Kaynak: sundaypost.com
Erişim tarihi: 29.04.2024
Beş yaşındayken cinsel istismara maruz kalan Katherine adında bir kız çocuğu, sosyal hizmet görevlileri tarafından "yanlış bedende doğduğuna" ve mutlu olmak için cinsiyet değiştirmesi gerektiğine inandırıldı. Koruma altına alınan kız çocuğu, ergenliğe girdiğinde göğüslerinin görünmesini engellemek için kendisine göğüs bağlayıcı verildiğini ve adının bir erkek adıyla değiştirildiğini anlattı.
Hatta sosyal hizmet görevlileri, ileride Katherine'in doğum belgesi ve Ulusal Sigorta (NI) bilgileri uyuşmadığı için ilk tam zamanlı iş fırsatını kaybetmesine neden olacak bir eylemde bulunarak, onun bir erkek olduğunu söylemek üzere Ulusal Sigorta ile iletişime geçti.
Katherine şunları söyledi: "Glasgow'daki Sandyford cinsiyet kliniği tarafından yönlendirildikten sonra erkeklik hormonu olan testosteron almamı sağlayacak sürecin başlamasına sadece saatler kalmıştı. Dört yıl boyunca trans ideolojisine maruz kaldıktan sonra yaşam boyu sürecek korkunç sonuçlardan kurtulduğum için şanslıyım. Bana cinsiyetimi değiştirirsem mutlu olacağım söylendi. Okuldaki LGBT kulübü ve sosyal hizmet uzmanım da bunu çok kolay bir şeymiş gibi anlattı. Benim sadece yanlış bedende doğduğumu söylediler. Eğer o tıbbi randevuya gitmiş olsaydım bana hayatımı sonsuza dek değiştirecek, geri dönüşü olmayan zararlara yol açacak, beni kısır bırakacak ve kanser riski altında bırakacak ilaçlar verilecekti. Bugün burada sağlıklı göğüslerimin olduğu yerde kocaman bir yara iziyle oturuyor olabilirdim."
Katherine, İngiltere Ulusal Sağlık Servisindeki (NHS) gençlere yönelik cinsiyet değiştirme hizmetlerine ilişkin dönüm noktası niteliğindeki Cass raporunun yayınlanmasının ardından konuşmayı seçti. Söz konusu raporun yazarı Dr. Hilary Cass, ergenliği durdurmak ya da karşı cinsiyet hormonları reçete etmek gibi tıbbi müdahalelere ilişkin kanıtlar söz konusu olduğunda, toplumsal cinsiyet ideolojisine bağlı cinsiyet tıbbının "sallantılı temeller" üzerinde faaliyet gösterdiğini tespit etti. Bunun üzerine İskoçya Ulusal Sağlık Servisi, Sandyford cinsiyet kliniği tarafından yönlendirilen çocuklara ergenlik engelleyici reçete edilmesini durdurduğunu açıkladı.
Katherine, evinin dışında cinsel istismara maruz kaldıktan ve bunu takip eden ailevi sorunlardan sonra, altı yaşındayken memleketinden alınarak bir koruyucu aileye yerleştirildi.
Katherine: "Başıma çok kötü bir şey geldiğini anlayacak yaştaydım. Bakım altındaki diğer beş çocukla birlikte yabancıların, profesyonel bakıcıların yanına bırakılmıştım. Kendimi hiç bu kadar yalnız ve korkmuş hissetmemiştim." dedi.
Katherine şöyle devam etti: "Anneme her şeyi anlatırdım ama orada tanımadığım insanlarla birlikte olduğum için kimseye güvenemiyordum. Hissettiklerimi sakladım. Evde o kadar çok başka evlatlık çocuk vardı ki, duygularınızı belli ettiğinizde ya da ağladığınızda zorbalığa maruz kalıyordunuz. Ben de maske takmayı, hiçbir şey söylememeyi, her şey yolundaymış gibi davranmayı öğrendim. Her biri diğerinden daha kötü olan başka yerlere yerleştirildim. Kendimi bir insan gibi hissetmiyordum. Bakım sistemi içinde kaybolmuş bir sayıdan ibarettim. Okulda herkes bakım sistemindeki çocukların kim olduğunu biliyordu. Hiç arkadaşım yoktu. Hiçbir öğretmen iyi olup olmadığımı sormadı. İşte o zaman okulda LGBT broşürlerini ve kulübünü gördüm. Daha önce hiç duymamıştım. Ama biraz farklı olan çocuklar sonunda onlara katılıyor gibi görünüyordu, ben de katıldım."
