüyordu. Bu benim için yeni bir başlangıçtı. Walt olduğum eski hayatımla ve acı dolu geçmişimle bağlarımı koparabilirdim. Ama gerçek çok geçmeden yüzüme çarptı. Çocuklarım ve eski eşim yıkılmıştı. Kariyerim bitmişti.

Laura olarak danışman olmaya karar verdim ve 1980'lerin sonunda California-Santa Cruz Üniversitesi'nde derslere başladım. Orada, özenle hazırlanmış kadınlığımda bir çatlak oluştu ve cinsiyet değiştirme sürecimi sorgulamaya başladım.

Ameliyatın yaşattığı rahatlama sadece geçiciydi. Makyajın ve kadın kıyafetlerinin altında çocukluk travmasının incittiği küçük bir çocuk saklıydı. Bir kez daha cinsiyet disforisi yaşıyordum, ancak bu sefer kadın gibi görünmek için yeniden inşa edilmiş bir bedenin içinde bir erkek gibi hissediyordum. Hayallerimi yaşıyordum ama yine de intihara meyilliydim.

Bir cinsiyet uzmanı bana kendime biraz daha zaman tanımamı söyledi. Sekiz yıl bana çok uzun bir süre gibi gelmişti. Hiçbir şey mantıklı gelmiyordu. Önerilen hormonlar ve ameliyat neden işe yaramamıştı? Neden hala cinsiyetimle ilgili sıkıntı yaşıyordum? Neden Laura olmaktan mutlu değildim? Neden tekrar Walt olmak için güçlü arzular duyuyordum?

Duygusal olarak darmadağın olmuştum. Ancak azim ve kararlılıkla, çeşitli ailelerin ve danışmanların sevgi ve desteğiyle psikolojik düzeyde iyileşmeye çalıştım. Uzman rehberliğinde, gençliğimin duygusal travmalarını yeniden gözden geçirmeye cesaret ettim. Kolay değildi, ancak cinsiyet disforimin altında yatan koşulları ele almanın tek yolu buydu.

Meme implantlarını çıkarttırdığımda 50 yaşındaydım. Sonraki birkaç yıl, kafa karışıklığı ve danışmanlık ile geçti. 1996 yılında, 55 yaşındayken, nihayet bir kadın olarak yaşama arzusundan kurtuldum ve yasal belgelerdeki ismimi Walt olarak değiştirdim. Biyolojik olarak doğru ve esas olan cinsiyetim erkekti zira... Hâlâ göğsümde, hayatımın 13 yılına mal olan ızdırabımın yara izleri var. Kalıcı olarak değiştirilmiş bedenimi bir nebze olsun tekrardan düzeltmek için bir hormon rejimi uyguluyorum.

Pişmanlık gerçektir

Sonunda, vücudumdaki değişiklikleri umursamayan harika bir kadınla tanıştım. 21 yıldır evliyiz. Cinsiyet değişikliği nedeniyle hayatları raydan çıkmış başka mağdurlara yardım ediyoruz. Acı çeken bir nüfusa sağladığımız insani fayda düşünülürse, zamanımızı bundan daha güzel bir şeyde kullanamazdık.

Medyadaki cinsiyet değiştirme "başarı" hikayeleri ve cinsiyet değiştirmenin sorunlarıma çözüm olacağını söyleyen tıp doktorları tarafından kandırılmamış olsaydım, bu kadar acı çekmezdim. Genetik değiştirilemez. Ancak duygular değişebilir ve değişiyor da. Altta yatan sorunlar genellikle kişinin hayatından başka bir hayata kaçma arzusunu tetikler ve radikal bir adım atılmadan önce bunların ele alınması ve iyileştirilmesi gerekir.

Medyanın "Pişmanlık nadirdir" dediğini duyacaksınız. Ancak onlar benim gelen kutumu okumuyorlar. Gelen kutum, karşı cinsiyet hormonları, ameliyatlar ve yeni bir kimlik altında yaşamak suretiyle ellerinden alınan hayatlarını ve bedenlerini geri isteyen pişman transların mesajlarıyla dolu.

Cinsiyet değiştirdikten sonra artık gerçeği biliyorum: Hormonlar ve ameliyat görünüşü değiştirebilir, ancak hiçbir şey cinsiyetinizi değiştirmez. Ruh değişmez..!

Kaynak: Walt Heyer, USA Today