Erişim Tarihi: 28.03.2023
Kaynak: pitt.substack.com
Çocuklarımın Lisesindeki Müdür, Öğretmenler ve Sosyal Hizmet Uzmanlarına;
Ağustos ayındayız ve tıpkı sizin gibi ben de yeni okul yılına hazırlanıyorum. Ancak belki de sizden farklı olarak, ben büyük bir endişe içindeyim. Bunun nedeni, transseksüel olduğunu söyleyen kızımın (kendine seçtiği yeni adını benden gizlediğiniz, elbette bildiğim halde) okulunuzda bir sene daha okuyacak olması ve bu sonbaharda küçük erkek kardeşinin de okulunuzdaki ilk yılına başlayacak olması.
Oğlum kız kardeşinin kendisine trans dediğini bilmiyor. Kız kardeşinin cinsiyet disforisinden (cinsiyetinden hoşnutsuz olma durumu) mustarip olduğunun farkında değil. Kızımızın bir disforisi olduğunu düşünmemize rağmen, Birleşik Krallık'ta yakın zamanda yayınlanan bir araştırmanın gösterdiği gibi cinsiyet disforisinin birçok nedeni ve sonucu olduğuna inanıyoruz (Aslında kızımızın 13 yaşından önce hiç cinsiyet karmaşası yaşamadığı düşünülürse, bu yaşadığının Hızlı Başlangıçlı Cinsiyet Disforisi (ROGD) olduğu açık. Okulunuz muhtemelen bunu duymamıştır; muhtemelen kızımın bir akıl sağlığı durumu ve cinsiyet disforisinin bilinen komorbiditesi için tedavi gördüğünü de bilmiyorsunuzdur).
Ancak okulunuz kızım için tek bir çözüm olduğuna karar verdi: sosyal cinsiyet değişimi (tıbbi müdahale olmaksızın sosyal hayatta karşı cinstenmiş gibi yaşama). Sosyal cinsiyet değişimi, tıbbi bir tedaviye benzer güçlü bir psiko-sosyal müdahaledir; bu nedenle biz ebeveynlere ve kızımızın doktor ve terapistlerine danışılmadan asla gerçekleştirilmemelidir. Sonuçta, kızıma bir ağrı kesici vermek ya da bir okul gezisine gidip gidemeyeceği ya da beyin sarsıntısı veya anksiyete gibi bir şey nedeniyle özel konaklamaya ihtiyacı olup olmadığı konusunda bile benden izin istiyorsunuz (ki bunlar tıpkı Mental Bozuklukların Teşhisi ve İstatistik El Kitabı DSM-5'te listelenen psikolojik bir durum olan cinsiyet disforisinde olduğu gibi asla kendi kendine teşhis edilemez). Bu müdahale kararını insan hakları kanunu kisvesi altında aldınız ve önümüzdeki Haziran ayından sonra, uzun vadeli ve bilinmeyen birçok yan etkiye sahip karşı cinsiyet hormonlarıyla ömür boyu bir hasta haline gelecek ve/veya sağlıklı göğüslerinin çift mastektomi (memelerin alındığı transseksüel ameliyatı) ile alınması gibi ciddi sonuçlarla uğraşmak zorunda kalacak olanlar siz olmadığınız halde, kocamı ve beni bu sürecin dışına ittiniz. Bu tıbbileştirme metodunun "güvenli veya uygulanabilir uzun vadeli bir seçenek olmadığı" tespit edilince, Birleşik Krallık'taki Tavistock cinsiyet kliniği kapatıldı ve ruh sağlığı hizmetlerini de içeren daha "bütünsel" bir yaklaşım lehine bu müdahalelerden vazgeçildi. Ne var ki, benim tüm itirazlarıma rağmen, çocuğum için neyin en iyi olduğuna sizin karar vereceğiniz konusunda hala ısrar ediyorsunuz.
Tüm bunlar, cinsiyet disforisi yaşayan çocuklardan oluşan bir Alman klinik örnekleminde “Psikolojik işlevsellik sosyal cinsiyet değişikliği tarafından değil, akran ilişkileri ve aile işlevselliği tarafından belirlenir” başlıklı yakın tarihli bir hakemli makaleye rağmen gerçekleşmektedir. Akran sorunları ve aile işlevselliğinin kötü olması, bozulmuş psikolojik işlevsellikle önemli ölçüde ilişkiliyken, sosyal cinsiyet değişiminin derecesi sonucu önemli ölçüde öngörmemiştir. Bu nedenle, sosyal cinsiyet değişiminin teşvik edilmesinin cinsiyet disforik çocuklar için faydalı olduğu iddiaları mevcut sonuçlarla desteklenememiştir. Bunun yerine, çalışma, akranlar ve aile tarafından sağlanan bireysel sosyal desteğin önemini vurgulamaktadır.
