Cinsiyet Değiştirme Sürecindeki Bir Genç Kadının Kendini Bulma Hikayesi

Genç yetişkinlik döneminde aniden ortaya çıkan cinsiyet değiştirme isteğim bir aydınlanma gibiydi. Transgenderizm kavramıyla karşılaştım ve tekrar tekrar açıklandığını duydukça, giderek artan bir şekilde benim için geçerli olabilecek bir şey olduğunu düşünmeye başladım. Karar verdiğim anı kafamda tamamen sinematik bir şekilde canlandırmıştım ve epik bir müziği vardı.

Ancak bugünkü aklımda bu anı hatırlamak biraz tokat etkisine sahip. Şimdi aydınlanma sandığım şeyi oluşturan tüm hareketli parçaları yerine oturtuyorum. Şimdi hepsinin bana yanlış cevabı verecek şekilde nasıl bir araya geldiğini anlıyorum. Ve şimdi yaşadığım şey için bir kelime de öğrendim: apofeni.

"Apofeni, ilgisiz şeyler arasında anlamlı bağlantılar algılama eğilimidir." Aslında sadece rastgele gürültü olan şeylerden örüntüler çıkaracak şekilde aşırı yorumlama yapmaktır. İnsanların komplo teorilerine inanmasına yol açan konseptle aynıdır. En uç noktada, bir tür sanrısal düşünmedir... Bilirsiniz, tüm güvenilir kanıtlar aksini gösterirken kadın olmadığınıza inanmak gibi…

Bir aydınlanma yaşamamıştım. Bir apofeni yaşamıştım.

Cinsiyet değiştirme kararını verirken, neden kadın olmadığımı (ve bir şekilde erkek olduğumu) açıkladığını düşündüğüm bir kanıt listesi hazırlamıştım. Artık o listedeki her şey için daha iyi açıklamalarım var. Şuna benzeyen bir şeyle bu yola girdim:

Ve şuna benzer bir şeyle bu yoldan ayrıldım:

Özellikle bir yetişkin olduğum için, cinsiyet değiştirme kararımın "kişisel sorumluluğunu" üstlenmem gerektiğini sık sık duyuyorum. Bense duruma şöyle bakıyorum: Nihayetinde doğru olmayan bir şeye tamamen ikna olmuştum. Bu sanrısal bir inançtı. Bu inancı, sorgulamaktansa onaylamanın daha doğru bir davranış olduğu öğretilmiş olan sağlık uzmanlarına götürdüm. Sonuç olarak, beni vücudumda geri dönüşü olmayan değişikliklere neden olan karşı cinsiyet hormonlarına başlattılar ve bana yanlış cinsiyette olduğum inancımı pekiştiren ve beni kadınlığımın gerçekliğinden daha da koparan transseksüel ameliyatları yaptılar.

Sanrısal inancımı düzgün bir şekilde araştırmamış olmalarının tıbbi ihmal olduğuna inanıyorum. Argümanım üç yönlüdür: Cinsiyet deneysel olarak tanınan bir durum değildir ve tıbbileştirme söz konusu olduğunda, sağlık profesyonellerinin böyle bir inancı olduğu gibi kabul etmesi etik değildir. Tıbbi cinsiyet değişimi için kanıt temeli, faydaların risklerden daha ağır bastığını kanıtlayamaz. Ruh sağlığımı neyin etkilediğine dair uygun ve kapsamlı bir araştırma yapılmadan rızam asla alınamazdı, ama onlar aldılar. Özellikle de gelişimsel engellerin taranmaması korkunçtu.

Ayrıca sosyal etki ve gelişimsel engelliliğin nasıl rol oynadığını da tabloma yazdım. Doktorlar bunu yapmadı.

Ben suçu tek bir yere atmıyorum. Cinsiyet değiştirmemi kolaylaştıran sağlık profesyonellerinin bana karşı sorumlulukları olduğu açıkken bana "kişisel sorumluluk" diye bağırmanın amacını anlamıyorum. Özellikle de, kalıcı etkileri olan yoğun bir tedaviye geçmeden önce bana yukarıdaki ikinci şemada olduğu gibi bir anlayışa yol açacak türden bir terapi sunma sorumlulukları olduğuna inanıyorum.

