Cinsiyet Değiştirme Pişmanlığı Dövme Pişmanlığına Benzemez

Pişmanlık hakkında konuşurken, cinsiyet değiştirme sürecinden geçtikten sonra esas cinsiyetine geri dönenler (bu kişilere detrans denir) sıklıkla neye bulaştıklarını bildikleri, "hata" yapmalarının kendi hataları olduğu ve "hormon tedavilerinden" ya da ameliyatlardan pişmanlık duymanın tıpkı dövme ya da piercing yaptırmaktan pişmanlık duymak gibi olduğu argümanlarıyla karşı karşıya kalırlar.

Cinsiyet değiştirme ve dövmelerin/piercinglerin tek ortak noktası, vücut modifikasyonu biçimleri olmaları ve her ikisinin de genellikle modifikasyonu yaptıran kişinin riskleri anladığını belirten bir onay formu imzalamasını gerektirmesidir.

Hormonların ve ameliyatların cinsiyet disforisini (cinsiyet hoşnutsuzluğunu) "tedavi etmek" üzere bir tür sağlık hizmeti olarak sunulduğu düşünüldüğünde (tedavi etmediğini bir kenara bıraksak bile) karşılaştırma hatalı olmaktadır. Bu arada dövme ve piercingler tamamen estetiktir ve nispeten geri döndürülebilirler.

Piercingler kapanır ve dövmeler, tersine çevirme prosedürleri mükemmel olmasa da silinebilir. Benim de pişman olduğum bir dövmem var. Dövme sırtımda ve cinsiyet değiştirmeye karar verdiğimde ilk testosteron iğnemi vurduktan birkaç hafta sonra yaptırmıştım. Sevdiğim bir şarkının sözleri olan "yaşamak için yalan söylemeyi bitirdim" yazıyor ve ironik bir şekilde sözde "otantik" hayatıma (trans olarak) başlamayı temsil ediyordu. Şimdi neden pişman olduğum açık olmalı.

Ancak bu dövmeyi hormonlar ve ameliyatlarla karşılaştırırsam, dövmemle ilgili pişmanlığım, hormonların ve ameliyatların vücudumda bıraktığı geri dönüşü olmayan değişikliklerle ilgili pişmanlığımın yakınından bile geçemez. Translık pişmanlığı ile hiçbir şey yarışamaz.

Peki neden doktorlarımı suçladığım gibi dövme sanatçımı suçlamıyorum? Bu çok açık olmalı. Dövme sanatçımın işi vücuduma mürekkep sürmekti; sonuçta bir dövmem oldu. Doktorumun görevi bana sağlık hizmeti sunmak ve "önce zarar vermemekti". Dövmecim işini yaptı. Doktorum yapmadı.

Sentetik hormon almak DEHB (Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu) ilacı almaktan daha kolay. Önde gelen bir trans aktivist bir keresinde bana bunun sebebinin "hiperaktivitenin korunan bir özellik olmaması" olduğunu söylemişti. Bu, argümanı oldukça açık hale getiriyor: trans aktivistler, hormonlara ve ameliyatlara erişimin insan hakları olduğuna ve kararlarından pişman olmayacaklarından emin olmak için her türlü korumanın (örneğin, psikolojik değerlendirme) bedensel özerkliklerine müdahale ettiğine inanıyorlar.

Ancak kontrollü maddelere (örneğin hormonlar) erişim bir insan hakkı değildir. İstediğimiz her şeye istediğimiz zaman sahip olmamıza izin verilemez, özellikle de istediğimiz şeyler aşırı sağlık riskleri ile birlikte geliyorsa ve çok az sayıda uzun vadeli çalışmada incelenmişse. Bir kişinin gerçekten hormona ihtiyacı olup olmadığını bilimsel olarak belirlemenin hiçbir yolu olmadan tüm gerekçeniz "çünkü ben öyle diyorum" üzerine kurulduğunda tablo daha da varsayımsaldır. Trans hastalar, esasen kendi tedavilerini reçete edebilen ve doktorları buna uymazsa onları bağnazlıkla suçlayabilen tek gruptur.

"Neye bulaştığınızı biliyordunuz" iddiasına gelince... Evet, elbette cerrahımın göğüslerimi alacağını ve bir daha asla onlara sahip olamayacağımı biliyordum. Histerektomi (rahimin alındığı transseksüel ameliyatı) olduğumda, asla hamile kalamayacağımı biliyordum. Sorun şu ki, ameliyatlarımı düzenleyen tıp uzmanları güvendiğim otorite figürleriydi ve beni bu ameliyatların sıkıntımı hafifletmek için sahip olduğum en iyi şans olduğuna inandırdılar. Beni yanılttılar ve şimdi bunun sonuçlarıyla yaşamak zorundayım; düz göğsüm ve kısırlığım bana trans olmadan önce yaşadığım disforiden bile daha fazla sıkıntı veriyor.

Detransların varlığı, kesinlikle hiçbir koruma yönteminin olmamasının, doktorlarının kendilerine estetik bir vücut modifikasyonu değil, sağlık hizmeti sunduğu izlenimine kapılan savunmasız insanlara inanılmaz zarar verme potansiyeline sahip olduğunu açıkça ortaya koymaktadır.

Tıbbi cinsiyet değişikliği ile dövme/piercing arasında yapılan karşılaştırma, pişmanlık söz konusu olduğunda tüm nüansları ortadan kaldırmaktadır. Doktorların hastalarına karşı özen yükümlülüğünü göz ardı etmektedir ki bu da tek seferlik bir hizmet sunan bir sanatçının görevine hiç benzememektedir. Hormonlar söz konusu olduğunda uzun vadeli yoğun risk potansiyeli görmezden gelinmektedir. Tıbbi cinsiyet değiştirme "pişmanlığının", artık hoşlanmadığınız bir dövme veya piercingden pişman olmaktan çok daha fazla keder ve yas tutmaya yakın olduğu gerçeğini görmezden geliyorlar.

Sesimi, göğüslerimi ve doğurganlığımı kaybettim. Bu şeyleri asla geri alamayacağım.

Sırtımdaki dövmeden artık hoşlanmıyor olabilirim ama dövmeme karşı hissettiklerim tıbbi travmanın verdiği acının yanından bile geçmiyor.

Kaynak: somenuanceplease.substack.com