Ergenlik dönemi yaklaştıkça, beş yaşında cinsel tacize uğrayan bedeninden utanmaya başlayan Katherine, arkadaş olarak gördüğü bir çocuğun da kendisine cinsel tacizde bulunmasıyla daha da travmatize oldu. Katherine: "O kadar öfkeliydim ki duygularımı dışa vurmak için kollarımı kesmeye başladım. Saçlarımı kestim, erkeklere karşı görünmez olmak için elimden gelen herşeyi yaptım. Günün 24 saati göğüs bağlayıcı takıyordum, sadece yıkanmak için çıkarıyordum. Aslında yardım için haykırıyordum. Kimse yaralarımı görmedi, kimse çığlıklarımı dinlemedi. Yetiştirme yurdundan kaçmaya başladım. Bir keresinde polis beni buldu ve kollarımı tutup sırtımdan sürükledi. Acı içinde çığlık atıyordum. Bir erkek memur göğüslerimi aradı ve kız olduğumu fark etti. Onlara trans bir çocuğu aramaları söylenmişti."
“Annemi istedim, ona ihtiyacım vardı”
Katherine, birkaç yıl kaçtıktan sonra 17 yaşında koruyucu aileye dönmeyi reddetti. "Annemi istedim, ona ihtiyacım vardı. Kesiklerimi gördüğünde hıçkırarak ağlıyor ve kızıyordu. Artık bir erkek olduğumu söylediğimde ise üzüldüğünü görebiliyordum ama o sadece beni sevdiğini söyledi. Haftalar ve aylar geçtikçe, sadece kendim olmak için huzurlu bir alan buldum. İlk işime başladım, bir süpermarkette çalışıyordum. İşimi seviyordum ve birlikte çalıştığım insanlar harikaydı. Sonra doğum belgemle Ulusal Sigorta bilgilerimin uyuşmadığını fark ettiler çünkü sosyal hizmet görevlisi bilgilerimi erkek olarak değiştirmişti. Oradan ayrılmak zorunda kaldığım için çok üzülmüştüm. Testosteron almak için tıbbi randevum yaklaşıyordu. Annem bu şeyin bana neler yapabileceğini hiç okuyup okumadığımı sordu. Uzun vadeli etkilerini okuduğumda dehşete kapıldım ve randevuyu iptal ettim. Sosyal hizmet uzmanlarım ve okuldaki LGBT’liler tarafından bana söylenenlere güvenmiştim ama onlar bana gerçeği söylememişlerdi. Anneme sadece kendim olmak için zamana ihtiyacım olduğunu ve yanlış bedende doğmadığımı bildiğimi söyledim. Benim bedenim doğru bedendi." dedi.
Katherine şimdi üniversitede koruyucu bakım altındaki çocuklarla çalışmayı öğreniyor, böylece kendi deneyimini başkalarına yardım etmek için kullanabilecek. "Beni korumaktan sorumlu olması gereken yetişkinler tarafından ne kadar zararlı bir ideolojiye sürüklendiğimi fark ettim. Kaçma şansı bulamayan ve feci sonuçlarla yaşayan daha kaç insan var kim bilir."
İskoçya'nın en deneyimli sosyal hizmet uzmanlarından biri olan Maggie Mellon ise şunları söyledi: "Bu vaka, bakım sistemimizin Katherine gibi son derece savunmasız çocukları koruma ve kollama konusundaki başarısızlığını ortaya koymaktadır. Politikacılarımızın, bakım sistemine bu denli sızmasına izin verilen zararlı ideolojileri gözden geçirme ve ortadan kaldırma konusunda aktif olmalarını bekliyorum. Cinsel istismar geçmişi olan bu savunmasız çocuğun verdiği tüm sinyaller defalarca görmezden gelindi. Cinsel istismara maruz kaldıktan sonra mücadele ettiğine dair bariz işaretler, bedeninden nefret etmesi, kendine zarar vermesi, kaçması ve davranışlarındaki değişiklikler göz ardı edildi ve bunun yerine Katherine'e cinsiyet değiştirirse mutlu olacağı söylendi. Bu affedilemez bir yalan. Katherine'e bu şekilde davranılması beni dehşete düşürdü, kendisi ve annesi adına şikayette bulunmayı düşünüyorum. Her ikisi de bunu asla yaşamamalıydı."
