Erişim Tarihi: 27.03.2023
Kaynak: pitt.substack.com
Ben uzun süredir bu işin içindeyim. Bir maratonda koşan, cinsiyet değiştirmenin tehlikeleri hakkındaki gerçeklerin yükünü taşıyan bir anneyim. Yedi yıldır bu maratonu koşuyorum. Kızım belki de bundan daha uzun bir süredir cinsiyet ideolojisi ve onun toplumsal bulaşıcılığı ile iç içe. İşte bu yüzden yardım ve destek için aynı maratonda koşan diğer ebeveynlere başvurdum.
Ebeveyn destek grubu toplantılarımızda herkes cinsiyet değiştirmenin tehlikelerine ilişkin görüşlerini ne kadar uzun süredir savunduğunu ve bu konuda ne kadar kararlı olduğunu ifade ediyor. Bu bilinmeyen uçurumda geçirdiğimiz ve boşa harcadığımız yıllardan bahsediyor ve bizim gibi bu bataklığa sürüklenen diğerlerine endişe ve tesellilerimizi sunuyoruz. Onlara üzgün olduğumuzu ve burada oldukları için memnun olduğumuzu söylüyoruz. Yalnız değiller.
İzolasyon bazılarımız için önemli bir faktördür, bu nedenle destek gruplarımız bir can simidi haline gelir. Hayatımızda ne söylediğimize dikkat etmek zorunda olmadığımız veya yargılanmaktan endişe etmediğimiz tek yer destek grubumuzdur. Orada birçok ortak deneyimi paylaşıyoruz ve aynı zamanda isteyen her ebeveyne kendi hikayesini anlatma, acılarını, şaşkınlıklarını, hayal kırıklıklarını ve öfkelerini paylaşma şansı veriyoruz; sanki bu derin acıyı ve ihaneti hisseden ilk ve tek kişi onlarmış gibi.
Bize ve kamuoyuna, çocuklarımız için psikolojik destek sağlamak yerine, kendilerini tehlikeye atma isteklerini teşvik etmek gerektiğini söyleyen ve küçümseyici bir tavır takınan uzmanlara duyduğumuz öfkeyi paylaşıyoruz. Çocuklarımızı tanıyoruz. Biz de çocuktuk. Onlar da bizim gibi çocukluklarında ve gençliklerinde hata yapma ve ders çıkarma hakkına sahiptir. Ama geri dönüşü olmayan hata yapmaları bu kapsamda değildir. Hayatlarının geri kalanında onları fiziksel, duygusal ve psikolojik olarak etkileyecek ve pişmanlık getirecek kararlar almalarına izin verilmemelidir.
7 yıldır diken üstünde oturuyor, kızımın isteklerinin sonuçlarına dair korkutucu kanıtlar okuyorum. Kızım sosyal olarak cinsiyet değişikliği yapmış olsa da (herhangi bir tıbbi müdahale olmadan sosyal hayatta karşı cinstenmiş gibi yaşamak), hala ışığı gördüğünü ve göğüs bağlamanın tehlikelerini, mastektominin (memelerin alındığı transseksüel ameliyatı) veya karşı cinsiyet hormonları almanın sonuçlarını anladığını düşündüğüm anlar oluyor. Sonra bir araya geldiğimizde kendinden erkekmiş gibi söz ediyor ve ben bu korkunç kabusun bitmediğini anlıyorum. Sürekli bir döngü halindeyiz. Ben ona gerçekleri söylüyorum, kızım ikna oluyor; sonra tekrardan birileri kafasını yıkıyor ve biz başa dönüyoruz.
Artık bir yetişkin olduğu için tehlikeli planları hakkında onunla daha fazla konuşmak için kendimi zorluyorum. Bu yükü sadece diğer ebeveynlerle değil, kızımla da paylaşmamın zamanı geldi; onun da bunu duymaya ve umarım anlamaya ihtiyacı var.
Kendimi burada bulduğumdan beri karşılaştığım her bir ebeveyne sonsuza dek minnettar kalacağım. Aranızda olduğum için hem çok üzgün hem de çok mutluyum.
Yorumlar