Yine de bir şey için sorumluluk almam gerekiyor. Elbette alıyorum. Hayal görmüş olabilirim, ancak yanlış sonuca varmak yine de benim hatamdı. Böylesine büyük bir hatayı nasıl yapabildiğimi anlama sorumluluğuna sahibim. Bu süreçten bir şeyler öğrenmeliyim. Kendime eleştirel düşünmenin nasıl bir şey olduğunu öğretmeliyim. Mantıksal yanılgıları tanımalıyım. İstismarcı davranışları tespit edebilmeliyim. Mantık sesimin bazen duymak istemediğim ama doğru olan şeyler söylediğini kabul etmeliyim.

Bence cinsiyet değiştiren neredeyse herkes bu mantığın sesini deneyimliyor. Belki genç yaşta cinsiyet değiştirenler, özellikle de kendilerini bu konuda sürekli onaylayan insanlarla çevrililer ise, bu sesi o kadar sık duymuyor olabilirler. Ancak cinsiyet değiştiren bir yetişkin olarak gerçek dünyada yaşamak çok daha zor. Tıbbi müdahaleler yüzünden bedeninizde oluşan hasarlar günlük hayatınızı olumsuz etkileyebilir. Tatmin edici ilişkiler bulmak çok daha zor hale gelir. Zamanla, bu halinize yatırdığınız her şeyin tamamen boşa gitmiş olduğu gerçeğini görmezden gelemezsiniz. Cinsiyet değişiminin tek yaptığı eril kadınlar ve feminen erkekler yaratmaktır. Ömür boyu karşı cinsiyet hormonu kullanmanın sağlık üzerinde ne gibi sonuçlar doğuracağına dair uzun vadeli çalışmaların sayısı çok azdır ve bu az sayıdaki çalışma bile çok sayıda olumsuz sonuç kaydetmiştir. Cinsiyet değişiminde her şey kocaman bir deneyden ibarettir.

Cinsiyet değiştiren insanlar ruminasyona (Zihinsel geviş getirme. Belli düşüncelerin sürekli zihni meşgul etmesi, uzun uzun belli bir konu üzerine düşünme) yatkın olurlar ve şüphe de bir sarmala neden olabilir. Yanıldığınız takdirde yaşayacağınız yıkımı bir hayal edin. Size yapılanları düşünün. Binlercesine yapılanları... Saf küçük çocuklara mutlulukla yaptıklarımızı… Bu düşünce herkesi çılgına çevirir. Elbette her şeyin yolunda olduğuna inanmak daha kolay. Kandırıldığına ve yanıldığınıza inanmak daha zor. 

Hayatınız boyunca "deli" olduğunuzu düşündüğünüzü ve nihayet size öyle olmadığınızı söyleyen ve kendinizi keşfetme yolculuğuna çıkmanızı sağlayan bir topluluk bulduğunuzu hayal edin. Ta ki bunca zamandır gerçekten de deli olduğunuzu fark edene kadar…

Tüm bu çile, kendim de dahil olmak üzere kimseye güvenemeyecekmişim gibi hissetmeme neden oldu. Sağlık çalışanlarının hayatımla ilgili pervasızlıklarını unutabilecek miyim bilmiyorum. Beni seven insanlar, beni kadın olarak tanımlayan her vücut fonksiyonumu ortadan kaldırırken beni alkışladılar, sonra beynimin yıkandığını hissettiğimi söylediğimde beni azarladılar ve radikalleştiğimi iddia ettiler. İnsanlara güvenmeye nasıl devam edeceğim?

Kimin benim için en iyisini düşündüğünü nasıl bilebilirim? Hangi otoriteye inanacağımı nasıl bileceğim? Arkadaşım olduğunu düşündüğüm insanların benim iyiliğimi gerçekten önemsediğini nasıl bilebilirim? Ben doktorlarla el ele verip kendimi uçuruma sürüklerken bu insanların neler yaptıklarını unutamıyorum. 

Cinsiyet değiştirmek benim için bir kaçış biçimiydi. Hâlâ zorlandığım noktalarla başa çıkma yöntemi olarak kaçmayı kullanıyorum. Bedenimden, cinsiyetimden ve gerçeklerden kaçmayı bıraksam da belli başlı olaylara kör olmak kolay geliyor. Hâlâ kronik olarak internet bağımlısıyım. Bu bağımlılığın beni yeni bir çukura çekme ihtimalinden korkuyorum.

Maddi gerçekliğe değer veriyorum, çünkü beni ayakta tutuyor. Güvenle inanabileceğinizi hissettiğiniz şeylere sahip olmak iyidir. Henüz kendime güvenmiyorum. Ama zamanla bunu da başaracağım, biliyorum.

Kaynak: pitt.substack.com