Editörün Notu: Bu gerçek hikaye 6 bölümlük bir serinin 2. bölümüdür.
Artık Amerikan kültürü insanları kendilerini dizginleyebildikleri için alkışlamak yerine, kendilerini tutmadıkları için alkışlıyor. Dolayısıyla binlerce Instagram takipçisi artık bir kadın olduğuna karar veren erkek kardeşime "Yürü be kızım!" ve "Çok güzel bir kadın olacaksın!" gibi şeyler söylüyor.
Tüm bunlarla ilgili mantıksızlık şudur: Eğer bir insan "Gerçek Benliğine" doğru yolculuğa çıktığı için "desteklenecek ve kutlanacaksa", herkesin gerçek benliklerinin gelişmesine izin verirken kutlanması gerekmez mi? Günah ve insani zayıflık kavramlarını bir kenara bırakır ve herkesin doğuştan iyi olduğunu kabul edersek, mücadele edilmesi gereken hiçbir dürtü kalmaz. Hiç. Porno bağımlısı da "Gerçek Benliğini" tercih ettiği fetiş aracılığıyla keşfettiğini söyleyebilir. Uyuşturucu bağımlısı da öyle. Ve tabii ki evli bir kadının sonunda "Gerçek Benliğini" başka bir erkeğin kollarında bulması da kutlanmalıdır. Bir de pedofiller var. "Gerçek Benliklerinin" küçük çocuklara ilgi duyduğunu iddia eden (birçoğunun yaptığı gibi) adamları ne yapacağız?
Erkek kardeşim ve yengem hemen "tabii ki pedofili yanlıştır" diyeceklerdir. Çünkü başkalarına doğrudan zarar verebilecek her türlü davranışın otomatik olarak sınırların dışında olduğunu savunurlar. Kardeşim ise transların sadece "cinsiyet değiştirerek" kimseye zarar vermediğini iddia ediyor. Şimdi onun argümanını düşünelim. Şu anda 37 yıldır erkek olan kardeşimin aniden bir kadına dönüşmesi gerçekten kimse için zararlı değil mi? Sanırım bu sizin "zararlı" tanımınıza bağlı.
Düzinelerce aile üyesinin ve yüzlerce arkadaşın zihinsel, duygusal ve fiziksel sağlığını yıllar ve muhtemelen on yıllar boyunca bozmak zarar değil midir? Beş küçük çocuğu, bir şey (bir erkek) olduğunu düşündükleri kişinin başka bir şeye dönüştüğü ve tüm gerçekliğin kalıcılığını yitirmesine neden olan psikolojik bir kafa karışıklığı durumunda yetiştirmek zararlı değil midir? Beş küçük çocuğun, daha önce heteroseksüel bir çift olan ebeveynlerinin, anneleri kocasından artık "karım" diye ve babaları da kendisinden lezbiyen diye bahsederken nasıl homoseksüel bir çift olduklarını anlamaya çalışmaları zarar değil midir? Karısını seveceğine ve ona değer vereceğine söz veren bir kocanın, karısının evlendiği erkek olarak tüm sorumluluklarını terk etmesi zarar değil midir? Daha önce bir babaya sahip olan beş çocuğu ileride baba figüründen mahrum bırakmak zarar değil midir? Bir kocanın/babanın/oğlun/erkek kardeşin yavaş bir şekilde intihar etmesi ve ardından ailede onun yerini rastgele bir kadının almasını herkesin kabul etmesini talep etmek zarar değil midir?
Amerikan kültürü şu anda bunların hiçbirinin zararlı olmadığını söylüyor. Neden mi? Öncelikle, şu anda ailemin bir parçası olmak isteyen rastgele bir kadının, hoşlandığı ve hoşlanmadığı şeylerin daha önce tanıdığım erkek kardeşimle aynı olduğunu iddia edecekler.
Bir insanı kendisi yapan şey bu mudur? TV programı tercihleri ve tuttukları spor takımları mı? Eğer öyleyse, o zaman arkadaşlarımın çoğu milyonlarca başka insanla değiştirilebilir.
Öyleyse, zevkler tam olarak kişiyi o kişi yapan şey değildir. O zaman erkek kardeşim Josh ile Melissa'nın (kardeşimin yeni aldığı kadın ismi) aynı kişi olmalarının sebebinin aynı anıları paylaşmaları olduğunu söylerler. Bu kesinlikle daha güçlü bir argüman. Ancak biri cinsiyet değiştirdiğinde, genellikle geçmişinin çoğunu bir dereceye kadar silmeye çalışır. Daha önce oldukları kişiyi ("Gerçek Benliği" olarak yaşamayan kişiyi) zayıf biri olarak tanımlarlar. Kardeşim sosyal medyada 37 yıl boyunca Josh olmanın uzun bir "1 Nisan şakası" gibi olduğunu paylaştı. Buna hayatının en büyük şakası diyordu. Josh, Melissa ile aynı anıları paylaşıyor olsa da, Melissa Josh'u hiç düşünmemeyi tercih ettiğini açıkça belirtti. Kardeşimin eşine göre, Josh ismini duymak bile "midelerine yumruk yemiş" gibi hissetmelerine neden oluyor.
Bu yüzden transseksüel Bruce Jenner'ı Google'da aradığınızda sadece yeni ismiyle Caitlyn hakkında makaleler görürsünüz. Bruce diye biri artık yok. Bruce gitti. Trans kültünün büyüsüne kapılan herkesin hikayesi böyle. Eski hayatları, geçmiş anılarıyla birlikte yavaş yavaş yok oluyor, önce internette sonra da her yerde. On yıllık Facebook, Twitter ve Instagram paylaşımları olmasına rağmen kardeşim Josh'un sosyal medyada geçirdiği yıllara dair tek bir iz bile bulamıyorum. O artık yok.
Bu yüzden annem 18 yıl önce kardeşimin düğününde çekilen fotoğraflara bakıp "Ne kadar yakışıklı bir adamdı" diye iç çekiyor. O adam artık hayatta olmadığını bize açıkça gösterdi. Artık sadece Melissa ve onun anlatısına dahil etmeyi seçtiği anılar yaşıyor.
Üçüncü bölümü okumak için tıklayın.
Kaynak: frc.org
Yorumlar