Katherine'in annesi Helen hikayesini anlatıyor
“Yaşadığı korkunç şeylere rağmen kızımın gücü ve kararlılığıyla ne kadar gurur duyduğumu anlatacak kelimeleri bulmakta zorlanıyorum. O, mutluluk dolu sıradan küçük bir kızdı. Oyuncak bebekleriyle oynamayı ve futbol oynamayı çok severdi. Katherine bir enerji topuydu. Beş yaşındayken değişti ve ona kötü bir şey olduğunu hissettim. Kızımı korumak için elimden gelen her şeyi yaptım. Sosyal hizmet görevlilerinin onu bakım altına alma kararına karşı çıkmaktan da asla vazgeçmedim. Bunun korkunç bir hata olduğuna o zaman da inanıyordum, bugün de inanıyorum. Yürek parçalayıcıydı ve kızımı asla geri alamayacağımdan korktuğum zamanlar oldu. Kavuştuğumuzda ise bir zamanlar mutlu olan o çocuğu tanıyamadım. Katherine, bakım altında korunmak yerine daha da travmatize edilmiş ve istismara uğramıştı.”
“Maruz kaldığı cinsel istismar için kimse danışmanlık hizmeti ayarlamamıştı ve buna ek olarak, sosyal hizmet görevlileri, öğretmenler ve güvenliğini sağlamaktan sorumlu olanlar onu yanlış cinsiyette olduğuna ve bunu değiştirebileceğine inanmaya teşvik etmişlerdi. Savunmasız, istismara uğramış bir çocuğa bunu yapmak affedilemez. Hayatını sonsuza dek değiştirecek hormonlar verilmeden veya ameliyat edilmeden önce onu geri aldığım için mutluyum. Sözde sorumlu insanların, cinsel istismara uğramış, savunmasız bir çocuğa yanlış bedende doğduğunu söylemenin kabul edilebilir olduğunu düşünebilmeleri beni öfkelendiriyor ve dehşete düşürüyor, özellikle de çocuk ergenliğe girme konusunda sıkıntı belirtileri göstermeye başlamışken.
Sözde uzmanların hiçbiri hiçbir şeyi sorgulamadı. Şimdiden çok fazla hayatı mahvettiğinden hiç şüphe duymadığım zararlı bir ideolojinin peşinden gittiler, eğitimde ya da çocuk bakımında yeri olmayan bir gündemin. Kızımı her zaman seveceğim ve onun maruz kaldığı korkunç uygulamalara diğer savunmasız çocukların da maruz kalmaması için çocuk bakımı alanında kariyer yapmaya kararlı olduğunu söylemekten gurur duyuyorum.”
Çocuk yurdu gözlemcisi kuruluş da cinsiyet ideolojisini destekliyor
İskoçya genelinde çocuk evlerini düzenleyen ve denetleyen kuruluş, transseksüellerin tanınması için ön saflarda kampanya yürüten bir grubun programına katıldı. Care Inspectorate (Bakım müfettişliği), LGBT Youth Scotland tüzük programına katılan ve savunmasız çocuklarla çalışan bir dizi kuruluştan biri. Bakım müfettişliğinin web sitesinde yer alan rahatsız edici bir örnekte, bir görevlinin bakımı altındaki gencin göğüslerini aldırmasına nasıl destek olduğu anlatılıyor. LGBT Youth Scotland ise ergenlik engelleyicileri "harika" olarak tanımlayan ve çocukların bunları alıp almamaya karar verme konusunda bir "özerkliğe" sahip olmaları gerektiğine inanan bir kuruluş. LGBT Youth Scotland, İskoç Hükümeti, NHS ve yerel yönetimlerden yılda yaklaşık 1 milyon sterlin alıyor.
İskoç Muhafazakâr Partisi lider yardımcısı Meghan Gallacher şunları söyledi: "Bu ideolojinin bakım sistemimizde yer alması ve savunmasız bireylerle ilgili önemli kararları etkiliyor olması son derece endişe vericidir."
Ebeveynler, okulların cinsiyet rehberliğini kaldırmasını istiyor
Ebeveynler, eğitim uzmanları, sosyal hizmet uzmanları ve psikologlar İskoçya genelindeki yerel makamlara mektup yazarak tartışmalı trans rehberliğinin okullardan geri çekilmesini talep etti. Eğitim müdürlerine gönderilen mektupta şu ifadelere yer verildi: "Cass Raporu, okulların bilimsel gerçekliğe dayanmayan ideolojik bir hareket konusunda çocukları etkilemede önemli bir rol oynadığını ve oynamaya devam ettiğini vurgulamaktadır. Okulların çocukların korunmasında önleyici bir rolü olması gerektiği açıktır. Okullar, çocukların duygusal refahını ve ruh sağlığını sağlamada önleyici bir role sahip olmalıdır ve ebeveynler de çocuklarının sözde bilimsel bir ideoloji tarafından kandırılması konusunda endişe duymamalıdır."
Yorumlar