Erişim Tarihi: 23.03.2023
Kaynak: pitt.substack.com
Geçenlerde destek grubumdan bazı annelerle güzel bir akşam yemeği yedik. Konuşurken biri tüm bu transseksüel olayları sona erdiğinde, "Bunun biz ebeveynleri nasıl incittiğini düşünecekler mi?" gibi bir şeyden bahsetti. Tüm bu çocuk merkezli gündemde, çocuğunuzun cinsiyet değişiminin teşvik edilmesi için yapılan baskıları düşünmeye başladım. Ebeveynleri kim önemsiyor? Hükümet, cinsiyet değişimini teşvik eden bakım modeline dayalı yeni girişimleriyle ebeveynleri önemsemiyor. Hatta cinsel organların kesildiği ve göğüslerin alındığı transseksüel ameliyatları ve çocuklara yönelik hormon uygulamaları ile çocukları da pek önemsiyormuş gibi görünmüyor.
Kaliforniya eyaleti biz ebeveynleri önemsemiyor, çünkü Vali Newsom yeni bir kuralı hayata geçirerek, eyaletimizi sürekli cinsiyet değişimini empoze eden bir sığınak eyalet haline getirdi.
Okullar da bizi önemsemiyor. Kızınıza ya da oğlunuza arkanızdan gizlice başka bir isim ve cinsiyetle hitap edebiliyorlar. Bunu, onlara ebeveyn haklarını gasp etme hakkı veren AB1266 sayılı yasanın arkasına saklanarak yapıyorlar. Çocuğunuzun ismini seçerken gösterdiğiniz sevgi ve özen umurlarında bile değil. Terapistler, çocuğunuzun kafa karışıklığı ve ruhsal sıkıntıları için onlara danıştığınızda sizi umursamıyorlar. Aksine, cinsiyet değişimini teşvik etmediğiniz için çocuğunuza ebeveyn olarak sizin sorunlu olduğunuzu söyleyerek evladınızı sizden uzaklaştırıyor ve sizi transfobi ile suçluyorlar. Evet, çocuğunuza ebeveyn olarak sizin zararlı olduğunuzu söylüyorlar. Sizin için transfobik ve yobaz diyorlar. Aklınıza gelen tüm kötü yakıştırmalar üzerinize yapışıyor. Neden? Çocuğunuzun iyiliğini düşündüğünüz için.
Siz iki cinsiyetin gerçekliğine ve bunun biyolojiye dayandığına inanıyorsunuz. Ama bu doktorların umurunda değil, çünkü tek gördükleri dolar işaretleri. Bu yalana inanan anneler de çocuklarını umursamıyor. Çocukların cinsiyet tanrılarına kurban edilmeleri gerektiğini düşünüyorlar…
Ebeveynleri kimin önemsediğini biliyor musunuz? Sosyal medyada aynı fikirde olduğunuz diğer ebeveynler. Twitter'da tamamen yeniydim. Orada karşılaştığım bu ebeveynler duygularımı ve fikirlerimi önemsedi. Bana, 6 takipçiden oluşan o küçük hesaba, ebeveynlerin bu trans çılgınlığındaki yolculuklarını anlattıkları bir video gönderecek kadar beni önemsediler. Bana "sarsıntılı yolculuk için kemerini bağla" dediler. Sonra yavaş yavaş dünyanın her yerinden daha fazla LGBT karşıtı insan, erken başlangıçlı cinsiyet disforisi yaşayan çocukların ebeveynleri ve özellikle de kadınlar beni önemsediklerini gösterdiler. Sonra geçen yılın Mart ayında bir şey oldu. Kadınlar gününde kadın hakları hakkında bir şey paylaştım. Posie Parker isimli bir kullanıcı bunu fark etti. Çünkü bir gecede 600 takipçiden 1600 takipçiye ulaşmıştım ve hepsi de beni önemsediklerini göstermişti. Sonra Lynn adında, oğlunu ve kızını LGBT ideolojisine kaybeden bir anne beni önemsediğini gösterdi. Benimle telefonda konuşmak için zaman ayırdı ve beni özel ebeveyn grubuna katılmaya davet etti. Artık Twitter'da değilim, çünkü gerçeği söylediğinizde hesabınızı kalıcı olarak askıya alıyorlar. Neyse ki bu insanları hesabım askıya alınmadan önce tanıyabildim.
Twitter hesabım kapanınca, oradan elde ettiğim bağlantıların da yardımıyla, benim gibi ebeveynlere yönelik özel bir yerel gruba katıldım. Erken başlangıçlı cinsiyet disforisi yaşayan çocukların sevgi dolu annelerinden oluşan bir gruptu bu. Bir parkta yaşlı bir ağacın gölgesinde otururken beni önemsediklerini gösterdiler. Hikayelerimizi, gözyaşlarımızı, korkularımızı ve çocuklarımıza olan derin sevgimizi paylaştık. Şimdi arkadaşım dediğim bu anneler beni önemsedi. Translıktan vazgeçen detranslar da beni önemsedi. Eskiden trans olduğunu düşünen bir genç, benimle trans olduğu düşüncesine nasıl kapıldığını ve bundan nasıl kurtulduğuna dair hikayesini paylaştığında da önemsendiğimi hissettim.
Bu kadar önemsenmeme rağmen hâlâ "çocuklarını bu cinsiyet ideolojisi batağına kaptıran biz ebeveynleri kim önemseyecek?" sorusu üzerinde düşünüyorum. Biz önemseyeceğiz. Bir araya geleceğiz. Eleştirel düşünen kadınlarla ve erkeklerle, gerçekliğin çizgisini koruyan ve kimsenin yanlış bedende doğmadığını yüksek sesle söyleyen politika yapıcılarla birleşeceğiz. Translık bir gerçek değil, yalandır.
Kırılan parçalarımızı toplayıp tekrar bir araya getireceğiz. Tarihin doğru tarafında olduğumuzu hatırlayacağız. Yankı her seferinde bir ses olarak duyuluyor. Bize geri dönüyor. Yalnız olmadığımızı bilmemizi sağlıyor. Translığın yalan olduğunu haykıran tüm o sesler ebeveynleri umursayacak.
Yorumlar