Belki de sosyal cinsiyet değişikliği yapmış çocukların çoğunun trans iddialarından geri adım atmadıklarını iddia eden bir makaleyi öne süreceksiniz. Ancak aynı makale, çocuğun sosyal cinsiyet değişimine teşvik edilmek yerine sevgi dolu ebeveynlerinin bakımı altında doğal gelişim sürecinde ilerlemesine izin verilmesi halinde translıktan doğal olarak vazgeçme ihtimalinin neredeyse %90 olduğunu, fakat sosyal cinsiyet değişimi yapması halinde trans iddiasının sağlamlaşabileceğini de kanıtlıyor:
Tüm literatür birlikte ele alındığında, bir çocuğu sosyal olarak karşı cinsiyete geçirmediğiniz takdirde ilaç kullanma olasılığını azaltacağınız; çocuğun cinsiyetini sosyal olarak değiştirdiğinizde ise ilaçlar ve cerrahi müdahalelerle yaşam boyu kalıcı bir translık olasılığını artırabileceğiniz öne sürülmektedir. Sosyal cinsiyet değişimi, geçici olabilecek bir şeyi kalıcı hale getirmektedir. Buna iyatrojenez denir: tıbbi müdahalelerinin yarattığı hastalık.
Ya da belki bana Jack Turban’ın son çalışmasından yola çıkarak bunun ROGD olamayacağını söyleyeceksiniz. Ancak Turban’ın çalışması aynı hafta içinde bir Oxford profesörü tarafından çürütülmüştür.
Ayrıca bana insan hakları kuralları, zorbalık kuralları veya eşitlik ve hakkaniyet kuralları nedeniyle elinizin kolunuzun bağlı olduğunu da söyleyebilirsiniz. Ancak, bu analize göre, bu tür kodların yanlış okunması muhtemeldir:
Okullarda tam bir sosyal cinsiyet değişimini desteklemek, okulların tüm öğrencileri için sahip olduğu çocuk koruma ve bakım yükümlülüğü ile ters düşer. Okullar klinik değildir ve öğretmenler de ruh sağlığı uzmanı değildir; böylesine vahim sonuçları olabilecek bir psikososyal müdahaleyi uygulamaları uygun değildir.
Sosyal cinsiyet değişimi sürecinin birçok yönü, trans olduğunu söyleyen çocuklar için ciddi koruma riskleri oluşturmaktadır. Örneğin göğüslerin bağlanması kalıcı zararlara neden olabilir. Sosyal cinsiyet değişimi sürecinden geçmiş ergenlik öncesi bir çocuk, artık 'yanlış' olarak nitelendirilen ergenlik döneminin gelmesinden doğal olarak korkacak ve ergenlik engelleyici ilaç talep etme olasılığı daha yüksek olacaktır.
Bu nedenle, lütfen en azından radikal aktivist öğretmen ve öğrencilerinizi dizginleyin ve hiçbir öğrenciyi doğduğundan beri tanıdığı, onu doğduğu gün kucağına aldığı ve neredeyse hayatının her günü gördüğü kardeşinin gerçek ismini kullanmaya devam ettiği için "transfobi" ile suçlamayın ya da disipline vermeyin. Alay edebilir ve bunun meşru bir endişe olmadığını söyleyebilirsiniz. Ama ben size gerçekten de öyle olduğunu söylemek için buradayım. Küçük çocuğunun başına bu olayın geldiği birini şahsen tanıyorum. Ve her hafta bu tür eğitim aşırılıklarıyla ilgili daha fazla haber çıkıyor. Sol görüşlü Washington Post bile bu konuda haber yapıyor.
LGBT söylemi olan bir çocuğu “kötü” ebeveynlerinden kurtardıklarını düşünen aktivist öğretmenlere sesleniyorum: Muhtemelen hayatınızda ümit vadeden bir şey yok ve kurtarıcı kompleksine kapıldınız. Ancak tereddüt eden, neler olduğunu ve ebeveynlerin neden süreçten çıkarıldığını merak eden, sadece başlarını öne eğip işlerini yapan, her veli-öğretmen konferansında gözlerimin içine bakıp kızımın ismi konusunda bana doğrudan yalan söyleyen öğretmenlere sesleniyorum: Sizden omurgalı olmanızı, müdürünüzle ve iş arkadaşlarınızla konuşmanızı istiyorum. Ebeveynlere endişelerinizi anlatın, ebeveynlere çocuğun farklı bir isim kullandığını söyleyin. Cesur öğretmenler olun. Savunmasız, kafası karışık, beyinleri hala gelişmemiş, kimliklerini hâlâ oluşturmakta olan reşit olmayan çocukların ve ebeveynlerinin size ihtiyacı var.
Okulunuz zaten aileme yeterince zarar verdi; doğal ebeveyn ve çocuk bağının arasına bir takoz koydu ve beni kötü adam olarak gösterdi. Diğer çocuğumla aramdaki ilişkiye de müdahale etmenize izin vermeyeceğim. Bir tane yeter.
Saygılarımla,
Okulunuzdaki her trans öğrencinin velisi
Yorumlar