Cinsiyet Ateizmi Transseksüelliği Bırakıp Bedenimi Kurtarmama Nasıl Yardımcı Oldu?

Kadınların uzun, sağlıklı ve mutlu bir yaşam sürmelerini istiyorum; bu amaca hizmet etmek için kadınları kadın sağlığıyla ilgili konularda eğitiyorum. Yakın zamanda sosyal medya platformu TikTok'ta kadınların erkeklerden farklı kalp krizi semptomlarına sahip olduğu gerçeğini anlattım. Bunun erkeklerle kadınlar arasındaki kategorik bir farktan kaynaklandığını açıkladım. Kadın ve erkeğin bambaşka iki insan formu olduğunu, dolayısıyla belli konularda tıbbi farklılıklar olacağını anlattım. Bunu anlatmamın belli sebepleri vardı. Son zamanlarda kadınlara yeni yeni sıfatlar verildiğini görüyorum: kadın değil ama kısa erkekler, kadın değil ama ek organları olan erkekler, kadın değil ama farklı hormonlara veya kromozomlara sahip erkekler… Hayır, kadınlar bunların hiçbiri olamaz. Eğitimlerimde kadınlar olarak kendimizi böyle hayal etmememiz gerektiğini vurguladım.

Erkeklerin ve kadınların farklı olduğunu, bu farklılığın biyolojik, öngörülebilir ve yaşam boyu olduğunu ve genellikle erkeklere avantaj ve kadınlara dezavantaj sağladığını kabul etmek için radikal bir feminist olmak gerekmez. Bu açık noktayı dile getirdiğim için trans aktivistler tarafından "TERF" ("Trans Dışlayıcı Radikal Feminist") olarak yaftalanarak hakarete uğradım ve tehdit edildim. 

Cinsiyet disforisinden (cinsiyetten duyulan hoşnutsuzluktan) kurtulmuş bir kişi olarak, kişinin "yanlış" bedende yaşadığına inanma deneyimine karşı samimi bir şefkat duyuyorum. Bunun gelip geçiçi olduğunu biliyorum, sabırsız çocuklara üzülüyorum. Ergenlikle geçecek bir sürecin transseksüellikle sonuçlanmasına üzülüyorum. Birkaç yıl boyunca trans bir erkek olarak, cinsiyet karmaşası yaşayan insanlarla birlikte yaşadım. Ufuk açıcı Gender Trouble (Cinsiyet Sorunu) kitabının yazarı Judith Butler'ın ders verdiği, Cinsiyet ve Kadın Çalışmaları alanında uzmanlaştığım Berkeley üniversitesine gittim. Bir noktada, sevgilim ve ben (o zamanlar her ikimiz de transtık, evet kulağa nasıl geldiğinin farkındayım), Julia Serano'nun Kırbaçlanan Kız adlı kitabında transfobinin bir tür kadın düşmanlığı olduğunu okudum. Yazarın, trans haklarının feminizmin merkezinde yer alması gerektiğini savunduğu argümanlarını dinledim. Bunun, feministlerin neden trans kadınlara hem kavramsal hem de fiziksel olarak yer açması gerektiğine dair ikna edici bir argüman olduğunu düşündüm. Kafama yerleştirilen toplumsal cinsiyet ideolojisini besleyen ne varsa sahipleniyordum.

Ardından, San Jose State Üniversitesi'nde yüksek lisans yaptım ve burada Bilgi için Ateistler ve Şüpheciler (ASK) kulübünde aktif olarak yer aldım. Lisansüstü eğitimim sırasında saçlarımı kısa kestirmeyi bıraktım, bunun diğer translarla olan ilişkilerimi etkileyeceğini düşünmemiştim. Hani benim tercihlerim kutsaldı? Ancak saçlarım uzadıkça, translıktan uzaklaşmakla daha sık suçlandım ve kendimi Cinsiyet Teorisi 101 derslerinin muhatabı olarak buldum.

Bu dönem boyunca psikoterapi aldım. Altta yatan travmalarım üzerinde çalıştıkça, yavaş yavaş cinsiyet disforimi bırakabildim ve bir kadın olarak kendimi kucaklayabildim. Cinsiyet disforisi yaşamanız trans olduğunuz anlamına gelmez. Fakat mevcut düzen, disfori yaşayan herkesi cinsiyet değiştirmek için ameliyat masasına yatırıyor. Önemli travmalar umursanmadan insanlar zehirli ve radikal bir uca çekiliyor. 

Cinsiyet Ateizmi

2013 gibi erken bir tarihte ortaya atılan "cinsiyet ateizmi" kavramı, cinsiyet iddialarının şüpheyle karşılanması veya reddedilmesidir. Cinsiyet ateistleri; cinsiyetin beyanla oluşmadığını vurgular. Toplumsal cinsiyet ideolojisinin cinsiyet için yaptığı tanımlar mantıksal olarak tutarsızdır; çünkü sadece ölçülemeyen soyut arzuları ifade eder. İdeolojinin ürettiği toplumsal cinsiyet kavramı çeşitli şekillerde tanımlanmıştır: sosyal ve kültürel olarak dayatılan cinsiyet rolleri; olmak istediğiniz cinsiyet; "yatağa kim olarak girdiğiniz" (yatağa girdiğinizde gerçekte kim olduğunuzdan farklı olarak, kim olduğunuzu söylediğiniz): ve kendinizi ne olarak "tanımladığınız", yani hangi etiketten hoşlandığınız.

Bu tanımların hiçbiri somut ve kanıta dayalı bir olguyu içermemektedir. Belirsizlik denizinde yüzmemizi gerektiren tanımlarla karşı karşıyayız. Toplumsal cinsiyet safsatası; beyinleri, zihinleri, ruhları, kıyafetleri ve davranışları darmadağın eden bir hayaldir. Açıkça söylemek gerekirse "toplumsal cinsiyet", tapınmamız emredilen ve en sadık adanmışlarının sağlıklı cinsel organlarını fiziksel olarak kurban ettiği bir tanrıdır. Bana sık sık cinsiyet ve toplumsal cinsiyetin farklı kavramlar olduğu söyleniyor. Sonrasında da genellikle ikili bir cinsiyet modeline atıfta bulunuluyor ve çoğu insanın iki işlevsel konfigürasyona girdiği ("cis" olanlar, yani trans olmayanlar) ancak trajik bir azınlığın işlevsel konfigürasyonların dışında kaldığı ("translar") ve bu nedenle kendi elleriyle ölmeden önce ne pahasına olursa olsun dönüştürülmesi gerektiği söyleniyor. 

Tüm bunların altında yatan şey, "toplumsal cinsiyetin” mistik unsurunun, kişilik özellikleri, toplumsal beklentiler, moda, cinsiyet, cinsellik ve değerler gibi daha net tanımlanmış değişkenlerden bağımsız bir rol oynadığı imasıdır. Kendilerine kadın diyen erkeklere, kendimi tanımlamak için onları dışlayan hangi terimi kullanabileceğimi sorduğumda (kadınlığımın bana ait psikolojik bir görüşün işlevi olduğunu ima eden "ciskadın" dışında), kendime "doğuştan kadın olarak atanmış" (AFAB) diyebileceğim söylendi. Ancak bu, "kadın" kelimesinin ne anlama geldiği ve bu sözde atamanın neye dayanarak yapıldığı sorusunu akla getiriyor. Savunucuların ısrar ettiği gibi bu gerçekten keyfi miydi, yoksa kadın doğum uzmanlarının tamamen tekrarlanabilir sonuçlara ulaşmasını sağlayan bariz fiziksel göstergeler mevcut muydu? 

Kalıcı olarak cinsiyet değiştirmeden veya bedenini geri dönüşü olmayan bir şekilde kesip biçmeden cinsiyet disforisinden kurtulmanın mümkün olduğunun yaşayan kanıtıyım. Yoğun ve uzun süreli terapiye erişimimin olması benim için kritik öneme sahipti. Genç yetişkinlerin profesyonel bakım arayışında desteğe ihtiyaçları vardır - bu da üniversitelerin amacının bir parçasıdır. Mevcut paradigma, kısırlaştırılan, test edilmemiş karşı cinsiyet hormonu rejimlerine maruz bırakılan ve daha sonra isteyebilecekleri ve ihtiyaç duyabilecekleri sağlıklı organları endişe verici bir oranda kesilen cinsiyet disforik gençler için güvenli değildir. Yirmili yaşlarımın başında bir doktorun cinsiyetimi lobotomize etmesine izin vermiş olsaydım, şimdi otuzlu yaşlarımda bundan pişmanlık duyuyor olurdum.

Kaynak: americanmind.org